مهدویان را مخملباف نکنیم – سرگرمی برای همه

ششمین فیلم جشنواره ، کارگردان جوان حاشیه ای سینمای ایران ، محمد حسین مهدویان ، بار دیگر بهانه ای شد تا منتقدان سینما درباره آنچه 180 درجه متناقض است اظهار نظر کنند.

مهدویان در جدیدترین فیلم خود ژانر مورد علاقه خود ، “Dacio Drama” را ترک می کند ، که در آن امتحان را به خوبی پشت سر می گذارد ، وارد یک کمدی تلخ می شود که در آن جامعه غرق ایدئولوژیک با کار و تلاش مضاعف به تصویر کشیده شده است. فقر ، قناعت ، صبر ، گرسنگی ، سکوت و اطاعت از دستورات ارزشمند تلقی می شود ، و خوب زیستن ، سرمایه و ثروت ، بیچارگی ، سingال ، خوب غذا خوردن و … به عنوان یک نتیجه معکوس ارائه می شود.

دیروز با رویکرد ضد اسلامی ، منتقدان و طرفداران مهدویت جایگزین شدند ، این سخنان تمسخر جامعه سوسیالیست-کمونیست شرقی را که یادآور شعارهای اتحاد جماهیر شوروی بود ، از بین برد. کسانی که کارهای قبلی او را تحسین می کردند ، اکنون با ساخت یک فیلم ضد مردمی مخالف هستند. مسعود فراستی ، که احتمالاً هنوز تحت کنترل آن ایده آل هاست ، شیشلیک مهدویان را با زبان انتقادی تند خود غیراخلاقی ، غیرانسانی توصیف می کند و عملاً کسی که به این فیلم می خندد بیمار نامیده می شود. اما فراست توجه نکرد که شوخ طبعی سیاه فیلم ، خنده تلخی که بر روی لب مخاطبان سالن نشسته ، از هر گریه غم انگیزتر است.

روزنامه “کیهان” یکی دیگر از مهاجمان شناخته شده علیه شیشلیک مهدویان بود. این روزنامه در توصیف یکی از 39 فیلم معروف جشنواره سی و نهم می نویسد: کیهان رسانه ای بود که قبلاً طرفدار فیلم های قبلی مهدویان بود ، اما حالا که آنچه را در فیلم جدیدش انتظار دارد نمی بیند ، همه چیز را اینگونه زیر سال می برد.

با این حال ، این فیلم طرفداران و طرفداران مشهوری نیز داشت. هوشنگ گلمکانی جدا از محبوبیت فیلم “مهدویان” تاکنون ، بدون شک مشهورترین منتقد حامی شیشلیک است و آن را واضح ترین و پیچیده ترین فیلم سالهای اخیر سینمای ایران خوانده است.

با فراست یا گلمکانی موافقت کنید ، نباید فراموش کنیم که این مهدویان مهدویان در غبار هستند ، داستان نیمروز ، قرعه کشی ، درخت گردو. فیلم هایی که همیشه مردم و منتقدان را مجذوب خود کرده اند. فیلم هایی که قطعاً بی نقص نیستند ، با “” و “محتوای” آنها قطعاً نقاط ضعفی دارند ، آخرین کار مهدویان از این قاعده مستثنی نیست.

او در کار جدید خود که قطعاً کار بسیار مهمی در زمینه سینمای ایران است ، فقط یک “فیلم” را فیلمبرداری کرد. نه علیه نهادها قیام کرد و نه مستقیماً به آرمانها و ارزشهای جریان حاکم حمله کرد. به شیشلیک فقط باید از طریق فیلم نگاه کرد ، نه چیزی بیشتر. بیایید مهدویان را مجبور به ترک سیستم نکنیم و به دنبال آزادی آن در خارج از مرزها باشیم. این پایتخت سینمای ایران است ، هنوز در ابتدای راه است. با تهدید و محدود کردن ، دیگر اجازه ندهید مهدویان را به مخملباف تبدیل کنیم.