چطور باید جنگید؟ چطور باید زندگی کرد؟

به گزارش سرگرمی برای همه ، این روزنامه دنیای اقتصاد “پنج قهرمانی پیاپی در لیگ برتر. احتمالاً اگر در اوایل دهه 90 به هواداران پرسپولیس می گفتید چنین روزی در راه است ، هیچ کدام باور نمی کردند. “پرسپولیس” دوران سختی را پشت سر گذاشت؛ سالها بدون جوایز یا دیپلم قابل توجه. هر فصل از اشتیاق برای قهرمانی در لیگ برتر در اواسط پاییز به پایان می رسید ، با تمرکز بر جام حذفی ، اغلب حتی در جام حذفی گرم نمی شد ، و نفرت جدیدی از پشیمانی بر جای می گذاشت. حالا اما سرخوشان ها پس از گذراندن چنین روزگار سخت و دشواری قهرمان بی چون و چرای فوتبال ایران شده اند. قهرمانی پس از قهرمانی. اما رازهای این موفقیت چیست؟ این تیم چگونه به اینجا رسید؟ و چگونه این همه موفقیت “قرمزها” را راضی نمی کند؟ به نظر می رسد باید به سرنوشت پرسپولیس بیشتر دقت کرد. این تیم یک درس برای جنگیدن ، یک درس برای زندگی می دهد.

به پرسپولیس نگاه کنید و ببینید شکست ابدی وجود ندارد. حتی در تاریک ترین روزها ، می توان به “بازگشت” امیدوار بود. تیمی که پنج سال در صدر قرار داشت ، همان تیمی است که قبلاً توسط رقبا مسخره می شد: “قهرمان پرسپولیس ، در لیگ برتر بمان”. نکته مهم این است که وقتی زمان مناسب نیست ، قدرت خود را از دست ندهید ، امیدوار باشید و بدانید که شرایط تغییر خواهد کرد.

به پرسپولیس نگاه کنید و ببینید که هر تولدی دوباره به خالق نیاز دارد. انتخاب درست بلافاصله انجام می شود. به گزارش پرسپولیس ، برانکو ایوانکوویچ در آوریل 1994 انتخاب شد. سران باشگاه در آن زمان که با مشکل انتخاب او یا باشگاه افشین روبرو بودند ، شرایط دشوارتر را پذیرفتند و یک مربی کروات را به خدمت گرفتند. برانکو که پیش از این تیم ملی امید و ارشد فوتبال ایران را ساخته بود ، این بار پرسپولیس موفقی ساخت که هنوز شخصیت و قدرت خود را حفظ کرده است. اما افشین هاتبی کجاست؟ در چین ، پیاپی شکست می خورد.

به پرسپولیس نگاه کنید ، ببینید دشمن برکت می دهد. از دشمنی ها می توان برای ایجاد انگیزه برای زنده ماندن در اوج استفاده کرد. اگر دشمنی ندارید ، اگر طعنه نمی شنوید ، اگر به طرف شما سنگ پرتاب نمی کنند ، به این معنی است که شما راه درستی را طی نکرده اید ، این بدان معناست که شما هیچ حرکت سازنده ای نداشته اید. بزرگترین آسیب در جهان بی طرفی ، جهل و ناکارآمدی است. نباید از خصومت ها دلسرد شد. برای بالا رفتن باید انگیزه داشته باشید. “پرسپولیس” متهم به داشتن پشتیبانی جانبی و داشتن هزاران داستان دیگر بود. با این حال ، با پنج بار تکرار قهرمانی ، چندین جام ، دو سوپرجام و دو بار رسیدن به فینال آسیا ، این تیم نشان داد که بسیاری از این تجزیه و تحلیل ها منصفانه نیستند. داشتن دشمن خوب است. زندگی را گرم می کند. ما باید دیدگاه خود را اصلاح کنیم. نظر “قرمزها” صحیح است ، اگر تمرکز جشن قهرمانی جمعه شب نبود ، آنها یک به یک قول نمی دادند. “ما امشب به ششمین دوره مسابقات قهرمانی رفتیم.”

به پرسپولیس نگاه کنید و ببینید گروه نباید مستقل باشد. برانکو رفت ، کالدرون رفت ، بشار رفت ، شوجان اوح محرمی ، رضاییان ، ترمین ، علیپور و بسیاری دیگر رفتند ، اما این تیم خودش را حفظ کرد. در لیگ بیستم ، “پرسپولیس” در نیم فصل اول بدون مهاجم بازی کرد ، اما ریتم خود را از دست نداد. مبارزه با ابزارهای اشتباه و موفقیت گاهی حتی شیرین تر است. به پرسپولیس باید بدون تعصب و با احترام به همه رنگ ها و سلیقه ها نگاه کرد. این تیم درس زندگی می دهد. »

انتهای پیام: