مروری بر شکل‌گیری «تکیه دزاشیب»
دزاشیب (سیدالشهدا) یکی از تکیه های شجاع بخش شمیران است. قدمت آن را حدود 120 سال تخمین زده‌اند و یکی از ستون‌های باستانی تهران است که همچنان نقش اذاخانه را بر عهده دارد.
به گزارش سرگرمی برای همه، «تکیه دزاشیب» در سال 1383 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. گفته می شود این تکیه که در زمان ناصرالدین شاه قاجار مسجد کوچکی بوده به همت اهالی محله و رضا قلی خان مجدال الممالک از اعیان قاجار به بنای کنونی تبدیل شده است. .
ساختمان پشتیبان شامل دو تالار و مجموعه ای از طاق های دو طبقه است. در گذشته هر یک از طاق ها متعلق به یکی از طوایف دزاشیبی بوده و قبل از شروع ماه محرم هر طایفه ای طاق خود را تزئین می کرده و در آن طاق ها اثاثیه و چای درست می کرده اند. پس از تشییع، طاق های ضلع غربی تکیه باز شد و تکیه به بازار محلی تغییر کاربری داد. در این تکیه کتیبه های قرآنی و روایت «نادعلی» و تصنیف محتشم کاشانی و آلات و ابزار عزاداری از قبیل نشان و گردن بند وجود دارد که زیبایی آن را دو چندان کرده است.
در تالار سلطنتی او با طاق های مختلف، حوض مرمری وجود دارد و در یکی از این طاق ها نخل کهنسالی قرار دارد که جایگزین نخل اول «تکیه دازاشیبی» شده است. نخل گردانی یکی از آیین های عزاداری تخای دزاشیب بوده که این روزها دیگر خبری از آن نیست و تنها به صورت نمادین در روز عاشورا نخل ها دور منطقه تخایی می چرخند.
در اوایل دوره پهلوی دوم برای این قطعه حاج محمدعلی عباسی معروف به حاج لخری سقفی دو طبقه ساخته شد که تا آن زمان سقفی نداشت اما سقف کنونی این ستون قدیمی در ج. دهه هفتاد از استاد «محمود کاظم».
«تقی دزاشیب» با همان ظاهر قدیمی همچنان در ایام محرم عزاداری های باشکوهی برپا می کند. همچنین نماز عصر و شب همه روزه در این حسینیه اقامه می شود.
انتهای پیام