چفیه، نماد فلسطین که خیرش به چین هم رسید!

ایسناپلاس. پارچه ساده یک متر مربعی که به طور سنتی به صورت مورب به صورت یک مثلث تا می شود و بر سر روستاییان فلسطینی می پوشید، از دیرباز مترادف با آرمان فلسطین بوده و امروزه نیز همان معنا را دارد، با این تفاوت که اکنون به مردان فلسطینی روستایی محدود نمی شود. . امروزه فعالان حقوق بشر، معترضان ضد جنگ، ستارگان ورزش و افراد مشهور، فارغ از جنسیت، مذهب و ملیت، از این لباس به عنوان نمادی برای اعلام همبستگی و تعلق خود به آرمان استفاده می کنند. فلسطین استفاده می کند

نسل قدیمی‌تر فلسطینی‌ها هنوز این پارچه را بر سر می‌پوشند، در حالی که جوان‌ترها از آن به دور گردن خود استفاده می‌کنند، از آن به عنوان دستمال یا روسری استفاده می‌کنند و حتی گاهی آن را دور مچ و دست‌های خود می‌پیچند.

در حالی که امروزه چفین را با فلسطین می شناسیم، خاستگاه اصلی این پارچه شطرنجی عراق امروزی است.

تلفظ صحیح چفیه کافیه به معنای «مربوط به کوفه» است که اشاره به شهر عراقی در جنوب بغداد در کنار رود فرات است، اما در مورد ریشه چفیه اطلاعات کمی در دست است. یک داستان این است که در قرن هفتم هجری در جریان نبرد اعراب و نیروهای ایرانی در نزدیکی کوفه، اعراب از طناب هایی که از موی شتر ساخته شده بود، روسری خود را می بستند و در گرماگرم جنگ، همرزمان خود را شناسایی می کردند. پس از پیروزی در این جنگ تصمیم گرفتند چفیه را به یادگاری از پیروزی نزد خود نگه دارند.

برخی می گویند که این پارچه که گاهی در سریانی «هتا» نامیده می شود، منشأ پیش از اسلام دارد و می توان آن را به بین النهرین برمی گرداند، جایی که مذهبی های سومری و بابلی آن را در حدود 5000 سال پیش می پوشیدند.

آنو لینگالا، نویسنده تاریخ اجتماعی-سیاسی چافیا، می گوید: «ما فقط چند فرض در مورد منشا چفیه داریم. تا همین اواخر، تاریخ اشیا به عنوان موضوع تحقیقات دانشگاهی جدی گرفته نمی شد. اگر مطالعاتی در این مورد وجود داشت، آن مطالعات به استخراج تاریخ اشیاء مورد استفاده نخبگان و ثروتمندان محدود می شد، در حالی که چفی به طور سنتی با طبقه کارگر مرتبط بود.

اما امروزه می دانیم که در تاریخ معاصر فلسطین، چفیه در میان کشاورزان و کارگران دهقان و نیز بادیه نشینان رایج بوده و دلیل استفاده از آن محافظت از سر و گردن از آفتاب سوزان و بادهای صحرا بوده است. فلسطینی‌های تحصیل‌کرده‌تر، کلاه شهری یا افندی یا تاربوش می‌پوشیدند، کلاه نمدی قرمز تیره‌ای که توسط حاکم عثمانی محمود دوم رایج شد و به عنوان لباس استاندارد توسط مردم محلی پذیرفته شد.

جین تینان، مورخ فرهنگی در کتاب مد و سیاست، درباره اهمیت روسری می گوید: «کد لباس امپراتوری عثمانی هویت‌های قومی-مذهبی را پاک کرد، اما توسط شهرنشینان به عنوان یک هنجار پذیرفته شد».

پس از از دست دادن مناطق خاورمیانه به امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول و شورش اعراب علیه استعمار بریتانیا در سال 1936، ناسیونالیست های فلسطینی نیز از چفیه به عنوان راهی برای پوشاندن صورت خود برای پنهان کردن هویت خود و اجتناب از شناسایی و دستگیری استفاده کردند. در این مسیر موفق نیست. در نتیجه این استفاده، انگلیسی ها می خواستند پوشیدن چفیه را ممنوع کنند و این همان لحظه ای بود که به نشانه همبستگی با مردم فلسطین، چفیه رسمی شد. این نماد پس از عید نکبت و تأسیس کشور اسرائیل نماد اصلی ملت فلسطین باقی ماند.

ماها ساکا، رئیس مرکز میراث فلسطین در بیت لحم در این باره می گوید. فلسطینیان از همه طبقات اجتماعی فاس را ترک کردند و با روسری متحد شدند. این گرایش فرهنگی، شناخت انقلابیون را دشوار می‌کرد».

تینان، استادیار تاریخ طراحی و تئوری در دانشگاه Vrij آمستردام، می‌گوید: «چفی به دلیل کارکردش در شورش به عنوان ابزاری برای پنهان کردن هویت، مظهر مبارزات فلسطینی‌ها شد».

اهمیت چفیه تنها در نقش تاریخی و آنچه که به طور سنتی نشان می‌دهد نیست، اختلاف فلسطین و اسرائیل بر سر زمین و مالکیت زمین است و چون بخش مهمی از زمین اشغال شده و بخش مهمی است. فرهنگ در سایه غربت و اشاعه است، مردم این دیار در خطرند، چفیه سالهاست به «نماد فرهنگی» زنده نگه داشتن فلسطین تبدیل شده است. شاید یکی از مهم ترین چهره های سیاسی جهان که در تثبیت این نماد فرهنگی موثر بوده، یاسر عرفات باشد که تا به حال در مراسمی بدون کلاه دیده نشده است.

تد سوئدنبورگ، استاد مردم‌شناسی دانشگاه آرکانزاس، می‌گوید، زمانی که مقامات اشغالگر اسرائیل پرچم فلسطین را از سال 1967 تا 1993 ممنوع کردند، تنها ممنوعیت بریتانیا نبود که استفاده از چفیه را رایج کرد. توافقنامه اسلو قبلاً به نماد تبدیل شده است. قدرت و عنصر اصلی هویت فلسطینی شد.

Swedenborg می گوید: «نمادهای قابل حمل و قابل مشاهده» برای فلسطینیان مهم بودند. زمانی که پرچم فلسطین توسط دولت اشغالگر به مدت نزدیک به سی سال ممنوع شد، چفیه «که به اندازه یک پرچم نماد و تاریخ به آن چسبیده بود». استفاده روزانه و قابل حمل بود. بیان بصری هویت فلسطینی

گفته می شود که دوخت مشکی مشخص بر شال نخی سفید معنایی بسیار نمادین دارد، اگرچه هیچ یک از این معانی تأیید نشده است، اما فلسطینی ها در تفسیر آن کوتاهی نکرده اند.

برخی آن را به عنوان «تور ماهیگیری، کندوی زنبور عسل، به هم پیوستن دست ها، یا آثار خاک و عرق بریده شده از پیشانی کارگر» توصیف کرده اند. برخی دیگر به جریکو، یکی از اولین شهرهای غلات در فلسطین اشغالی اشاره می کنند و می گویند این طرح نشان دهنده خوشه های گندم است.

هنرمند فلسطینی، فرگو طباخی، می گوید که طرح مشکی روی چفیه شبیه طرح “سیم خاردار” است و توضیح می دهد که این الگو ممکن است “آن نماد همیشه حاضر اشغال” را نشان دهد. او در مقاله‌ای که در لس آنجلس ریویو آو بوکز منتشر شده، می‌نویسد: من چافی را نمادی از هویت خود می دانم، نمونه ای از معنای فلسطینی بودن، آینده احتمالی مردم ما. تور ماهی تصویری از جمع گرایی، درهم تنیدگی و وابستگی است. رشته های منفرد در وب به چیزی بزرگتر و قوی تر تبدیل می شوند. بگیر.”

سوزان ابوالحوا، نویسنده فلسطینی نیز در این زمینه می گوید که نقوش چفیه «مانند الگوهای تتریس با خون فلسطینی صحبت می کند». [گلدوزی فلسطینی] این زبان به خودی خود یک زبان است و داستانی از مکان، مبدأ، مناسبت و تاریخ را بیان می کند.

گاهی اوقات از دوخت سیاه به عنوان طرح کندو برای شناسایی زنبورداران در منطقه یاد می شود. برخی از مردم روستاهای سوریه (جایی که پارچه می بافند) می گویند که این الگو نمادی از دست در دست هم دادن و پاک کردن خاک و عرق از پیشانی کارگر است.

برخی دیگر نقوش سیاه چفیه را به عنوان نماد درختان زیتون معرفی می کنند، درخت زیتون نه تنها وسیله ای برای امرار معاش و درآمد است، بلکه مراقبت از درخت و فصل برداشت، رویدادهای مهم اجتماعی و ملی در جامعه فلسطین است. در نهایت، مرزهای هندسی طولانی چفیه نشان دهنده راه های تجاری است که هم کالاها را از فلسطین وارد و هم صادر می کرد.

چافیا همیشه همان رنگ سیاه و سفید نیست. قبل از اینکه پنبه از هند و مصر وارد بین النهرین شود، چفیه که در اردن و سوریه شاماغ نامیده می شد و در کشورهای خلیج فارس غترا، عموماً از پشم بافته می شد و هر کدام به طور مشخص بافته می شدند. عربی باقی مانده است، اما مسیحیان عرب غیر مذهبی نیز از آن استفاده می کنند. مسلمانان، دروزی ها و سکولارها در سراسر منطقه آن را در رنگ ها و طرح های مختلف می پوشند.

کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند بحرین، امارات متحده عربی و قطر از گوترای سفید ساده، یک لباس نخی سبک وزن که به عنوان مانعی در برابر گرمای سال عمل می کند، طرفدار دارند. در طول ماه‌های سردتر زمستان، پارچه‌ای سنگین‌تر جایگزین روسری تابستانی می‌شود و با طناب ایگال سیاه محکم می‌شود، مردان جوان می‌توانند قترا را در عمامه‌ای به نام حمدانیه بپیچند. سعودی ها و اردنی ها شبدری شطرنجی قرمز و سفید می پوشند که گفته می شود تحت تأثیر انگلیسی ها بوده است.

ویداد کووار و ازرا کارمل، دو استاد دانشگاه مردم شناسی، معتقدند که ژنرال بریتانیایی جان باگوت این روسری را در دهه 1930 به عنوان راهی برای شناسایی اعراب وفادار به حکومت بریتانیا طراحی کرد. شال قرمز تولید شده در کارخانه های پنبه بریتانیا به زودی به بخشی از لباس نیروی پلیس فلسطین دولت استعماری بریتانیا تبدیل شد.

در دهه های 1960 و 1970، دانشجویان و فعالان ضد جنگ در سراسر جهان شروع به پذیرش تشکیلات خودگردان فلسطین به عنوان بخشی از نقاب حزبی جنبش ضد جنگ کردند. Swedenborg می گوید که در آن زمان بود که چفیه از جهان عرب بیرون آمد و به لباس انتخابی برای معترضان سیاسی و مخالفان توسعه موشکی تبدیل شد. در این زمان بود که دیگر ضد امپریالیست ها مانند فیدل کاسترو رهبر فقید کوبا و نلسون ماندلا رهبر ضد آپارتاید آفریقای جنوبی، رئیس را به عنوان نماد مقاومت پوشیدند. Swedenborg می گوید: تقریباً تمام نیروهای چپ با مبارزات فلسطینی ها همبستگی داشتند. [گوارا] او همچنین قبل از مرگش از نوار غزه دیدن کرد. مبارزان ویتنامی نیز با آرمان فلسطین مرتبط بودند، شیلی سوسیالیستی در زمان آلنده، مبارزان مسلح در موزامبیک و آنگولا علیه استعمار پرتغال، مبارزان ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی و دیگران از همبستگی با فلسطین به عنوان یک عنصر هویتی استفاده می کردند و چافی نیز دیده می شد. در پیراهن آنها

پس از آن، این لباس به راحتی تبدیل به مد اصلی شد. لینگالا به مقاله ای در مجله تایم در سال 1988 اشاره می کند که در آن استفاده خیابانی آمریکایی ها از حشیش فلسطینی را در همبستگی با اولین انتفاضه فلسطین که در سال 1987 آغاز شد، توصیف می کند. لینگالا می گوید: در این زمان افراد زیادی از چفیه استفاده می کردند که کاملاً از معانی فرضی آن بی اطلاع بودند، اما در عین حال به گسترش هر چه بیشتر این نماد در جهان کمک کردند.

مد Chaffee باعث شد که این تی شرت از رنگ و پارچه سنتی فاصله بگیرد و نسخه های انبوه آن در دهه اول دهه 2000 بازار را هجوم آورد. در سال 2017، Chafie در موزه هنر مدرن نیویورک به عنوان بخشی از یک نمایش مد به نمایش گذاشته شد. یکی از سرپرستان این نمایش درباره حضور چفیه در موزه هنر مدرن نیویورک در آن زمان گفت:[چفیه] با اهمیت سیاسی عمیقی آغشته است. همچنین بخشی از مد است که در برخی زمینه ها به طور کامل از بافت اصلی خود جدا شده و تنها به دلیل شایستگی های زیبایی شناختی آن مورد استفاده قرار می گیرد.

با این حال، پذیرش چفیه در مد و لباس رایج برای تولیدکنندگان فلسطینی خبر خوبی نداشت. در حالی که کارخانه های چفیه یکی یکی تعطیل می شدند، تولید آن در چین و سایر کشورهایی که در این زمینه پیشرو هستند، تقویت شد. تولید پوشاک چفیه‌های چینی ارزان‌تر از چفیه‌های کارگاه‌های سنتی فلسطینی بودند و از مسیر مستقیم‌تری به بازار می‌رسیدند و ادامه تولید چفیه را برای کارگاه‌های قدیمی دشوار می‌کرد.

در حالی که کافه‌های ارزان‌قیمت چینی، خانواده‌های قهوه‌ساز فلسطینی را راندند، برندهایی مانند Chanel و Fendi، چفیه‌هایی تولید کردند که قیمت آن‌ها گاهی به سه هزار دلار می‌رسد.

اما تولید انبوه و مصادره چفیه توسط غول های تجاری دنیای مد، چفیه را از مقاومت و به ویژه معنای «فلسطینی» آن رها نکرد. شادیا منصور، خواننده رپ فلسطینی بریتانیایی، استدلال می‌کند که وابستگی نمادین چفیه به هویت فلسطینی باید شناخته و به خاطر سپرده شود، و او تا حد امکان در آثارش به آن اشاره کرده است. او اولین تک آهنگ خود را با نام Al-Kufiyeh 3arabeyyeh به معنی عرب است در سال 2010 به عنوان مار برای لباس و هویت خود منتشر کرد.

محمد عساف هنرمند فلسطینی در سال 2013 با آهنگی در ستایش جامه، «علی الچفیع» یا «کافی» به شهرت رسید و آهنگ او به سرود فلسطین تبدیل شد و خیلی زود برنده شوی استعدادیابی عرب آیدل شد. اخیراً، مهند خلف، خواننده فلسطینی، Filisteen، Taj Ala-Raas، یا فلسطین، تاج بر سر، رقصندگان زن را نشان می دهد که چفیه پوشیده و رقص سنتی دبکا را اجرا می کنند.

انگلستان، چین و برندهای بزرگ دنیای مد، راست افراطی که می‌خواهند با تصاحب مقاومت فلسطین به خود مشروعیت بخشند، و بسیاری دیگر که بدون اینکه چفیه را بدانند از او استفاده کرده یا از او متنفر بوده‌اند، هنوز هیچ‌کدام از آنها استفاده نکرده‌اند. مقاومت غیر مستقیم مرتبط با چفیه

انتهای پیام