«در عصر انفجار اطلاعات، خوب است به خاطر داشته باشید که گوشی‌های هوشمند تنها چیزی نیستند که باید مرتباً شارژ شوند. ذهن ما نیز به شارژ نیاز دارد.”
به گزارش سرگرمی برای همه، فرادیک او می‌نویسد: «یک راه شگفت‌انگیز موثر برای تقویت حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدت شما وجود دارد، و به نظر می‌رسد که برای همه از دانشجویان گرفته تا بیماران آلزایمر مفید است.»
وقتی سعی می‌کنید چیز جدیدی را به خاطر بسپارید، طبیعتاً تصور می‌کنید که هر چه بیشتر تلاش کنید، نتیجه بهتری خواهید گرفت. اما ظاهرا کاری که باید انجام دهید این است که هیچ کاری انجام ندهید. فقط نورها را کمی کم کنید، راحت بنشینید و 10 تا 15 دقیقه را در مدیتیشن آرام بگذرانید، و متوجه خواهید شد که آنچه را که اخیراً یاد گرفته اید بهتر از زمانی که سعی می کنید لحظه را به طور سازنده سپری کنید، به خاطر می آورید.
در حالی که از قبل مشخص شده است که میزان مطالعه ما باید کنترل شود، تحقیقات جدید نشان می دهد که باید سعی کنیم در این دوره های استراحت به دنبال “تداخل حداقلی” باشیم و عمدا از هرگونه فعالیت مرتبط با کار خودداری کنیم. ظریف حافظه را مختل می کند. شکل دادن، اجتناب کنید. بنابراین لازم نیست به خرید بروید، ایمیل خود را چک کنید. شما واقعا باید به مغز خود فرصت دهید تا در غیاب حواس‌پرتی، به طور کامل شارژ شود.
تظاهر به انجام کاری ممکن است بهترین راه برای بهبود عملکرد حافظه برای دانش‌آموزان تنبل باشد، اما قرار گرفتن در معرض برای کسانی که از فراموشی یا نوعی زوال عقل رنج می‌برند نیز مؤثر است و راه‌های جدیدی را برای باز کردن ظرفیت‌های پنهان و ناشناخته قبلی برای یادگیری و یادآوری ارائه می‌دهد. .
فواید قابل توجه استراحت بدون مزاحمت در بهبود حافظه اولین بار در سال 1900 توسط روانشناس آلمانی گئورگ الیاس مولر و شاگردش آلفونس پیلزر ثبت شد. مولر و پیلزکر در یکی از آزمایشات خود در مورد تثبیت حافظه، ابتدا از شرکت کنندگان خواستند فهرستی از هجاهای مزخرف را حفظ کنند. پس از مدت کوتاهی مطالعه لیست، بلافاصله به نیمی از گروه لیست دیگری برای مطالعه داده شد. و دیگران قبل از ادامه شش دقیقه استراحت داده شدند.
زمانی که یک ساعت و نیم بعد مورد آزمایش قرار گرفتند، دو گروه الگوهای حافظه بسیار متفاوتی را نشان دادند. شرکت کنندگان آرام حدود نیمی از لیست را به خاطر داشتند. این در حالی است که در مقایسه با آنها، گروه دوم که فرصت شارژ باتری ها را نداشتند، به طور متوسط 28 درصد از لیست را به خاطر داشتند. این یافته نشان می دهد که حافظه ما برای اطلاعات جدید، به ویژه زمانی که به تازگی در مغز ثبت شده باشد، شکننده است و آن را در برابر تداخل اطلاعات جدید آسیب پذیرتر می کند.
اگرچه چندین روانشناس دیگر گهگاه درباره نتایج این یافته ها اظهار نظر می کردند، اما در آغاز هزاره جدید بود که درک گسترده تری از این موضوع شکل گرفت. این به لطف تحقیقات پیشگامانه سرجیو دلا سالا از دانشگاه ادینبورگ و نلسون کوان از دانشگاه میسوری است.
این تیم در تلاش بود تا دریابد که آیا کاهش تداخل می‌تواند حافظه را در افرادی که دچار آسیب عصبی مانند سکته شده‌اند، بهبود بخشد. آنها با استفاده از شرایطی مشابه تحقیقات مولر و پیلزکر، فهرستی متشکل از 15 کلمه را در اختیار شرکت کنندگان قرار دادند و 10 دقیقه بعد آنها را آزمایش کردند. در طی برخی آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان در برخی آزمون‌های شناختی شرکت کردند. از بقیه خواسته شد در یک اتاق تاریک دراز بکشند و از خوابیدن خودداری کنند.
تأثیر این مداخله کوچک عمیق تر از آن چیزی بود که قبلاً تصور می شد. در حالی که دو نفر از بیماران مبتلا به فراموشی شدید بهبودی نشان ندادند، بقیه تعداد کلماتی را که می‌توانستند به خاطر بیاورند سه برابر کردند، از 14٪ به 49٪، تقریباً با افراد سالم بدون آسیب عصبی مطابقت داشت.
نتایج بعدی حتی جالب تر بود. از شرکت کنندگان خواسته شد که پس از یک ساعت به داستان گوش داده و به سوالات پاسخ دهند. بدون فرصتی برای استراحت، تنها هفت درصد از داستان را به خاطر داشتند. در حالت استراحت، این رقم به 79 درصد رسید که نشان دهنده افزایش 11 برابری قابل توجهی در حفظ اطلاعات است. محققان همچنین یک مزیت مشابه اما کمتر قابل توجه را در شرکت کنندگان سالم مشاهده کردند که یادآوری آنها 10 تا 30 درصد افزایش یافت.
مایکلا دوار، دانشجوی سابق دانشگاه دلا سالا و کوان و هریوت، تاکنون چندین مطالعه بعدی را در این زمینه انجام داده است که این یافته ها را در بسیاری از محیط های مختلف تکرار کرده است. آنها همچنین دریافتند که این دوره های استراحت کوتاه حافظه فضایی شرکت کنندگان سالم را بهبود می بخشد و به شرکت کنندگان کمک می کند تا مکان ساختمان های مختلف را در یک محیط واقعیت مجازی به خاطر بسپارند.
جالب اینجاست که این مزیت پس از یادگیری اولیه تا یک هفته ادامه دارد و پیر و جوان می توانند از آن بهره ببرند. علاوه بر افرادی که سکته مغزی کرده‌اند، تحقیقات در مورد این فواید افراد مبتلا به بیماری آلزایمر زودرس تا متوسط را نیز شامل می‌شود.
در هر یک از این موارد، محققان از شرکت‌کنندگان خواستند در اتاقی با نور کم، ساکت و بدون تلفن و سایر موارد مشابه، به تنهایی بنشینند. ما به آنها دستورالعمل خاصی در مورد اینکه در زمان استراحت چه کاری انجام دهند یا انجام ندهیم ندادیم، اما پرسشنامه هایی که در پایان آزمایشات پر کردند نشان داد که اکثر مردم فقط اجازه می دهند ذهن خود را به جایی که می خواهند برسانند. رفتن.” می گوید دوار.
حتی در هنگام استراحت نیز باید مراقب باشیم که زیاد درگیر رویاها نشویم. به عنوان مثال، در یک مطالعه، از شرکت کنندگان خواسته شد که یک رویداد گذشته یا آینده را در طول یک استراحت تصور کنند، که به نظر می رسید یادآوری بعدی مطالب تازه آموخته شده را کاهش دهد. بنابراین بهتر است در زمان استراحت از هر نوع کار ذهنی منسجم خودداری شود.
مکانیسم دقیق آن هنوز ناشناخته است. با این حال، دانش بیشتر در مورد شکل گیری حافظه، سرنخ هایی را ارائه کرده است. اکنون پذیرفته شده است که زمانی که حافظه ها برای اولین بار رمزگذاری می شوند، قبل از اینکه در ذخیره سازی طولانی مدت تثبیت شوند، یک دوره تثبیت را طی می کنند.
قبلاً تصور می شد که این عمدتاً در هنگام خواب رخ می دهد و به دلیل افزایش اتصال بین هیپوکامپ (جایی که برای اولین بار خاطرات در آن شکل می گیرد) و قشر مغز است. فرآیندی که می تواند ارتباطات عصبی جدیدی ایجاد و تقویت کند که برای حافظه آینده ضروری است.
این فعالیت که در شب تشدید می شود، ممکن است دلیلی باشد که معمولاً قبل از خواب بهتر مطالعه می کنیم. با این حال، در راستای کارهای Dewar، در سال 2010 مطالعه ای توسط لیلا دوک از دانشگاه نیویورک نشان داد که این تنها به خواب محدود نمی شود و فعالیت عصبی مشابهی نیز در دوره های استراحت در هنگام بیداری رخ می دهد.
در تحقیق داواچی، ابتدا از شرکت کنندگان خواسته شد که یک جفت تصویر را به خاطر بیاورند (یک صورت را با یک شی یا صحنه مرتبط کنند)، سپس به آنها اجازه داده شد دراز بکشند و ذهن خود را برای مدتی سرگردان کنند. همانطور که انتظار می رفت، او شاهد افزایش اتصال بین هیپوکامپ و قشر بینایی در هنگام استراحت بود. نکته مهم این است که افرادی که ارتباط بین این نواحی از مغز را افزایش داده بودند، موضوع را بیشتر به خاطر می‌آوردند.
شاید مغز از هر زمان بالقوه ای برای تثبیت آموخته های خود استفاده می کند و کاهش محرک های غیر ضروری در این مدت می تواند این فرآیند را تسهیل کند. به نظر می‌رسد که آسیب‌های عصبی می‌تواند مغز را پس از یادگیری یک حافظه جدید در برابر تداخل آسیب‌پذیرتر کند، و بنابراین دوره استراحت به ویژه برای بازماندگان سکته مغزی و بیماران آلزایمر مفید و مؤثرتر بود.
روانشناسان دیگر نیز از این تحقیق هیجان زده هستند. آیدان هورنر از دانشگاه نیویورک می گوید: این تأثیر در مطالعات مختلف و در تعدادی از آزمایش‌ها و آزمایش‌های حافظه و یادآوری نشان داده شده است. این بسیار هیجان انگیز است و می تواند راه های جدیدی را برای کمک به افراد دارای معلولیت ارائه دهد.”
او خاطرنشان می کند که از نقطه نظر عملی، برنامه ریزی دوره های استراحت کافی برای تقویت حافظه در طول روز می تواند دشوار باشد. اما او فکر می کند که هنوز برای کمک به بیمار در یادگیری اطلاعات مهم جدید، مانند یادگیری نام و چهره یک پرستار جدید، ارزشمند است.
او می‌گوید: «این امکان وجود دارد که یک دوره کوتاه استراحت بیدار پس از آن، احتمال به یاد آوردن فرد را افزایش دهد و بنابراین بیمار با پرستار جدید خود احساس راحتی بیشتری خواهد کرد.
دوار درباره این بیماری می گوید که با یک استراحت کوتاه توانسته نام نوه اش را حفظ کند. اگرچه او می گوید که هیچ مدرک علمی برای تأیید این ادعا ندارد.
توماس باگولی از دانشگاه ناتینگهام ترنت در انگلستان نیز محتاطانه خوشبین است. وی خاطرنشان کرد: حتی در حال حاضر به برخی از مبتلایان به آلزایمر توصیه می شود با تمرین تکنیک های مدیتیشن استرس خود را کاهش دهند و سلامت کلی خود را بهبود بخشند. او می‌گوید: «برخی از این مداخلات، استراحت بیدار را نیز توصیه می‌کنند، و جالب است که ببینیم دلیل کارآمدی این روش‌ها تا حدی به دلیل کاهش تداخل است یا خیر».
او می گوید، با این حال، استفاده از این روش در افراد مبتلا به زوال عقل شدید می تواند دشوار باشد.
هم باگولی و هم هورنر بر این باورند که فراتر از فواید بالینی برای این بیماران، برنامه ریزی دوره های منظم استراحت بدون حواس پرتی می تواند به همه ما کمک کند تا مواد تازه را در ذهن خود تازه نگه داریم. با این حال، برای بسیاری از دانش‌آموزانی که در این مطالعه 10 تا 30 درصد پیشرفت داشتند، این پیشرفت می‌تواند به معنای یک یا دو نمره باشد.
هورنر می‌گوید: «من فکر می‌کنم می‌توانید این وقفه‌های 10 تا 15 دقیقه‌ای را در دوره مرور خود بگنجانید، و این می‌تواند راهی مفید برای ایجاد پیشرفت‌های کوچک در حافظه‌تان باشد.»
در این عصر انفجار اطلاعات، خوب است به خاطر داشته باشید که گوشی های هوشمند تنها چیزی نیستند که باید به طور مرتب شارژ شوند. ذهن ما نیز به شارژ نیاز دارد.”
انتهای پیام