رافائل گروسی و حقیقت توافق

راه حل های حقوقی: قوانین NPT یا پروتکل الحاقی را رعایت کنید ، خواه قسمت فنی را در نظر بگیرد یا نه ، یعنی چند درصد ایران از نظر اورانیوم غنی شده است ، چه مقدار از ذخایر ایران؟ از سانتریفیوژها استفاده می کند گزارش فصلی به شورای حکام ارائه می دهد.
تا زمانی که این گزارش در حال تهیه است ، هیچ مشکلی با ایران وجود ندارد ، اما وقتی آقای گروسی اعلام می کند که ایران به ما اجازه دسترسی به دوربین های وب سایت کرج را نمی دهد ، نشان می دهد که سیاسی است. زیرا می داند که توافق در مورد موارد ذکر شده بود. در واقع قرار بود دوربین های آسیب دیده در مناطقی که توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی در ایران تعیین شده بود تعمیر شود ، اما کرج بخشی از آن نبود. وقتی در متن توافقنامه به دوربین های ذکر شده و کرج اشاره نشده است ، چرا باید به آقای گروس چیزی غیر از ورود به کرج بگوید؟ همانطور که اتفاقی در کرج رخ داد ، “اقدام تروریستی” ، به نظر من ، تفسیر ایرانی ، خراب شد ، بنابراین در حال بررسی است که چه کسی این عملیات را انجام داده است ، در واقع این جنبه امنیتی دارد.

بنابراین ، باید به طور کامل بررسی و سپس در اختیار آژانس قرار گیرد. نمی توان به دشمن اطلاع داد که او چقدر موفق بوده و چه کرده است. بنابراین ، ایران معتقد است که تا پایان تحقیقات خود نمی تواند وارد این کشور شود که کدام کشور پشت این حادثه است و چگونه این حادثه انجام شده است. اما خود مرکز کرج یک راز نیست ؛ تحت کنترل آژانس است. جالب اینجاست که آقای گروس در سفر خود به وین درخواست خود را از آقای اسلامی مطرح کرد ، آقای اسلامی توضیح داد که جنبه امنیتی باید مورد توجه قرار گیرد ، زیرا ما می توانیم پس از پایان تحقیقات به آن وارد شویم. اما خوب به نظر می رسد که ایران در طول تاریخ اعلام کرده است که تحقیقات در حال انجام است ، اما وقتی سه اقدام تروریستی رخ می دهد ، چگونه انتظار دارند ما اطلاعاتی را در اختیار آنها قرار دهیم؟ ایران انتظار دارد با عامل این گونه اقدامات تروریستی برخورد کند. همانطور که می گوییم ، آژانس نباید سیاسی باشد ، مدیر کل آژانس نباید به طور رسمی دروغ بگوید ، چه برسد به اینکه دروغ بگوید.

از سوی دیگر ، باید به طرف ایرانی یادآوری شود که وظیفه سازمان نظارت بر این نیست که بفهمد چه کسی مسئول خرابکاری است. بنابراین ، به نحوی می توانیم با آژانس در مورد چگونگی تکمیل انحراف همکاری کنیم ، ترتیبی را ترتیب دهیم که دیگر تکرار نشود. اما محکوم کردن تروریست وظیفه شورای امنیت سازمان ملل است. به عبارت دیگر ، ایران باید پرونده را در نهادهای سیاسی-امنیتی پیگیری کند ، در حالی که کار آژانس از نظر حقوقی-فنی است ، اساسنامه آژانس چنین چیزی را پیش بینی نمی کند. در نتیجه ، حتی اگر آژانس بین المللی انرژی اتمی محکومیت شفاهی داشته باشد ، باید تحت پیگرد قانونی قرار گیرد و توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد ، که نهادی است که می تواند این پرونده را پیگیری کند ، مورد پیگرد قانونی قرار گیرد.
بهتر است ایران این موضوع را در شورای امنیت سازمان ملل متحد دنبال کند ، عاملان اصلی چنین اقدامات تروریستی را شناسایی و سپس شناسایی کند. در واقع ، اگر آژانس طبیعتاً به چنین فعالیت های سیاسی بپردازد ، اصلاً کار نمی کند. همان نیروهایی که از آژانس و مدیرعامل آن می گیریم ، برای ایجاد فضایی به اصطلاح ناشیانه علیه ایران ، به مواضع نادرست متوسل می شوند.

* تحلیلگر روابط بین الملل
چاپ شده در روزنامه آرمان در چهارشنبه 16 آنلاین