عصر “اتومبیل شخصی” رو به افول است؟

به گزارش سرگرمی برای همهدر آینده، زمانی که خودروهای خودران بتوانند در صورت تقاضا به حرکت بهینه افراد کمک کنند، به نظر می رسد که داشتن خودروی شخصی به خصوص در شهرهای بزرگ با ترافیک سنگین چندان مفید نخواهد بود.

به طور متوسط، یک خودرو حدود 90 درصد از عمر خود را پارک می کند. تغییر از وسایل نقلیه شخصی به خدماتی که توسط شرکت‌های دولتی یا خصوصی اداره می‌شوند، یک راه‌حل هوشمند و کارآمد است که می‌تواند بر ترافیک شهری تأثیر بگذارد، اما همچنین پیامدهای عمیقی برای سیستم‌های حمل‌ونقل موجود مانند قطار، مترو و اتوبوس دارد.

کارشناسان بریتانیایی می‌گویند شواهد نشان می‌دهد که اگر یک سرویس حمل‌ونقل جایگزین به اندازه کافی سریع باشد تا مسافت‌های طولانی را پوشش دهد، مردم اکنون مایلند از دست دادن مالکیت خودروی شخصی را بپذیرند. به عنوان مثال، در دسترس بودن حمل و نقل عمومی منظم و جامع در شهر لندن، داشتن ماشین را برای بسیاری غیر ضروری می کند. با این حال، تعداد خودروهای شخصی در مناطقی که حمل و نقل عمومی کمتر قابل اعتماد است، بیشتر است.

در واقع، اگر راه حل های جایگزین در این زمینه قابل رقابت با حمل و نقل شخصی باشد، به نظر می رسد مخالفت چندانی با لغو مالکیت خودروهای شخصی و شخصی وجود ندارد.

همچنین این امکان وجود دارد که خودروهای خودران به عنوان بخشی از یک سیستم حمل و نقل شبکه ای عمل کنند. این تحول در سیستم حمل و نقل مسافر می تواند از ازدحام جلوگیری کند و در نتیجه آلودگی را کاهش دهد و زمان صرف شده در جاده ها را به حداقل برساند.

ترافیک اغلب به این دلیل رخ می دهد که بسیاری از اتومبیل ها و رانندگان سعی می کنند مستقیم ترین یا راحت ترین مسیر را همزمان طی کنند که فقط رانندگانی که اول مسیر را طی می کنند سود می برند، در حالی که بقیه در ترافیک گیر می کنند. ریاضیدانان این را “ارزش” می نامند. آشوب”.

در همین حال، خودروهای بدون راننده که به عنوان یک سیستم کار می کنند، می توانند به طور هوشمند طیف گسترده ای از مسیرها را برای جلوگیری از ترافیک پیمایش کنند.

با اعمال چنین تغییراتی، این سیستم‌های جدید نه تنها بر ترافیک جاده‌ای تأثیر می‌گذارند، بلکه نحوه رفت و آمد مردم در داخل و بین شهرها را نیز تغییر می‌دهند و در عین حال این موضوع سؤالات اساسی و مهم‌تری را در مورد هزینه‌های عمومی ایجاد می‌کند. زیرساخت هایی مانند راه آهن را به ارمغان می آورد.

به طور کلی، مناطق باید به سطح معینی از تراکم برسند تا حمل و نقل عمومی در آن منطقه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد. تعداد زیادی از مردم باید از نوعی وسیله حمل و نقل عمومی استفاده کنند تا خدمات ارزشمند باشد. اجرای این برنامه در شهرهای بزرگ آسان و در شهرهای کوچک یا متوسط ​​دشوار است.

از آنجایی که ظرفیت شبکه خودروهای خودران در آینده گسترش می یابد، سوالات بزرگی در مورد ارزش سرمایه گذاری های برنامه ریزی شده در حمل و نقل ثابت مانند قطار، اتوبوس و مترو ایجاد خواهد کرد. در نهایت، حتی حمل و نقل بین شهرها نیز می تواند تحت تأثیر افزایش برد این شبکه ها باشد.

احتمالاً 10 تا 20 سال طول می کشد تا وسایل نقلیه خودران و 5G پرسرعت به جاده های بریتانیا برسند. خودروهای خودران پتانسیل کاهش زمان سفر را دارند و این فرصتی را برای بازنگری در نحوه برنامه ریزی شهرها فراهم می کند.

بر اساس گزارش The Conversation، خودروهای خودران طرز فکر مردم را در مورد خودروهایشان تغییر می‌دهند، اما از آنجایی که اجرای این خدمات جدید، شبکه‌ای و مستقل در شهرهای سراسر جهان به واقعیت تبدیل می‌شود، سؤالات بزرگی در مورد ادامه بودجه ایجاد می‌کند. حمل و نقل اجتماعی..

انتهای پیام