چرا ما اصولگراها این سخن رهبرانقلاب را بایکوت کردیم؟

ماجرای معروفی است که یکی می گوید: «در منطقه ما هر وقت دزدی می شود، پلیس به سراغ من می آید و عجیب است که اموال مسروقه را در خانه من هم پیدا می کنند»!
عزیزان محافظه کار همین مشکل را دارند و هر بار که دنبال افراد فوق انقلابی می گردید خود را در این جریان می یابند.
اصطلاح رهبری در تعریف ابرانقلابیون کاملاً هدفمند است؛ شامل کسانی می‌شود که مثل کاسه‌ای داغ‌تر از خاکستر عمل می‌کنند؛ بعد از مدتی جدا می‌شوند، جدا می‌شوند و به کار خود می‌روند. تاریخ پنجاه سال اخیر نمونه های زیادی از این اعداد دارد، اما فهرست کردن آنها کار سختی نیست.

بسیاری از اعضای همان جامعه «ابر انقلابی» هستند که قبلاً در برخی از مراکز قدرت مستقر شده اند، کافی است قدرت یا پول آنها را بگیرید تا به زندگی خود ادامه دهند. اما تا زمانی که قرمز در راه است، آنها دور میز هستند.
جامعه «ابرانقلابی» نیز نبوغ قابل توجه و تحسین برانگیزی دارد. رفتار آنها مانند دزدی است که وقتی متوجه شد مردم به دنبالش می دوند، به او اشاره کرد و انگشت خود را به همان سمتی گرفت که تعقیب کنندگان از دزد فرار کردند. در واقع مسیر را گم کرد تا آسیبی به او نرسد.

اگر جایی “ابر انقلابی” را دیدید، آنهایی که فریاد می زنند، برخی را متهم به بیگانه اندیشی، غرب گرایی، بیگانه بودن می کنند، بدانید که دنبال فرافکنی است، می خواهد ماجرای جنجالی خود را پنهان کند، توجه را منحرف کند. وقتی انگشتش را به سمت کسی نشانه می رود که فکر می کند طرفدار غرب است، اغلب (تقریبا) دروغ می گوید و تهمت می زند. در واقع به دنبال حذف فرد یا افرادی است که جوهر آن را می شناسند و می خواهند آن را کشف کنند. اگرچه در موارد نادری ممکن است حق با او باشد، اما در صورت اثبات اشتباه بودن قول، ساکن ابتدا باید در صحت قول خود شک کند.

ابرانقلابیون با انقلاب ایران متولد نشدند. ریشه تاریخی آنها را می توان در شاخه های صفین و نهروان یافت. در آنجا هم حضرت ملا را انقلابی نمی دانستند.
سوپرانقلابیون فناپذیر نیستند. تا شیطان هست، تا ریا هست، تا ریا هست، تا زمانی که استثمار هست، ابرانقلابی هم هست.

* چاپ شده در روزنامه اعتماد / 19 خرداد 1401