انتشار گفتگوی جیرانی با علی نصیریان در سالروز تولدش

به گزارش سرگرمی برای همه، علی نصیریان با اشاره به اینکه در هنرستان بازیگری خوانده است، گفت: در آن دوره به همراه صدرالدین الهی، فهیمه راستکار، بیژن مفید، اسماعیل داورفری و جمشید لایق به تحصیل خواهیم پرداخت.

او ادامه داد. “یادم هست سال دوم فهیمه راستکار به من گفت که مردی به نام شاهین سرگیسیان می خواهد در تئاتر مدرن کار کند، می خواهی با او کار کنی؟” او با کمک محمدعلی جعفری نمایشنامه «سود» را که مربوط به جنگ شمال و جنوب بود ترجمه کرد، اما ساختار، شخصیت ها و نوع نمایشنامه بسیار آشفته بود، یعنی نزدیک به سیستمی بود که : سرکیسیان دوست داشت بازیگر فعال باشد. تقریبا یک سال با آنها تمرین کردیم. آن زمان می خواستیم روی صحنه برویم، حتی از او گلایه کردیم که یک سال طول کشید، سعی می کرد ما را راضی نگه دارد، آن زمان متوجه نمی شدیم که همین تجربیات و صحبت ها برای ما یک استودیو بازیگری است.

نصیریان یکی از شانس ها و شانس هایش را این بود که توانستم راهی را پیدا کنم که به من علاقه دارد، دوستم دارد (بازیگری)، به یک برنامه بسیار محدود در صدا و سیما به ویژه تعزیه و تعزیه علاقه مند بودم. واقعه کربلا که تعزیه خوانان در منبرها نحوه پیدایش تعزیه را توضیح می دادند، بسیار مورد استقبال قرار گرفت، زیرا اثر آن به صورت بصری تکان خورد، به تصویر کشیده شد، با نقل واقعه نشان داده شد، روایت آن بسیار متفاوت است، تعزیه در کودکی من داشت. تاثیر زیادی روی من گذاشت

او گفت که به غیر از تازیه، خیلی تحت تاثیر نمایش های شاد فولکلور هم بوده است. ما در خیابان شاهپور زندگی می کردیم و من برای تماشای فیلم های آمریکایی به سینمای نو در خیابان امیری رفتم. اون موقع نه زیرنویس بود وسط فیلم، نه کپی، اِگر کپشن اومد، دیالوگ های فیلم رو نوشتند، فیلم رو توضیح دادند، ما سواد داریم، چون تو کنار من نشسته ای و من توضیحات تصویر را بخوانید از آنها فیلم بگیرید (با یک لبخند)

نصیریان اشاره کرد. «خوشبختانه یکی از شانس های من این بود که توانستم راهی را که می خواستم پیدا کنم و در مدرسه دانش آموز چندان موفقی نبودم اما به بازیگری علاقه زیادی داشتم تا جایی که در مدرسه پیرنیا. در سال 1328 در اواخر دهه 20. روی صحنه رفتم، شروع به کار کردم، در این 72 سالی که در عرصه تئاتر کار می کنم، کار دیگری انجام ندادم.

وی خاطرنشان کرد: – در گروه هنرهای نمایشی که نزدیک میدان بهارستان بود سالن باریکی وجود داشت که بخشی از آن را تبدیل به تئاتر کردیم. حمید سمندریان، دیوید رشید، پری صابر، بهمن فورس و من در این سالن اجرا کردند. داوود رشید به همراه من، جمشید مشایخی، فخری خوروش و… با ناخدا فراگز آزمایش هایی داشتیم که به خاطر بزرگی او در سالن فرهنگی به صحنه بردیم.

وی در پاسخ به این سوال فریدون تیرانی که داریوش مهرجو در کدام نمایش به پشت صحنه آمده و با او صحبت کرده است؟ پاسخ. یکی از شب های سال 1347 که در برنامه «من کلاه با آب بی کلاه هستم» بودیم، در پشت صحنه جوانی خوش تیپ را دیدم که داریوش مهرجو بود. آن شب او را ندیده بودم! داریوش مهرجو نگاه بسیار متفاوتی به فیلمسازی داشت، “او اولین معلم من بود که به من یاد داد چگونه جلوی دوربین کار کنم.” ما را برای فیلمبرداری «گاو» به روستایی به نام بوینک در جاده قزوین بردند.

وی با اشاره به فیلم «آقای هالو» گفت. «پیشنهاد آقای هالو برای فیلمبرداری بیشتر از عزت الله انتظامی بود، رج مهرجو و من با هم فیلمنامه را نوشتیم.

نصیریان ادامه داد. «بیشتر کارهایم را در تئاتر و سینما با صداقت و با انگیزه انجام دادم. من فکر می کنم کار در سینما به خودی خود یک ریسک است، چون حتی اگر فیلمنامه و کارگردانی خوب باشد، هنوز نتیجه آن مشخص نیست.

وی درباره همکاری با ناصر تقوایی توضیح داد. ناصر تقوایی به من گفت که می خواهد فیلم «نخودخورشید» را بسازد که در آن دو شخصیت «نخدایی» و «آقای فرهانی» را بازی کنید. پرسیدم به نظر شما چه نقشی به من می آید، به استاد فرحان گفت، گفتم همان نقشی را که شما می گویید بازی می کنم که نقش بسیار خوبی بود.

نصیریان افزود. متاسفانه فرصت همکاری با مسعود کیمیایی و پهرام بیضایی را نداشتم اما عمدی نبود.

او گفت: فکر می کنم خود بازیگر نویسنده یک فیلم یا نمایشنامه است. به گفته روبرتو چولی، کارگردان نویسنده ای است که تحت رهبری او می نویسد، یک بازیگر، او ابزار کارگردانی نیست. درست است که باید با کارگردان ارتباط برقرار کند، باید گوش کند و درباره برداشت ها و دیدگاه هایش درباره شخصیت صحبت کند، اما بازیگر نقش آفرین است، اگر بخواهیم به مرحله خلق نقش برسیم. ما باید از مواد، قدرت، قدرت و خلاقیتی که در هر بازیگر است برای کمک گرفتن استفاده کنیم، تا بتوانیم نقشی را بازی کنیم و این نیاز به تحقیق زیادی دارد و فکر می کنم استعدادهای خوبی در این زمینه پیدا کرده ایم. تئاتر هم یا در سینما. مثلا همایون جانی زاده که در نمایش «آقای می سی سی پی نشسته می میرد» خوش درخشید. خوشبختانه امروزه بازیگران، نویسندگان و گروه های درجه یک در تئاتر و سینما حضور دارند.

نصیریان افزود. امروز سینمای ایران خیلی رشد کرده است و الان کارهایی که در تئاتر و سینما انجام می شود خیلی بهتر از کار ماست، چون زمانه تغییر کرده است، اینترنت و ارتباطات جمعی کمک زیادی به بازیگر می کند، در حالی که: در زمان ما چنین چیزی وجود نداشت، آن زمان ما خیلی کار می کردیم، کتاب و اطلاعات نبود و دست خالی کار می کردیم، اما امروز از نظر اطلاع رسانی، بازیگران دست پر کار می کنند.

موزه سینمای ایران هشتادمین سالگرد تولد علی نصیریان را تبریک می گوید و برای این هنرمند عزیز و نامدار کشور آرزوی سلامتی و طول عمر دارد.

علی نصیریان سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم خنده دار جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم فجر «شیر سنگی» در جشنواره فیلم فجر، تندیس حافظ بهترین بازیگر مرد را دارد. سریال «شهرزاد» در پروتکل هنری خود.

انتهای پیام: