عمومی

پنج دقیقه تا توافق در وین

تجربه نشان داده است که میخائیل اولیانوف همواره از طریق دست اول روند مذاکرات وین را که در نهایت اراده همه مذاکره کنندگان برای احیای شورای امنیت سازمان ملل نامیده می شود، تبلیغ کرده است. چنین اظهارات و گزارش هایی از زمان آغاز دور جدید مذاکرات که با حضور تیمی از دیپلمات های دولت ابراهیم رئیسی آغاز شد، مورد تردید برخی دیپلمات ها، ناظران و رسانه ها قرار گرفت.

باید دید مذاکره کنندگان ایرانی-آمریکایی به ویژه در بازگشت به وین چه سوغاتی هایی به وین آوردند. اگر آنها با وجود همه خوش بینی ها در آخرین لحظه به اختلافات قبلی خود بازگردند، تکان دهنده خواهد بود. بدیهی است که طرف های ایرانی-آمریکایی آمده اند تا توافق را به یکدیگر ارائه کنند. هدایایی که با اقدام دولت غبایدن برای بازگرداندن برخی معافیت‌ها از تحریم‌ها علیه ایران در جمعه گذشته آغاز شد، بخشی از تنش‌ها بین تهران و واشنگتن را کاهش داده است. اینکه تهران از این اقدام استقبال کرد یا خواستار انعطاف بیشتر از واشنگتن شد، نمی تواند در تشویق تهران برای دستیابی به توافق بی تاثیر باشد. دولت بایدن در گزارشی به کنگره آمریکا دلیل خروج برخی از معافیت های تحریمی را ورود غیرمستقیم مذاکرات واشنگتن-تهران به مرحله نهایی احیای برجام دانست که با هدف تشویق ایران به تایید مجدد برجام صورت گرفت. توافقنامه را رعایت کنید علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران در واکنش به لغو تحریم ها علیه کشورها و شرکت های بین المللی مرتبط با فعالیت های غیرنظامی هسته ای ایران گفت. توافق. “

از دگرگونی مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا در وین خبری نیست، اما با نگاهی به شواهد می توان حدس زد که بستر لازم برای بازگشت به مذاکرات مستقیم در سال 2015 خواهد بود. تکرار کرد. این نقطه عطف اصلی هر توافقی است که توسط تهران و واشنگتن به عنوان طرف های اصلی مذاکره در وین تهیه شده است. اما این توافق موقت یا به عبارتی نزدیک به واقعیت، مقدمه ای برای توافقات آینده خواهد بود. دلیل این ادعا، پتانسیل محدود توافق در حال انجام در مورد مسائل هسته ای، نیاز به بازگشت فوری طرف های ایرانی-آمریکایی به آژانس بین المللی انرژی اتمی در 2 تا 3 ماه آینده است. این زمان باید توسط همه طرف های مذاکره کننده گرفته شود تا اوضاع را تحت کنترل درآورند. در طول این مدت، طرفین یکدیگر را آزمایش خواهند کرد و توانایی های خود را برای پیشبرد طیف وسیع تری از توافقات بعدی می سنجند.

این بسیار مهم است، زیرا توافق موقت دستاوردهای مذاکره را برای مذاکره کنندگان به همراه خواهد داشت، به ویژه واشنگتن تهران که با بیشترین منتقدان توافقات برجامی، یعنی مخالفان خارج از مرزهای خود مواجه خواهد شد. بنابراین، توافق احتمالی در وین بدون چشم انداز آینده قابل دستیابی نیست. آنچه ترتیبات بعدی را تضمین می کند، از یک سو، تعهد طرفین به تعهدات خود برای برداشتن گام های بعدی در تشویق متقابل است. از سوی دیگر، میزان امتیازاتی است که تهران و واشنگتن به عنوان یادگاری از یک توافق موقت از وین دریافت می کنند. پتانسیل امتیازات، علاوه بر نتیجه مذاکرات پیروزمندانه، ایجاد ظرفیتی است که تهران و واشنگتن را قادر می سازد به چالش هایی که در کوتاه مدت با آن مواجه هستند پاسخ دهند. برای تهران این چالش ها دو سطح دارد: اقتصادی- سیاسی و امنیتی. پاسخ به تقاضاهای اقتصادی فوری نتیجه آن چیزی است که از توافق احتمالی انتظار می رود. بدیهی است که برنامه دولت برای منطقی سازی مطالبات و همچنین اثربخشی مدیریت اوضاع از نظر محدودیت های قراردادی از اهمیت راهبردی برخوردار است. تهران علاوه بر تعهد دولت آمریکا به توافق موقت، از واشنگتن نیز انتظار دارد اقداماتی را برای توقف ماجراجویی های احتمالی اسرائیل علیه برجام انجام دهد. در غیر این صورت، توافق موقت با آسیب جدی مواجه خواهد شد – خطر بازگشت به صفر.

دولت بایدن همچنین در آستانه انتخابات کنگره آمریکا به دلیل رقابت نزدیک حزبی با یک سری شکست مواجه است. حتی محتمل‌تر این است که اسرائیل با ارائه تصویری سرکش از شورای امنیت سازمان ملل متحد بتواند در هر صورت توافق را خراب کند.
از این گذشته، اوضاع در هتل کوبورگ وین اکنون به گونه ای است که اولیانوف همیشه خوش بین بوده است. پنج دقیقه تا توافق باقی مانده است.