این خبر بسیاری را بخصوص جوانان خواهان عدالت شگفت زده کرد ، اگرچه چنین خبری دیگر برای طیف وسیعی از مردم شگفت آور نیست ، زیرا آنها به درستی متوجه شده اند که در بسیاری از نهادهای اسلامی کشور ، این تناقضات و شیوه های غیر منطقی به یک قاعده تبدیل شده است.
مردم دیگر تعجب نمی کنند که چگونه با ائمه جمعه تأثیرگذار برخورد می کنند ، که هر از چند گاهی با ارائه مطالبی باعث دلسردی از دین ، سیستم ، ایجاد یک کانال رسانه ای می شوند ، اما مشاهیر امام جمعه. در حوزه ، آن را کنار می گذارند تا برای سایر امامان جمعه درس باشد و آنها محدودیت های خود را بدانند.
به یاد دارم در اوایل دهه 1980 ، یک دانشجوی جوان حقوق نزد من آمد که به طور جدی و مداوم درگیر فساد اقتصادی و سوء استفاده های دهه 1970 بود و از من خواست تا در مورد کار عدالت خود به او بگویم. من آن را توصیه می کنم ، اما او به طرز شگفت آوری با آن مخالف بود. از من. من به او گفتم که من هرگز به شما یا هر جوان دیگری توصیه نمی کنم که وارد این عرصه شوید ، زیرا در این صورت شما با شکست ها و تضادهایی روبرو خواهید شد که بدون هیچ نتیجه ای شما را در برابر نظام دینی ، دولت مشکل ساز می کند. به ملموس برسید.
اگر امام لواسان روز جمعه با من مشورت می کرد ، پایان این راه را به او می گفتم ، هرچند معتقدم حرکت او در این مسیر نتایج خوبی به همراه داشت؛
اما در هر صورت ، من به او توضیح می دادم که سیستم به عزم و اراده کافی ، اراده و جدیت برای جستجوی عدالت در مبارزه با مفسدان اقتصادی بزرگ و تأثیرگذار از دهه 1970 نیاز دارد ، بنابراین دیدگاه فساد بله ، نه ، اگر عدالت و فساد شعارها و دستورالعمل هایی برای مبارزه با فساد وجود دارد که بخش مهم آن ایجاد ویترین از سیستم است ، نه مبارزه قاطع و بین فرقه ای با فساد.
یکی از دلایل ناتوانی رژیم در مقابله با فساد اقتصادی گسترده ای که ایران در سه دهه گذشته در یکی از بالاترین سطوح فساد در جهان قرار داده است ، سرایت افراد از هر دو طرف بوده است تا چشم انداز یک سیاست مبهم باشد. مبارزه بدون تبعیض علیه فساد
در چنین شرایطی طبیعی است که مقامات بالاتر مسئول اجازه نمی دهند کسی از محدودیت های عدالت و در زمینه مبارزه با فساد فراتر رود و راه او را ببندد و او را به دلایل عجیبی آزاد کرده ، تهدید یا حتی تحت تعقیب قرار دهد. به عنوان مثال ، اظهارات توهین آمیز بلاک بر پای یک جوینده عدالت.
بنابراین ، لازم است همه مردم ، به ویژه جوانان آرمانگرا که برای عدالت و مبارزه با مفاسد مالی و اقتصادی در جمهوری اسلامی تلاش می کنند ، بدانند که باید هوای این دو آرمان را به نحوی بنوشند که باعث حساسیت ، نارضایتی و خطری برای مافوق. آنها باید ویترین اصلی سیستم باشند ، در غیر این صورت بهتر است آنها چنین ایده ای را کنار بگذارند ، به دین خود ، به جهان توجه کنند. به گفته حافظ شیرین سخن.
صوفیان به اندازه باد می نوشند
فراموشش کن.