چرا این «مافیا» محبوب شد؟

در گذشته ، عنوان “مافیا” به معنای یک زورگویی ناعادلانه بود که خون مردم را به یک فنجان می ریخت ، اما در سه دهه گذشته ، این عبارت به لیست 50 بازی محبوب با اضافه شدن ارزشمند به زمینه های فرهنگ و هنر. از سال 1800

به گزارش سرگرمی برای همه ، بازی “مافیا” در دهه هشتاد در فضای دانشگاهی در روسیه متولد شد ، اما طولی نکشید که در اواخر هزاره دوم به یکی از محبوب ترین بازی های جوانان تبدیل شد و در خوابگاه گسترش یافت به سمت غرب. مناطق دانشگاهی

در این بازی گروهی از افراد که از هویت خود نیز آگاه هستند به عنوان مافیا انتخاب می شوند. گروه شهروندان اما اینگونه نیستند ، فقط آنها از تابعیت خود مطلع هستند. در روند بازی ، افراد باید به تدریج افراد را از بین ببرند ، سعی در گمراه کردن دیگران یا کشف حقیقت دارند. در این فرآیند ، اگر تعداد سایر شهروندان به طور قابل توجهی بیشتر از اعضای مافیا باشد ، در این صورت عنصر خیر بر شر غلبه دارد ، اما اگر تعداد اعضای مافیا با شهروندان برابر باشد ، عکس این اتفاق می افتد.

برخی تصور می کنند که این بازی دارای یک استراتژی خاص است و اصول: انتشار کتاب ، تجزیه و تحلیل نظریه های ارائه شده برای پیروزی ، اما در هر صورت ، محبوبیت و پذیرش ویژگی های این بازی علمی و گروهی و بیش از سه دهه منجر شده است. “بازی مافیا” که در قاره های مختلف جهان با اختلافات اندک رخ می دهد ، فراتر از سطح موفقیت به پیشرفت خود ادامه می دهد.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید از دهه نود ، بازی “مافیا” در تلویزیون ، فیلم ، کتاب و بصورت کتاب تمرین کرده و در کنار گسترش اینترنت ، او حضورهای مختلفی در شبکه جهانی وب داشته است. . بازی ها باشگاه های ویژه و سالن هایی نیز برای این بازی خاص طراحی شده اند ، کافه های بازی مافیا دارای هویت خاصی در این منطقه هستند.

همچنین در ایران ، از اواسط دهه 1980 ، بازی “مافیا” ، که در اصل “دزد پلیس” نامیده می شد ، خوابگاه های دانشجویی پیدا کرد ؛ چند سال بعد ، وارد صحنه تجارت شد و کافه ها را اشغال کرد. اگرچه از همان ابتدا وجود این بازی در مدارس ، که البته با اختلافاتی نیز انجام می شود ، سدی محسوب می شد ، اما در سال های اخیر ، پس از مرحله تئاتر ، این بازی در شبکه های تلویزیونی ملی ظاهر شده است. و اکنون به اوج توجه ، محبوبیت و موفقیت در شبکه نمایش خانگی رسیده است.

“بازی مافیا” ، یکی از رمزهای موفقیت آن این است که می تواند با چند راحتی انجام شود ، مانند هر مفهوم جدید ، با تجربه و علیه آن ،:

مخالفان این بازی که گاه مخالفت خود را بسیار جدی و قاطع ابراز داشتند ، بر این باورند که در روند اتکا به چشمان بسته افراد در واحد اجتماعی ، دروغ گفتن ، تبلیغ فریب ، تمرین و همچنین ایجاد بدبینی. نابود کردن برخی از مفاهیم ارزشمند جامعه. مثل اعتماد به یکدیگر اتفاق می افتد. از نظر مخالفان ، شهر مافیا پر از فریب ، سوicion ظن ، خودمحوری ، بی اعتمادی ، پنهان کاری و ریا است؛ مفاهیمی که بر روح خسته ، عصبانی ، ناامید کننده تأکید دارند.

با این حال ، طرفداران پرونده وی در تلاش بودند متن واقعی این بیانیه را به صورت آنلاین در دسترس قرار دهند. اصل نقشه برداری ، برنامه ریزی ، برنامه ریزی منجر به قدرت گفتار ، زبان بدن می شود و از همه مهمتر ، بهترین تقابل را با همان دروغگویان دروغگو ، که توسط همان مخالفان در بازی ذکر شده است ، آموزش می دهد.

آنها در واقع معتقدند که از توانایی های درونی و بیرونی افراد در این بازی استفاده می شود.

یکی از ویژگی های بازی که شاید بیش از سه دهه دلیل ماندگاری و محبوبیت آن باشد ، شخصیت و تکامل آن بود. نکته قابل توجه بازی Mafia ، که سعید ابوطالب به صورت سریالی در شبکه نمایش خانگی ارائه داد ، نمایش مدل دیگری از این بازی است.

البته طی دو یا سه سال گذشته ، بازی “مافیا” به ماده ای برای ساخت برنامه ها در شبکه آموزشی سازمان صدا و سیما ، در شبکه بهداشت و درمان تبدیل شده است. مزیت آنچه در تلویزیون ارائه می شود این است که علاوه بر ظرافت ها ، مانند تأکید بر استفاده از کلمات فارسی ، سازندگان این بازی ، با مراجعه به کافه های تخصصی این بازی ، از گروهی از بازیکنان حرفه ای یا به اصطلاح دعوت می کنند. . بازیکن برای بازی در برنامه دعوت. این عملکرد حرفه ای کامل را تضمین می کند.

اما آنچه بعداً تحت عنوان “شبهای مافیا” در شبکه نمایش خانگی منتشر شد از ویژگی خاصی برخوردار بود که علی رغم کاستی هایی که در مراحل اولیه داشت ، در سه شب آخر فصل اول به بلوغ رسید. این ویژگی نه تنها این واقعیت بود که استفاده از بازیگران و سایر هنرمندان بر جذابیت و جذابیت کلی اثر افزوده ، بلکه نکته این است که کارگردان در این کار محصولی کاملاً سینمایی را تولید کرده و روانه بازار کرده است. البته یک محصول سینمایی با ویژگی های خاص

سعید ابوطالب ، چهره بی چون و چرای واقعیت در ایران طی یک دهه گذشته ، در آخرین کار خود در واقع به عنوان کارگردان فیلم بازی کرده است. با این حال ، بخشی از داستان مربوط به خود بازی است. مخاطبان بازی “مافیا” که به صورت سریالی ارائه می شوند در واقع با داستانی روبرو می شوند. فیلمنامه از ساختار ثابت و داستانی برخوردار است ، اما هر شب ممکن است غیرقابل پیش بینی به نظر برسد ، و در واقع ، داستان آن پیش می رود. هنر کارگردانی می تواند جلوگیری از مانع پیشرفت تاریخ ، به کارگیری سینماگران با سابقه کارگردانی یا حداقل سینمایی برای تدوین برنامه های ایده آل متفاوت برای سکانس ها باشد که هر یک از آنها یک داستان فرعی است که در نهایت داستان نهایی را تشکیل می دهد. : می دهند.

این اتفاق نیفتاد که علاوه بر استفاده از بازیگران دو یا سه نسل سینما و تئاتر – احتمالاً برای پوشش چندین نسل مخاطب – علاوه بر طراحی لباس ، طراحی صحنه ، پرتره ، سایر جنبه های سینمایی ، انتخاب نامه های مختلف سینمایی از قسمت ها از کار ، دین استفاده شد نامه هایی مانند “پدرخوانده” ، “عکس نهایی” ، “مسیر سبز” ، “اندیشه زیبا” و همچنین استفاده از موسیقی “هفت” در تیتراژ ابتدایی.

علاوه بر این ، ترکیب این تعداد چهره در زمینه هنرهای نمایشی و موسیقی ، با توجه به علاقه مخاطب ، یکی از نقاط قوت فرضی این اثر قلمداد می شود که علاوه بر کار واقعی ، می تواند دو برابر شد – برای شرکت کنندگان تیزبین. هر طور باشد حداقل تاکنون کار جنبه خوب خود را نشان داده است. با این وجود ، عدم کنترل در بازی مافیایی واقعیتی است که خنثی شده و توسط واقعیت ثانویه تجربه بازیگری بازیگران پوشانده شده است.

با این وجود ، رعایت بهداشت و بهداشت ، به ویژه هنگام دویدن جلوی دوربین که بازوی مدل سازی نیز دارد ، همیشه یکی از چالش های این بازی در دوران کرونا بوده است.

اما قدرتمندترین دستاورد انجام این بازی ، اگر در آن کاملاً بدبین نباشیم ، یک ترفند استعماری مدرن را تصور نمی کنیم ، این بار همزمان از شرق و غرب ، این است که به ما نشان می دهد چه رفتار غیرمنطقی دردناکی است گاهی اوقات دچار می شوند. و جامعه وی می تواند عقب نشینی کند.

انتهای پیام: