سجاد آیدنلو با اشاره به توصیف جشن نوروز در ادبیات کلاسیک فارسی ، از اشعار سیزدهمین آیین بهدار «ویس و رامین» در «شاهنامه» صحبت می کند.
به گزارش سرگرمی برای همه ، این محقق ادبیات فارسی در مقاله “سیزدهبهدار” (چاپ شده در “فرهنگ و ادیبات” ، سال ششم ، ژوئن-جولای 1397) یک مدرس دانشگاه نوشت. “هفته” باغ وی یک نقطه قوت است ، گرچه شاهد است و علاوه بر این ، به نظر می رسد هیچ دلیل دیگری برای جشن دو هفته ای نوروز در ایران ساسانی یا پس از اسلام از نظر شباهت آن با مدرن وجود ندارد. سنت ها و پایان نوروز. تعطیلات پس از سیزده روز قابل تأمل است. در آغاز شعر ویس و رامین ، که داستان آن در اصل اشکانی (فارسی اشکانی میانه) است ، توصیفی از یک جشن عمومی بهار وجود دارد که در آن پادشاه و عموم مردم برای رقص به باغ می روند. اگرچه در اینجا هیچ اشاره ای به برگزاری این مراسم در سیزدهم فروردین نشده است ، اما زمان و مکان اجرای آن کاملاً شبیه مراسم سیزدهم فروردین است.
شخصی از ورود پادشاه نام برد ، و ما خواهیم دید که چه اتفاقی برای او خواهد افتاد
چه تعطیلاتی در بهار / برای جشن گرفتن همه مشاهیر
…
“همه خانه را ترک کردند / برای تماشای همه چیز به صحرا رفتند …”
انتهای پیام: