تویوتا و جنرال موتورز، فردگرایی یا کار گروهی؟ 

سال 2021 اولین سالی بود که کارخانه ژاپنی به طور رسمی بیش از جنرال موتورز آمریکایی تولید کرد. در مورد این خبر چند نکته قابل ذکر است.

یکی کیفیت محصولات تویوتا است
افزایش “کمیت” تولید در کارخانه های تویوتا (https://t.me/solseghalam/1198) مترادف با “کاهش کیفیت” نیست – این یک نکته کلیدی است. خانواده / گروه تویوتا مبتنی بر “کیفیت” است و این موقعیت جدید با این واقعیت مشخص می شود که گروه تویوتا توانست با حفظ کیفیت پشت رقیب کمی خود را بشکند.

دو: تویوتا موضوع دسترسی به منابع اولیه
تویوتا “در کمیت” ( اینجا: ) »تولید خود را بدون دسترسی به تقریباً هیچ منبع تولید اولیه (در ژاپن) افزایش می دهد.
در ژاپن نه سنگ آهن وجود دارد، نه گاز و نه برق ارزان. هیچ کس.
همه پارامترهای اصلی تولید در ژاپن در دسترس نیستند. سنگ آهن باید از استرالیا (!) حمل شود (وارد شود). مهمترین جزء انرژی در تولید (یعنی برق) در ژاپن با چالش جدی مواجه است.
بر خلاف کشورهای اروپایی یا آمریکایی که در آنها «انرژی هسته‌ای» در دسترس است، توسعه نیروگاه هسته‌ای در ژاپن به دلیل مشکل زلزله و در نتیجه ژاپنی‌ها حتی از نظر «برق» «خطرناک» تلقی می‌شود. نسل”. محدودیت ها / ملاحظات، ملاقات / وجود دارد.

برق و فولاد دو عنصر اصلی تولید صنعتی هستند. تویوتا در شرایطی کمیت را افزایش داده است که نه کیفیت و نه «در دسترس بودن» منابع اولیه خود را از دست نداده است. و این یعنی معجزه (https://t.me/solseghalam/790).

سه – تویوتا و منابع انسانی
جنرال موتورز به تعدادی از منابع اولیه در منطقه وسیعی از ایالات متحده دسترسی دارد. مدیران جنرال موتورز حتی در زمینه دسترسی به «منابع انسانی» (استعداد) به راحتی به بهترین استعدادهای هندی، چینی، ترک، ایرانی، مصری و… دسترسی دارند، در حالی که مدیران تویوتا (عمدتا) فقط از ژن ژاپنی استفاده می کنند. آنها مدیریت گروه اقتصادی تویوتا هستند.

صندوق پستی جنرال موتورز هر روز تعداد زیادی ایمیل از فارغ التحصیلان دانشگاه های استنفورد، ام آی تی، برکلی، میشیگان و … دریافت می کند. نامه هایی از مردم از ملیت های مختلف. در حالی که یافتن یک “مدیر ارشد غیر ژاپنی” در تویوتا دشوار (شاید غیرممکن) است.

چه طور ممکنه؟
برای کسانی که عادت دارند همه چیز را با چند پاسخ ساده تحلیل کنند، این سوال پاسخی ندارد.
پاسخ این سوال کوتاه، ساده و خطی نیست. پاسخ به این سوال یک شرط را پیش فرض دارد، آن پذیرش «عوارض» است. اگر جواب آسان بود، نیسان تویوتا بود. حتی هوندا (https://t.me/solseghalam/1321) (که بارها از نظر کمی و کیفی به تویوتا نزدیک شده است).

گروه تویوتا یک جعبه بسته است. کلیت «ساختارهایی» که امپراتوری تویوتا بر آنها بنا شده است اصلاً مشخص نیست.
بخشی از پیچیدگی بر اساس اختراعات، فرآیند تحقیق و توسعه … و عمدتاً بر روی “فناوری” است. اما بخش دیگر مبتنی بر ساختارهای «روابط انسانی» است.

مولانا کمی می گوید.
نقشی که در دل بازی می کند
در تلویزیون پیدا شد /

هر دست و صورت شسته نمی شود (!)
چون از شیخ زلنون آمدی

در این بحث از کنایه و تعبیر مولانا مبنی بر اینکه «بی تحرک در جستجوی «پرش» است استفاده می شود. اگر «نقش» و دلیلش به راحتی پیدا می شد، معلوم بود که فورد یا شورلت هم می توانند تویوتا شوند.

تویوتا و بحث حقوق و مزایا
یکی از مهم ترین مسائل در شکل گیری ساختار سازمان ها و بنگاه های اقتصادی بزرگ، موضوع حقوق و دستمزد مدیران است. در این بحث مدل ژاپنی با مدل آمریکایی کاملا متفاوت است. در پست قبلی گفته شد که حقوق خانم مری بارا مدیر کل جنرال موتورز (https://t.me/solseghalam/1495) 250 برابر بیشتر از حقوق یک مهندس ساده همین مجتمع است. و این در مدل ژاپنی (طراحی سازمان) کاملاً غیرقابل قبول است (https://t.me/solseghalam/1540).
(مدل آمریکایی به مدیر اصالت می بخشد)

نسخه استراتژیک
موفقیت تویوتا از نظر کمی و کیفی مبتنی بر “مدل سازی سازمانی” (بدون کپی برداری) با در نظر گرفتن “محدودیت های ژاپنی” است. جلال آل احمد در مقاله ای درباره گاندی می گوید: «کسی که از نردبان ضعف انسانی بالا رفت، رهبر مردم شد». تویوتا پله های ضعف را طی کرده است نه ضعف. رهبران ژاپنی کارخانه ای را در آمریکای رقیب راه اندازی کردند و رقیب خود را با شاخه کمر در کنتاکی عقب انداختند (https://t.me/solseghalam/1198).
نه با شعار، بلکه در عمل.

* محقق مهندسی سازه، مرکز مطالعات زلزله، دانشگاه برکلی