اینکه چگونه مردم چیزهایی را که یاد گرفته اند و به خاطر می سپارند به خاطر می آورند هنوز برای دانشمندان یک معماست. برای پاسخ به این معما، آنها اخیراً تحقیقاتی را انجام دادند که به عمق مغز انسان نگاه می کند، جایی که یادگیری قبلی در طول خواب دوباره فعال می شود و بنابراین در حافظه ذخیره می شود.
دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه نورث وسترن و پزشکان مرکز صرع دانشگاه شیکاگو فعالیت الکتریکی مغز پنج بیمار در این مرکز را در پاسخ به صداهای تولید شده توسط تیم تحقیقاتی به عنوان بخشی از یک تمرین آموزشی بررسی کردند.
تحقیقات قبلی پردازش حافظه را در طول خواب با استفاده از ضبط EEG (الکتروانسفالوگرافی) که از طریق الکترودهای پوست سر به دست می‌آید، بررسی کرده است. اما این مطالعه می خواست فعالیت الکتریکی درون مغز را ثبت کند و به این ترتیب پروب های الکترودی در مغز این بیماران کاشته شد.
تحقیقات نشان داده است که خواب خوب شبانه معجزه می کند، شرکت کنندگان به طور قابل توجهی عملکرد خود را در تست یادآوری صبح روز بعد بهبود می بخشند.
بر اساس بیانیه مطبوعاتی این مؤسسه، نقشه برداری از فعالیت مغز به محققان این امکان را داده است تا با ارائه داده های بصری برای نشان دادن مناطقی از مغز که در فرآیند ذخیره سازی حافظه شبانه نقش دارند، گام بزرگی به سوی درک نحوه عملکرد ذخیره سازی حافظه بردارند.
کن پالر، مدیر برنامه علوم اعصاب شناختی دانشگاه نورث وسترن و محقق ارشد این مطالعه گفت: «ما در حال مطالعه این هستیم که چگونه مردم می توانند آنچه را که آموخته اند به خاطر بسپارند، نه اینکه آن را فراموش کنند. دیدگاه ما این است که خواب این توانایی را تقویت می کند.
برای این مطالعه، محققان پاسخ های الکتروفیزیولوژیکی به 10 تا 20 صدا را ثبت کردند. هنگامی که هر بیمار در یک بخش می خوابید، صداها به طور مکرر، اما آرام، برای بیدار کردن بیماران پخش می شد.
بیشتر این صداها مربوط به اشیا و مکان آنها بود که شرکت کنندگان قبل از خواب روی لپ تاپ می دیدند و می شنیدند.
پس از خواب، محققان بهبود قابل توجهی در حافظه فضایی پیدا کردند و دریافتند که بیماران می‌توانند مکان‌های به خاطر سپرده‌شده را روی صفحه لپ‌تاپ با دقت بیشتری پیدا کنند و نتایج مطالعات قبلی را با استفاده از ضبط EEG پوست سر تکرار کنند.
با پخش صداها در هنگام خواب به افزایش فعالیت نوسانی کمک کنید
این مطالعه نشان داد که وجود فعالیت الکتروفیزیولوژیکی در هیپوکامپ و قشر داخلی مجاور آن هنگام پخش صداها در طول خواب، بازتابی از فعال شدن مجدد و تثبیت خاطرات فضایی مربوطه است.
پالر گفت: در گذشته، فرض رایج این بود که چنین صداهایی در هنگام خواب شنیده نمی شوند. اما در واقع، این صداها به ما اجازه می‌دهند نشان دهیم که ساختارهای مغزی مانند هیپوکامپ زمانی که خاطرات دوباره فعال می‌شوند، واکنش نشان می‌دهند و به ما کمک می‌کنند تا دانشی را که در بیداری به دست می‌آوریم، حفظ کنیم.
داده‌های الکترودهای کاشته‌شده در مغز بیماران نشان داد که صداهایی که در طول خواب پخش می‌شوند به افزایش فعالیت نوسانی از جمله افزایش نوارهای EEG تتا، سیگما و گاما کمک می‌کنند. این شواهد الکتروفیزیولوژیکی به محققان کمک کرد تا به این نتیجه برسند که تقویت حافظه مبتنی بر خواب در این مناطق از مغز رخ می دهد.
پالر گفت: “گاهی اوقات به خاطر سپردن و فراموش کردن تصادفی به نظر می رسد.” ما می توانیم جزئیات نامربوط را به خاطر بسپاریم در حالی که فراموش می کنیم آنچه را که بیشتر می خواهیم به خاطر بسپاریم. پاسخ به این معمای دیرینه که در این تحقیق برجسته شده است، این است که خاطرات در طول خواب تجدید نظر می شوند، در حالی که ما نمی دانیم که پس از بیدار شدن از خواب رخ داده است.
این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان