گورکی و ایران – سرگرمی برای همه

به گزارش سرگرمی برای همه، این روزنامه اعتماد او نوشت: «ماکسیم گورکی دشمن رژیم تزاری بود، او هیچ فرصتی را برای ابراز این دشمنی از دست نداد. خانواده رومانوف نفرت داشتند. نه فقط به خاطر کاری که با روسیه و مردمش کردند، بلکه برای تصویری که به دنیا ارائه کردند. ایشان در یکی از نامه های خود نوشته اند که با حکومتی روبرو هستیم که به فرد و فرد احترام نمی گذارد، حقوق مردم را نمی پذیرد، کوچکترین دغدغه ای برای اجرای عدالت ندارد. حکومتی که در سایه آن جز ظلم و بدی اتفاقی نمی افتد، جایی برای رشد عواطف انسانی باقی نمی ماند.

از این منظر، گورکی در مورد تمام کنش ها و واکنش های دولت تزاری اظهار نظر کرد، به ظلم و زشتی رومانوف ها اعتراض کرد. حتی زمانی که روس ها با اولتیماتوم شوستر به ایران حمله کردند، استان های شمالی ما را با خشونت و خونریزی اشغال کردند، او بار دیگر صدای اعتراض خود را بلند کرد و دولت خود را محکوم کرد. او نامه ای به هیئت بریتانیایی در لندن به نام هیئت بازبینی ایران نوشت که اندکی پس از آن تاریخ در آوریل 1912 در روزنامه هاوایی منتشر شد. وی نوشت: من فکر می کنم که اقدامات دولت روسیه در ایران، علاوه بر اینکه برای مردم ایران غیرانسانی است، به مردم روسیه در سراسر کشور آسیب می رساند. بعید است که بازار ایران از طریق محاکمه نظامی یا اعدام به نفع سرمایه روسیه تامین شود. من متقاعد شده ام که دولت روسیه از این جنایت غیرمنطقی برای ایجاد یک دشمن آشتی ناپذیر ایرانی جدید علیه مردم روسیه استفاده می کند.”

قسمت اول کارش درست بود. در آن روزها بسیاری از ایرانیان دیگر کالاهای روسی نمی خریدند، هر چیزی که به روسیه مربوط می شد را تحریم می کردند. اما قسمت دوم کار او دقیق نبود، بلکه ناقص بود، زیرا ایرانیان از دیرباز قبل از جنگ های قفقاز و جدایی شهرهای شمالی ارس، روس ها را دشمن بزرگی می دانستند.

گورکی در ادامه نوشت که دولت روسیه با این تجاوز، آبروی تمدن اروپایی را با کاشت بذر مخالفت در خاک ایران خدشه دار کرد. آیا مانند خیوه و بخارا به آسیای میانه برده شده است؟ دولت روسیه چه تأثیر ویژه و ارزشمندی بر ایران باستان می تواند داشته باشد؟ دولت روسیه اکنون در اروپا به عنوان تنها حامی اصول حکومت استبدادی شناخته می شود که شرق قبلاً آن را مخرب تشخیص داده است».

او نوشت که ممکن است در ایران بازاری برای کالاهای ساخت روسیه وجود داشته باشد، اما دولت تزاری با روشی که در پیش گرفته و سیاست خود چیزی جز فروش آنها نخواهد داشت. در نهایت، من فکر می کنم که اشغال ایران به نفع روسیه نبود، بلکه به خاطر سلسله رومانوف بود تا سیصدمین سالگرد تأسیس آنها در روسیه را جشن بگیرند و الحاق جدیدی از خاک خود را به مردم خود بدهند. این سیصدمین سالگرد چیزی جز یک توهم نیست، این پیشنهاد برای مردم روسیه بدبختی خواهد آورد. غیرقابل باور است که ایران بر این بردگی سایه غلبه کند.»

انتهای پیام: