عمومی

در اتاق‌های فرار چه می‌گذرد؟

چشم نمی بیند و تاریکی مطلق بیداد می کند. شما باید بی حرکت منتظر بمانید تا نقطه نورانی که متوجه حضور یک فرد خارجی به سمت شما می شود روشن شود. وحشت با صدای جیغ و ترس تو تمام می شود، اتاق روشن می شود، خبری از غریبه نیست!

چندین سال است که در بین مخاطبان بوده است، و حتی کودکان دوست دارند آن را امتحان کنند. اتاقی که «ترسناک» و مرموز است به «اتاق فرار» معروف است. وارد اتاقی می شوی، اتفاقی برایت می افتد که از آنجا فرار کنی.

گفته می شود طراح «اتاق فرار» یک دانشجوی ژاپنی است و اولین اتاق در شهر سیلیکون در سال 2007 طراحی شده است. این اتاق های فرار به طور موقت در مکان های تفریحی قرار داشتند و نوع بازی به گونه ای بود که طراحان اقلام و دستورالعمل های لازم را در گوشه و کنار پنهان می کردند و بازیکنان باید آنها را در محیطی از راه دور پیدا می کردند. این بازی همچنین تماشاگران زیادی داشت و بلیط ها به سرعت فروخته شد.

اکنون تعداد این اتاق های فرار روز به روز در حال افزایش است و هر کدام در حال طراحی بازی های خود هستند. اتاق های فرار معمولاً بیلبورد ندارند و اطلاعات آنها را باید در شبکه های اجتماعی پیدا کرد. البته برخی از آنها وب سایت دارند. گرایش مردم به این بازی روز به روز بیشتر می شود، به خصوص نوجوانان و جوانان. به نظر می رسد هر چه اتاق فرار وحشتناک تر باشد جذابیت بیشتری دارد که هم در محیط و هم به صورت آنلاین با یک تخم مرغ مخصوص کار می کند. برخی از بازی ها بسیار ترسناک هستند، در حالی که برخی دیگر دارای معماهای بیشتری هستند، و انتخاب هر سبک به تیم درگیر در بازی بستگی دارد.

من به یکی از این اتاق های فرار می روم. نور قرمز کم رنگ فضای وحشتناک اتاق را تشدید می کند. صدای رادیو بازیکنان را راهنمایی می کند تا کد را پیدا کنند، و وقتی اولین کلید پیدا شد، بازی شروع می شود و آنها وارد یکی از اتاق ها می شوند.

شرکت در حل معماها و یافتن کلیدها مشکل بزرگی در این بازی است. در همان زمان، زمانی که شما مشغول یافتن رمز عبور هستید، یک بازیگر گریم می تواند وارد شود و تیم را بترساند.

«حسین» مدیر یکی از اتاق های فرار در تهران است. او حدود سه سال پیش معماری خواند و پس از بازی در یکی از اتاق‌های فرار تصمیم گرفت یکی از این اتاق‌ها را خودش بسازد. «هر کشوری قوانین خود را در ژانر ترسناک این بازی دارد. مثلاً در بعضی از کشورها نباید اتاق‌ها را کاملاً قطع کرد و ترس را کاهش می‌دهد و در ایران چنین قوانینی وجود ندارد و این بازی در تاریکی مطلق انجام می‌شود. 500 بازی در تهران برگزار می شود که بیشتر آنها از 60 تا 90 دقیقه یعنی حدود 120 دقیقه طول می کشد. با این حال، زمان پخش بستگی به ژانر دارد و می تواند از 30 دقیقه تا 5 ساعت شروع شود. بازی های اتاق فرار به صورت گروهی طراحی می شوند و به هیچ وجه یک نفر نمی تواند به تنهایی بازی را طراحی کند. هر تیمی ایده و تفکر خاص خود را دارد. “معمولا بازی ها ضعیف و قوی هستند، اما وای به روزی که بازی را با نام بدی بشناسند، زیرا یک نقطه ضعف در اتاق فرار دارد، این یک نوع ضعف محسوب می شود.”

بلیط آخرین شانس های این بازی معمولا گرانتر از شانس های دیگر است. حسین دلیلش را توضیح می دهد. «اگر برای تاکسی دیر آمدید، باید هزینه بیشتری بپردازید، زیرا ساعت کاری آخر شب تمام می‌شود، اما بازیگران همچنان کار می‌کنند، بنابراین هزینه‌ها بیشتر است. ساعات کار همچنین به انتخاب بازیکنان و فضای اتاق بستگی دارد، برخی از بازی ها از صبح تا ظهر و برخی دیگر تا دیروقت هستند. اما اتاق های فرار معمولا از ساعت 14 تا پاسی از شب باز هستند. برخی از بازی ها را می توان تا ساعت 5 صبح انجام داد.

با وجود اینکه ساعت های زیادی به صورت حرفه ای کار می کند، اما از کارش راضی است. «اتاق فرار یک شغل خدماتی است، تا زمانی که خدمات ارائه می‌دهید، درآمد کسب می‌کنید. ایجاد اتاق فرار نیاز به زمان دارد و هر کسی که تصمیم به انجام این کار بگیرد باید زمان زیادی را صرف کند. یکی از سختی های کار این است که دیر سر کار می آیم و وقت کمی را با خانواده می گذرانم. از طرفی در تعطیلات هم سرم شلوغ است. کار این نیست که کارمندی را جایگزین من کنند، بلکه باید سر کار بمانم، البته همه چنین کاری را قبول ندارند. وی افزود: در زمان شیوع ویروس کرونا مجبور بودیم تعطیل کنیم، گاهی اوقات بازی را طبق مدارک پزشکی انجام می‌دادیم، در هر فرصتی کل محوطه و قفل‌ها را ضدعفونی می‌کردیم، اما اکنون وضعیت بهتر شده است.

او همچنین درباره نحوه انتخاب بازیگران «اتاق فرار» توضیح می دهد. «بازیگران مورد آزمایش قرار می‌گیرند، سپس با آنها شروع به کار می‌کنیم. ما سه بازیگر در اتاق فرار داریم که دو نفر از آنها اصلاً تجربه ای نداشتند. ما مجبور شدیم آنها را آموزش دهیم، بنابراین آنها عادت دارند بدون ملاقات با بازیکنان اتاق را ترک کنند.”

یکی از بازیگران این اتاق فرار که 15 سال سن دارد از کودکی به این حرفه علاقه داشته است. دیگران.

معمولا قبل از شروع بازی به بازیکنان راهنمایی های لازم داده می شود. «باید احکام اسلامی رعایت شود، پروتکل های بهداشتی رعایت شود، ورود کودکان زیر 15 سال، افراد دارای مشکلات قلبی و تنفسی به بازی ممنوع است. “رفتار بی احترامی و لمس بازیگر متوقف می شود. بازی همزمان شروع می شود، تمام ضررهای بازی بر عهده بازیکنان است و …”

با وجود نکات لازم قبل از شروع بازی، باز هم بازیکنانی هستند که مشکل ایجاد می کنند. ما به بازیکنان می گوییم که شما حتی حق ندارید به بازیگران دست بزنید، در تاریکی حرکت نکنید، بازیکنان را مسخره نکنید. بازیگری که بازی می کند این در حالی است که در اتاق های فرار برخی از همکاران ما، بازیگران مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. البته وضعیت نسبت به سال های قبل بهتر شده است چرا که با اضافه شدن اتاق های فرار، بازیکنان بازی های مختلفی را امتحان می کنند و کم کم با قوانین آشنا می شوند. از طرفی بازی ها قوی تر شده اند. با این حال، بسیاری از کسانی که برای اولین بار در اتاق فرار زندگی می کنند، بی اطلاع از قوانین، بازیگر را با لگد یا مشت می زنند. حتی افرادی که قبل از بازی دروغ می گویند هم مشکل خاصی ندارند، وقتی بازی شروع می شود از طریق دوربین های شبانه متوجه می شویم که فرد نباید بازی را ادامه دهد اما تا به حال با مشکل خاصی مواجه نشده ایم. گاهی اوقات بازیکنان از گریه و ترس ضعیف می شوند، اما ما بازی را متوقف می کنیم و به آنها آب می دهیم.

به گفته وی، همزمان با هالووین در آمریکا، اتاق های فرار در ایران نیز وارد بورس می شوند و برخی اتاق های فرار از ابزارهایی برای ترسناک شدن بازی استفاده می کنند.

معمولا در اتاق فرار بازی با یک عکس یادگاری زیر همان نور قرمز وحشتناک به پایان می رسد. باهوش ترین اعضای تیم آشکار می شوند که بیش از دیگران درگیر یافتن پاسخ معماها هستند، اعضای تیم پس از تخلیه احساسات خود اتاق را ترک می کنند. اگرچه این اتاق ها در حال حاضر بدون مشکل فعالیت می کنند، اما هیچ نهادی بر عملکرد آنها نظارت ندارد.

انتهای پیام: