داستان دوستی انیشتین و چاپلین

به گزارش سرگرمی برای همه: فرادید انیشتین گفت تنها کسی که می‌خواهد ملاقات کند چارلی چاپلین بود که او را نیز ملاقات کرد. اما آنها تا اولین ملاقاتشان در نمایش فیلم چراغ های شهر در 20 ژانویه 1931 دوستان صمیمی بودند.

این دو نابغه که توسط رئیس استودیو یونیورسال کارل لمل معرفی شده بودند، بلافاصله دور هم جمع شدند و با هم ملاقات کردند. چارلی آلبرت و همسرش السا را ​​به شام ​​دعوت کرد که آغاز دوستی زیبای آنها بود. اینشتین مدام به خانه چارلی رفت و آمد داشت. چاپلین گفت: «انیشتین فردی بسیار آرام، با انرژی فکری و خلق و خوی عاطفی فراوان است. او همچنین به السا گفت که توضیح داده است که آلبرت چگونه نظریه نسبیت را ارائه کرده است.

احتمالاً یک روز صبح هنگام صرف صبحانه رفتار عجیب و بی قراری داشته است. انگار چیزی را گم کرده بود. بعد از صبحانه پشت پیانو نشست و نیم ساعت پیانو زد. سپس برای مطالعه به اتاقش رفت. او حدود دو هفته درس خواند و وقتی از اتاق خارج شد، نظریه نسبیت را روی دو تکه کاغذ نوشت.

در اولین ملاقات این دو نابغه هر دو با کراوات سیاه وارد سینما شدند. تماشاگر دیگر با آنها دست داد، گفته می شود این گفتگو بین آنها رد و بدل شده است.

انیشتین “من برای جهانی بودن هنر شما بیش از هر چیز دیگری ارزش قائل هستم. تو در فیلم هایت یک کلمه هم نمی گویی، اما همه دنیا تو را می فهمند.»

چاپلین. «درست است، اما تو مشهورتر هستی… تمام دنیا تو را می ستایند. “در حالی که هیچ کس نظریه شما را نمی فهمد.”

اگرچه قرار بود این فیلم در مرکز توجه قرار گیرد، اما این دو نابغه به موضوع اصلی بحث رسانه ها و مهمانان تبدیل شدند. زندگی نامه نویس انیشتین ورود مشترک آنها را “یکی از به یاد ماندنی ترین صحنه های هالیوود” توصیف کرد.

بسیاری از مردم فکر می کردند که انیشتین و همسرش به عنوان مهمان دائمی دعوت شده اند، اما چاپلین آنها را به عنوان دوستان نزدیک دعوت کرد. چاپلین به شدت نگران تاثیر و موفقیت این فیلم بود، اما «چراغ های شهر» به یکی از معروف ترین فیلم های او تبدیل شد.

انتهای پیام: