داستان یوری گاگارین – سرگرمی برای همه

به گزارش سرگرمی برای همه، این روزنامه اعتماد او می نویسد: «تاریخ در سال های اول پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. در دهه های 1950 و 1960، اتحاد جماهیر شوروی رهبر جهانی در فناوری فضایی بود، حتی از رقیب بزرگ خود، ایالات متحده آمریکا. از آنجایی که آنها معتقد بودند رهبری در این زمینه از جنگ سرد پیشی گرفته است، هر ساله مبالغ هنگفتی به این حوزه سرازیر می شود و تعدادی از بهترین مهندسان و دانشمندان خود را در این صنعت به کار می گیرند. آنها همچنین به موفقیت های زیادی دست یافته اند. به عنوان مثال، در سال 1957، آنها ماهواره اسپوتنیک 1 را پرتاب کردند و اولین آزمایش انسانی در این زمینه را به نام خود ثبت کردند. برای دستیابی به پیروزی های بیشتر، آنها مصمم بودند که افراد را به فضا بفرستند و چند خلبان نیروی هوایی را برای انجام این ماموریت انتخاب کردند.

یوری گاگارین یکی از آنها بود. در سال 1934 در روستای کلوشینو در نوجوانی متولد شد و در اوایل نوجوانی به عنوان کارخانه فولاد ریخته گری مشغول به کار شد. بعدها به پرواز علاقه مند شد و به نیروی هوایی پیوست. می گویند آژانس فضایی شوروی او را بهترین فرد برای انجام این ماموریت می دید، زیرا او از خانواده ای نسبتاً فقیر بود، کشاورز بود و سابقه کار داشت. این گفته با در نظر گرفتن شرایط اتحاد جماهیر شوروی اشتباه نیست، اما تمام حقیقت را بیان نمی کند. او شجاع و باهوش بود که کارش را بسیار جدی انجام می داد. او با موفقیت آموزش ها و آزمون های خود را با نمرات بالا پشت سر گذاشت و شایستگی خود را برای انجام چنین ماموریت خطیر و حساسی به تصمیم گیرندگان ثابت کرد. آخرین مرحله ماموریت وستوک در پایگاهی در جنوب قزاقستان آغاز شد.

کورلف .. برای شما پرواز خوبی آرزو می کنیم. همه چیز در راه است.

گاگارین بیا بریم. تا دیر وقت خداحافظ دوستان عزیز

و انتشار موفقیت آمیز بود، گاگارین تقریباً بدون درد به مسیر از پیش محاسبه شده رفت. دور زمین چرخید. گفتم «تقریباً بدون درد» چون به نظر می‌رسید هنگام عبور از قاره آفریقا در جایی در مسیر مشکل فنی کوچکی پیش آمده است که البته به خوبی پیش رفت. نوشته اند وقتی فرود آمد، در جایی غیر از محل مورد نظر، کیلومترها دورتر فرود آمد. از آن زمان داستان های مختلفی در مورد آنچه او در این سفر دیده و گفته است نقل شده است. اما تنها جمله ای که در طول این پرواز 108 دقیقه ای ثبت کرد این بود: «پرواز عادی است، من خوبم».

اما 12 آوریل 1961 تنها پرواز فضایی گاگارین بود. مقامات شوروی هر کسی را که قهرمان ملی آنها بود از انجام هر کار خطرناکی که به شدت برای تبلیغات خود به آن نیاز داشت منع می کرد. شکست پروژه سایوز وان مرگ کمک خلبان گاگارین ولادیمیر کوماروف عزم آنها را تقویت کرد. اما گاگارین، به شوخی آن زمان، در حین پرواز آموزشی، زمانی که مربی باتجربه او را همراهی می کرد، در 34 سالگی (1968) تصادف کرد.

انتهای پیام: