از قهرمانان ملی تا دشنام های ضد ملی
همانطور که من این یادداشت کوتاه را می نویسم، عربستان سعودی 2-1 آرژانتین را شکست داد تا اولین شگفتی جام جهانی 2022 را رقم بزند، همان آرژانتینی که مردم در سال 2014 با شکست 1-0 ایران به آن علاقه داشتند. خیابان ها پر آب شد البته نه به خاطر پیروزی رقیب. اما به خاطر عملکرد پرافتخار تیم ملی ایران.
کوپر در جایی دیگر از فوتبال علیه دشمن می گوید: «وقتی یک بازی برای میلیاردها نفر مهم می شود، دیگر نباید آن را فقط یک بازی در نظر گرفت، فوتبال هرگز فوتبال نیست، این ورزش جنگ ایجاد می کند. حال چه کسی در جنگ کشور و کشور دشمن به اردوگاه دشمن پناه می برد و برای شکست کشورش دعا می کند؟
عربستان سعودی که امروز آرژانتین را شکست داد یکی از بدترین کشورهای جهان از نظر دموکراسی است که حتی درک اولیه ای از مفهوم انتخابات ندارد و تا چند سال پیش زنان حتی اجازه رانندگی نداشتند. . کشوری که مخالفان سیاسی خود را توصیف می کند و می سوزاند (قضیه خاشقجی)، اما آیا کسی به بازیکنان تیم ملی عربستان به خاطر حضور در جام جهانی یا دیدار با بن سلمان توهین می کند؟
آرژانتین، کشور شکست خورده امروز و یکی از غول های فوتبال جهان، برای اولین بار در سال 1978 با دانیل پارسارلای افسانه ای قهرمان جام جهانی شد. به هر حال، او یکی از بدنام ترین دیکتاتورهای تمام دوران در آمریکای جنوبی بود. جام جهانی در اوج کشمکش بین ویدلا و حریفانش برگزار شد و او به طرز وحشیانه ای حریفان خود را سرکوب کرد که در تاریخ سیاسی آمریکای جنوبی به “جنگ کثیف” معروف شد، اما با این وجود، فوتبالیست های آرژانتینی به خواسته های خود جامه عمل پوشاندند. وظیفه حرفه ای؛ فوتبال برای شهرت و نام کشور و اتفاقاً قهرمان جهان شدند.
در سال 1982، ژنرال های آرژانتینی تحت سلطه بریتانیا به جزایر فالکلند در اقیانوس اطلس حمله کردند تا از توجه و اعتراضات عمومی جامعه داخلی آرژانتین بکاهند (آرژانتین ادعای ارضی نسبت به این جزایر دارد)، اما آنها به سختی از انگلیس شکست خوردند و حتی رهبری شدند. دیکتاتوری نظامی ژنرال گالتیری در آرژانتین سرنگون شد.
اما در جام جهانی 1986 مکزیک، این تیم فوتبال آرژانتین بود که انتقام جنگ دیکتاتورهای نظامی آرژانتین را از انگلیس گرفت و مارادونا با دو گل شاهکار انگلیس را تکمیل کرد و یک گل را با دستش به ثمر رساند. پیتر شلتون، یک انگلیسی، و آن را “دست خدا” نامید، او به طور علنی اعلام کرد که دست خدا انتقام جنگ فالکلند است.
در بازی جام جهانی 2022 ایران و انگلیس دیدم که تعدادی از هموطنانم طرفدار انگلیس هستند و برای پیروزی این تیم لحظه شماری می کنند و این تیم را تشویق می کنند. در صد و چند سال اخیر فعال بوده است. او تنها دو بار در جنگ جهانی اول و دوم در اشغال نظامی ایران شرکت کرد.
دقیقاً چهار سال و پنج ماه پیش در تابستان 2018 و در جام جهانی روسیه تقریباً همین اعضای تیم فوتبال ایران قهرمان ملی کشورشان بودند و دراماتیزه شدن دیدار با اسپانیا، پرتغال و پرتغال. . مراکش در خیابان ها و فضای مجازی محبوب بود. روسیه میزبان بزرگی بود و تیم ایران یکی از میهمانان بزرگ و سرشناس جام جهانی 2018 بود، اما چهار سال بعد روسیه به شخصیت بدی در عرصه جهانی تبدیل شد و تیم ایران نیز به شخصیت بدی در بین مردم تبدیل شد. بعضی از افراد خودش، شخصیت بد صحنه آشنا و شایسته شده است، بدترین توهین است.
شاید در مورد روسیه تغییر افکار عمومی دنیا تا حدودی درست باشد اما بی انصافی به ملی پوشان ایران احترام گذاشته نشد و واقعاً شایسته ترین و با استعدادترین فرزندان این سرزمین هستند. که با تلخی و مشکلات فراوان توانستند از زیر صفر خود را به بزرگترین استادیوم های دنیا برسانند و برای تیم ملی خود آسیب جدی دیدند (بینی شکسته و خون آلود بیرانوند در بازی دیروز) امروز مورد حمله عده ای قرار گرفتند. که برخی از آنها برای کشورشان آجر بودند، آن را نگرفتند.
نباید از فوتبالیست ها انتظار کار سیاسی و فعالیت سیاسی داشت، به ویژه آن دسته از بازیکنانی که در دوران حرفه ای خود هستند و این افراد به خوبی برای بازی فوتبال آموزش دیده اند و سواد سیاسی و مهارت های سیاسی ندارند و از نظر سنی چنین نیستند. به بلوغ کار سیاسی می رسند و ورود آنها به این گونه مسائل اساساً اشتباه است، اکثر این بازیکنان از دوران جوانی در محیط های منزوی، اردوهای باشگاهی و ملی حضور داشته اند و تنها انتظار از آنها این است که بهترین فوتبال را انجام دهند.
بعد از فوتبالیست حرفه ای بودن، تحصیلات سیاسی، اجتماعی و ورود به این رشته ابتدایی، اما با تحصیلات ابتدایی و سطح تحصیلات کلاس پنجم، نوشتن مانیفست سیاسی از بقیه مضحک تر است. !
در تاریخ یادم نمی آید و جایی نخوانده ام که در مسابقات جهانی فوتبال کار بزرگ سیاسی کرده باشد و این توقع از جوانان ایرانی هم بی معنی است.
چهار سال پیش دماغی به داد دروازه بان تیم ملی ایران آمد و پنالتی رونالدو را زد (بیرانوند خودش این شوخی را انجام داد) و قهرمان آن سال شد و آن مجموعه ویران شد و تصویر ثبت شده از بیرانوند اوج خونریزی پس از درد وحشتناک، سردرگمی و تاثیر خود گویای آن است. این دردها را برای کی می کشیم؟ چرا اینقدر ناسپاسی؟
کشور این روزها درگیر اتفاقات تلخی است و هیچکس منکر آن نیست، اما هدف قرار دادن وحدت ملی جز شکست شش و دو مقابل انگلیس نتیجه ای ندارد و انگلیس بارها با این حربه به کشور ایران ضرر و زیان وارد کرده است. هدف قرار دادن وحدت ملی ما و آسیب های آن هنوز در تاریخ کشورمان مشهود و مشهود است و در نهایت این خسران نه از جانب شخص یا جریان دیگری که ایران ثبت شده است.
*دکترای روابط بین الملل، مدرس دانشگاه و مدیر گروه مناقشه و همکاری خاورمیانه در پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه
6565