حقوق بازنشستگی به سختی مشکل بزرگی ایجاد خواهد کرد. شاید هنوز مدیران قدیمی در بدنه ورزشی وجود داشته باشند که قادر به احیای فدراسیون بی دغدغه روح باشند. مشکل اصلی این موضوع بازنشستگی افراد نیست ، بلکه “افکار بازنشسته” است که دیگر پاسخی برای فوتبال ایران نیست. برخلاف بازنشستگان ، تفکر بازنشستگی سن نمی شناسد ، خطر آن می تواند مدیران هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد.
به گزارش سرگرمی برای همه ، این روزنامه نتیجه: او نوشت: “فوتبال ایران بیمار است ، خوشحال نیست. این بیماری از تیم های اصلی به سطح کشور ریشه دوانده و در سال های اخیر شدت گرفته است. اگر کسی خلاف این را ادعا کند ، او احتمالاً یکی از اعضای فعلی فدراسیون فوتبال است ، به جای اینکه با ورزش مورد علاقه خود همدردی کند ، سعی دارد دولت عجیب و غریبی را که در سال های اخیر فدراسیون را هدایت کرده است توجیه کند. برخی هستند که نمی خواهند اعتراف کنند که فوتبال ایران سقوط کرده است. احتمالاً در همان افرادی است که از قرارداد بدنام مارک ویلموتس حمایت می کنند. کسانی که هنوز منتظر وقوع معجزه هستند و ساختمان فدراسیون فوتبال به دلیل بدهی به حراج گذاشته نشده است. در ابتدای این مقاله ، این افراد ممکن است به فکر نادیده گرفتن حقیقت باشند یا حداقل برخی از حقیقت را نادیده بگیرند ، اما حتی اگر این نقص در ابتدای کار مشهود باشد ، بهتر است فقط در مورد چند س thatال که در قالب عناوین عنوان می شوند ، عمیق تر فکر کنند. مارک ویلموتس با بند 6.2 میلیون غرامت کجا رفت؟ دو میلیون یورو واریز شده به حساب ویلموتس در بانک کشاورزی ترکیه از کجا آمده است؟ پول پرداخت نشده از کجا می آید؟ اوما ، تیم ملی که به جام جهانی می رود ، اوضاع چگونه است؟ چرا تیم ملی جوانان در آسیا نتوانست از گروه خود پیشی بگیرد؟ چرا تیم ملی بانوان ایران از رده بندی فیفا حذف شد؟ چرا تیم فوتبال ساحلی گروه خود را در جام ملت ها ترک کرد؟ کسانی که جزئی از فدراسیون فعلی هستند شاید دوست نداشته باشند جواب کلی بسیاری از این سالات را بشنوند ، اما واقعیت این است که علت همه جنجال ها و ابهامات در فوتبال ایران در دو کلمه خلاصه می شود. “حکومت بد”.
حال بهتر است سوال اصلی را در این زمینه بپرسید. چرا رهبران ضعیفی که فوتبال ایران را در سال های اخیر به زمین رانده اند ، می خواهند بار دیگر برای پست های کلیدی در فدراسیون فوتبال کاندیدا شوند؟ آیا این افراد “منفعت” زیادی در موقعیت های مختلف فدراسیون فوتبال دارند ، یا “اشتیاق برای خدمت” آنها را چنان پر کرده است که نمی توانند منتظر بمانند تا به کسی صندلی بدهند – یک طرز تفکر جدید؟ بازی عجیب و غریب این افراد ادعای آنها در مورد بقای فدراسیون آینده چنان مبهم شده است که حتی قوانین پارلمانی را فقط با کلمات ارزشمند توصیف می کنند و عملاً از ارزش آنها کاسته می شود. آنها می گویند که آنها 100٪ به قوانین این کشور متعهد هستند ، اما مشخص نیست که چرا وقتی قانون بازنشستگی لازم الاجرا می شود ، آنها وقت و پول را برای دور زدن قانون هدر می دهند و به کار خود در فدراسیون ادامه می دهند. دوگانگی برخورد با حوادث توسط این افراد چنان مورد تأکید قرار گرفته است که توصیف آن آسان نیست. اکنون ، اگرچه قبلاً هشدار داده شده بود که بازنشستگان نمی توانند در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت کنند ، اما عجیب است که همین افراد در پست های رهبری فدراسیون فوتبال حضور دارند و ثبت نام شده اند. در همین حال ، مشخص نیست که مسعود سلطانی فر به چه کسی توضیح می دهد که مستمری بگیران نباید در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت کنند. وزیر ورزش چند روز پیش در گفتگو با سرگرمی برای همه درباره وجود مستمری بگیران در انتخابات آتی فدراسیون گفت. “فدراسیون فوتبال ، مانند سایر فدراسیون ها ، به عنوان یک سازمان غیر دولتی مستقل ، موظف به رعایت قوانین و مقررات داخلی است. “قانون منع کار بازنشستگان در ارتباط با مسئولیت های هیئت مدیره باید اجرا شود ؛ این افراد نمی توانند در این انتخابات شرکت کنند.”
احتمالاً مانند دفعات بیشمار قبلی ، وزیر و نمایندگان مجلس این موارد را برای خوشامدگویی به رسانه ها گفته اند. در غیر این صورت بعید به نظر می رسد عزم جدی برای حذف افرادی که قانون آنها مقدم نبوده باشد وجود داشته باشد. البته بعید به نظر می رسد که بازنشستگی یک چالش باشد. شاید هنوز مدیران قدیمی در بدنه ورزشی باشند که بتوانند فدراسیون بی دغدغه روح را احیا کنند. مشکل اصلی این موضوع بازنشستگی افراد نیست ، بلکه “افکار بازنشستگی” است که دیگر پاسخی برای فوتبال ایران نیست. برخلاف بازنشستگان ، تفکر بازنشستگی سن نمی شناسد ، خطر آن می تواند مدیران هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. اکنون نکته عجیب این است که برای برخی از نامزدهای پست های مختلف فدراسیون آینده فوتبال ، دو ویژگی همزمان وجود دارد. آنها بازنشسته می شوند ، افکارشان بازنشسته می شوند ، هیچ خلاقیتی ندارند ، هیچ نوآوری ندارند. اگر این افراد الزامات دیگری نیز دارند ، بهتر است سوابق چند سال اخیر آنها در فوتبال را مطالعه كنید ، نه از درون ، اما با نگاهی منصفانه. “شاید نتیجه بررسی عادلانه پستهای آنها در سالهای اخیر این امیدواری را به آنها بدهد كه سرانجام نمی خواهند خدمت كنند ، جای خود را به” انسان “جدید بدهند ،” فکر كن “.
انتهای پیام: