چرخ های اقتصاد کشور تحت فشار تحریم ها قرار دارند. دوباره حرکت کن چندین شرکت بزرگ بین المللی ، شرکتهای نفتی ، “صنایع دیگر” آمدند و کار خود را آغاز کردند ، اما مسئله حل نشده روابط بانکی ایران با جهان خارج از مشکلات ارسال حوادث عوارض بسیاری را ایجاد کرد.
واضح است که برای پروژه های بزرگ ، پروژه های بزرگ برای کالاها و خدمات باید پرداخت شود ، و از این رو است که از نقش بانک ها در باز کردن اسناد اعتباری یا “LC” استفاده می شود ، بدون اجرای سریع و کارآمد بانک ها ، سرمایه به موقع تبدیل می شود و پول خود را به موقع می گیرد. برای به دست آوردن مزایای مورد انتظار ، سرمایه گذار خارجی منابع مالی ، فناوری و پرسنل تخصصی را به ارمغان می آورد و کشور میزبان از مزایایی مانند اشتغال زایی و انتقال فناوری و اجرای پروژه بهره مند می شود.
همه اینها به یک سیستم بانکی کارآمد نیاز دارد که بتواند پول را از طریق ارتباط آزاد با جهان به راحتی انتقال دهد. از طرف دیگر ، دشواری های تجارت و همچنین دشواری های سرمایه گذاری در ایران ، سؤالات بسیاری را برای سرمایه گذاران خارجی ایجاد کرد ، چه آنها باید وارد بازار ایران شوند یا نه.
پدیده ساخت ترکمن تحت هر قرارداد خارجی همیشه در ذهن ما وجود دارد – ایرانیان ، و ما بوی تحقیر را از او می شنویم ، ضمناً ضمیمه کردن آن برچسب به قرارداد با طرف خارجی در مجلس یا سایر تریبون ها یکسان است ، و این قرارداد از راه می رود.
این بی ثباتی مداخلات گسترده در تصمیمات دولت ، مجلس و سایر نهادهای تأثیرگذار در تصمیمات دولت ، مجلس و سایر نهادهای تأثیرگذار ، همراه با بدبینی تاریخی ، فقط موجب فرار سرمایه گذاران می شود. در ایران این سوال مدام در رسانه های اجتماعی مطرح می شود که چرا مثلاً امارات به چنین موقعیت اقتصادی رسیده است ، ما هنوز در اینجا هستیم. یا چرا قطر سالها است که “ما با آنها گیر افتاده ایم” از میدان مشترک پارس جنوبی استخراج می کند؟ اما بسیاری از همین منتقدین وقتی صحبت از قراردادهای خارجی با شرکتهای بزرگی همچون توتال در فرانسه است ، بدون توجه به یا حتی درک شرایط این قرارداد صرفاً به دلیل عدم اعتماد به نفس مذاکره کننده ایرانی ، آن را ترکمنچای دیگر می نامند.
به نظر می رسد قطر ، امارات ، عربستان سعودی ، عمان و بحرین فقط با قدرت سرمایه های بومی خود کار می کنند. بعضی اوقات مشاهده نمی شود که برای بدست آوردن چنین شرایطی برای شیوخ عرب عرب خلیج فارس باید سرمایه گذاری های خارجی زیادی انجام شود و از طرف دیگر ، این کشورها حضور بیگانگان را در همه نقاط کشور خود پذیرفته اند. روشن است که رونق اقتصادی و توسعه تنها با تکیه بر کار داخلی حاصل نمی شود: سرمایه. حتی کشوری مانند ایران باید سرشار از فرصت باشد تا بتواند سرمایه خارجی را برای پیشرفت از جمله در صورت لزوم حضور نیروهای متخصص خارجی در خود جذب کند ، تا در قراردادهای خارجی به دنبال موقعیت مطلوب نباشد ، نه فقط پیروزی یا از دست دادن. متهم به امضای ترکمنچای دیگری است.