استاد خسروشاهی یکی از درخشان ترین نمونه های این سخنان روشنگرانه امام صادق (ع) است که “کسی که زمان خود را بداند مورد هجوم آشوب های زمان قرار نخواهد گرفت.” این داستان در قلب و روح خود حقیقتی متعالی را در متن اندیشه های اسلامی-شیعی بیان می کند. مدرن بودن یا به معنای کلی فلسفی آن ، مدرن بودن. آنها به دنبال دنیای جدیدی در زمینه سنت هستند – نوعی مدرنیته.
به عبارت دیگر ، سنت در ذات خود نتیجه درک مدرنیته ، زمان خودش ، خواسته های آن است. بیان امام صادق (ع) به این معناست که زمان ، در اصل ، بیانگر ظهور س questionsالات جدید است. زمین و زمان ، به جلو حرکت کنید.
روحانیون و علمایی که در چنین زمینه ای رشد می کنند و رشد می کنند ، تفسیرهای جدیدی را بر اساس حقیقت سنت دینی ارائه می دهند ، و دنیای جدیدی که خواستار پاسخ جدید به پرسش های جدید است ، مسیر فکری آن را با آن دانشمندان تعیین می کند. این یک نقطه قوت است. مرحوم مطهری یکی از این علما بود. وی با تکیه بر سنت از یک سو و ورود به فضای دانشگاه از سوی دیگر ، درک مشکلات جدید ایجاد شده توسط فضای دانشگاهی و نیاز به پاسخ های جدید ، ظهور جهانی را بیان کرد که از یک سو و جهان به آن متکی است. زمان. کسی که از زمان می داند زبان آن زمان را کشف می کند. سپس ، با شناخت مشکلات زمان و همچنین انتخاب زبانی که بتواند معنا را به مخاطب منتقل کند ، مسیری را ایجاد می کند که در آن “جوهر دین دست نخورده باقی بماند” ، حضور خود را اثبات می کند “، جامعه جدید به ایده های دینی دست می یابد.
مرحوم خسرو شاه در زمان حضور در واتیکان ، در سالهای اولیه انقلاب ، هنگامی که ضربه اساسی به بنیان های فرهنگی اسلام در جهان آغاز شد ، سعی کرد اختلافات بین اسلام و مسیحیت را با ایجاد یک سنت اعتدال شدید به حداقل برساند. وی تلاش زیادی برای ارتقا ties روابط فرهنگی بین ایران و مصر انجام داد. زیرا مصر یکی از حوزه های تمدن در جهان اسلام است و مصر و ایران نقش بسزایی در ظهور اندیشه های اسلامی داشته اند. حال تصور کنید که در نتیجه برخی سیاست های مصر ، این دو منطقه فرهنگی چقدر از هم فاصله داشته اند. در این میان ، نقش برجسته مرحوم خسروشا درخشان است. من او را یکی از چهره های برجسته اندیشمند مدرن ، دانشمند شریف زمان حال می دانم.
* رئیس انجمن امور فرهنگی