آقای حبیب الله ظفریان با حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما که به مقایسه اوپک با مجمع کشورهای صادرکننده گاز اشاره دارد، افزود: این مقایسه درست نیست، زیرا ساختار بازار نفت با گاز متفاوت است. بازار نفت یک بازار است، تقریباً کامل شده است». و قیمت نفت در تمام دنیا تقریبا ثابت است با تفاوت کیفیت و حمل و نقل اما بازار گاز ساختار دیگری دارد، اگر بازار نفت جهانی باشد بازار گاز. کاملا منطقه ای است، بازار این منطقه به گونه ای است که مکانیزم قیمت گذاری در هر منطقه حتی بین کشورهای صادرکننده و واردکننده وجود دارد، بنابراین گاهی اوقات قیمت جهانی گاز گاهی تا 500 درصد در نوسان است.
او ادامه داد. تجارت گاز عمدتاً با قراردادهای بلندمدت بیش از 20 سال انجام می شود، اما در بازار نفت بیش از یک سال است که این اختلافات باعث ایجاد دیدگاه هایی در مورد تجارت گاز انجمن صادرکنندگان گاز می شود که عبارت بود از: به ابتکار ایران ایجاد شده اند، متفاوت هستند».
آقای ظفریان گفت. اوپک بیشتر به قیمت گذاری در بازار نفت فکر می کند و در بازار گاز هم چون ساختار متفاوتی دارد باید دستور کار متفاوتی داشته باشد، بر اساس ساختارش بازار گاز را به سمتی هدایت می کند که بیشتر است. می تواند تامین کننده کشورهایی مانند ایران باشد.
وی خاطرنشان کرد: دستور کار انجمن صادرکنندگان گاز با دستور کار اوپک متفاوت خواهد بود.
محقق مرکز مطالعات مجلس با بیان اینکه گاز; وی افزود: در آینده سهم نفت و زغال سنگ کاهش و گاز افزایش خواهد یافت، این ظرفیت کشورهایی را که امنیت انرژی برایشان مشکل است مجبور به حل این مشکل کرده است.
آقای ظفریان اعلام کرد. آمریکا با منطق سیاسی و گاز وارد بازار LNG شده است. اولی سیاسی و دومی اقتصادی.
آقای ظفریان افزود. «ایالات متحده از سال 2007 تولید گاز شیل را گسترش داده است. زمانی که پروژه شیل در سال 2011 با موفقیت به پایان رسید، در تمام اسناد آمده بود که باید بازار گاز را از بازار گاز خارج کنیم. ساختار منطقه ای یعنی با فرآوری گاز به روش LNG، گاز به صورت مایع توسط کشتی به مقاصد صادراتی ارسال می شود.
او اضافه کرد. پس از توافق برجام، اتحادیه اروپا در یک پاراگراف در مورد بخش انرژی ایران، توسعه گاز ایران توسط LNG را مورد بحث قرار داد، زیرا زمانی که LNG وارد بازار شود، بازار گاز به تدریج از حالت شبه خارج می شود. انحصار مناطق مانند بازار است». نفت در حال ادغام است که به نفع واردکنندگان گاز مانند اروپا، ژاپن، کره جنوبی، هند و ایالات متحده است.
پژوهشگر مرکز پژوهش های مجلس ادامه داد. «هدف حفظ و تقویت ساختار منطقه‌ای بازار گاز است. اگر بخواهیم قرارداد صادرات LNG امضا کنیم باید با کشوری مثل چین یا اروپا قرارداد 25 ساله امضا کنیم. زیرا قرارداد بلندمدت ساختار منطقه ای را حفظ می کند».
آقای ظفریان گفت. از نظر امنیت انرژی باید ساختار بازار گاز را حفظ کنیم، در انجمن صادرکنندگان گاز باید این دستور کار را با روسیه، قطر پیش ببریم، بازارها را بین خود تقسیم و توسعه دهیم.»
وی گفت: در آینده سهم گاز و انرژی های تجدیدپذیر در جهان افزایش خواهد یافت.
آقای ظفریان گفت. وی افزود: توسعه جریان داخلی ارزش افزوده داشته است و توسعه زنجیره داخلی تاکنون بیشتر گاز بوده است، یعنی الان حدود 10 و نیم میلیون تن متانول از گاز تولید می کنیم که کمتر از 500 هزار تن مصرف می شود. بقیه صادر می شود.»
او اضافه کرد. ما باید ابتدا به گاز نگاه سیاسی داشته باشیم، یعنی گاز می تواند ابزار قدرت سیاست خارجی ما باشد، این اتفاق در روسیه افتاد، ما گاز را به عنوان یک زنجیره ارزش افزوده توسعه دادیم و اکنون مجبوریم. ادامه زنجیره، از جمله تبدیل متانول به توسعه محصول زیر.
«اگر می خواهیم آینده دیپلماسی انرژی را بر اساس تحریم ببینیم، باید تجارت انرژی خود را بازسازی کنیم. تحریم‌های بیشتری دارد، اگر گاز بیشتری صادر کنیم، امنیت می‌خریم، از نفت در داخل برای ارزش افزوده استفاده می‌کنیم.»