پشت پرده عجیبی که فاش شد

به گزارش سرگرمی برای همه، این روزنامه دنیای اقتصاد وی نوشت: حالا پیروان «حواشی فوتبالی» فوتبال ایران به خوبی با ماجرای محمدحسین کنعانی، زادگان و سیاوش یزدانی آشنا هستند. هر دو بازیکن در خط هافبک بازی می کنند و طبیعتا برای حضور در ترکیب اصلی می جنگند. در زمان دراگان اسکویچیئیچی دو مدافع ثابت تیم کنعان شجاع خلیل زاده بودند. اما چندی پیش اتفاقی افتاد که می‌توانست کادر را تغییر دهد. فایل صوتی با محتوای غیراخلاقی منتسب به کنعانیان در فضای مجازی منتشر شده است که سر و صدای زیادی به پا کرده است. در همان زمان که بازپرس تیم ملی تحت فشار شدید انتقادات قرار داشت، شایعاتی در سطح شهر منتشر شد مبنی بر اینکه افشای این موضوع با سیاوش یزدانی مرتبط است. مثلاً چون در شرایط بهتری برای حضور در کادر اصلی تیم ملی است. این سوال گذشت و رفت. کنعانی ها برای بازی مقابل عراق و امارات به اردو دعوت شدند و سپس با حکم کمیته اخلاق در دو بازی آخر ایران مقابل کره جنوبی و لبنان شکست خوردند. در فضایی که به نظر می رسید حواشی این پرونده آرام شده بود، مصاحبه سیاوش یزدانی بعد از جام حذفی استقلال پیکان منتشر شد که دوباره آتش را شعله ور کرد.

مدافع استقلال صراحتا اعلام کرده که از کنعانی ها دلخور است و حتی با او صحبتی هم نمی کند. چرا؟ مصاحبه یزدانی را خودتان بخوانید. به نظر می رسد سیاوش همبازی خود را در اخبار علیه خود می بیند. یزدانی گفت: نمی خواهم در مورد او صحبت کنم، من را مقایسه کنید. چون همه چیز مشخص است. کار ناجوانمردانه ای کرد، همه این را می دانند، اما اینطور نیست که من سر بریده شوم. او یک کار ناجوانمردانه کرد، هرگز او را نمی بخشم. او هرگز دوست من نبوده و نخواهد بود، زیرا با دوستانش رفتار ناجوانمردانه ای کرد و بعد او را به گردنش انداختند. هواداران «پرسپولیس» کمی با من دشمنی می کنند، پشت سرم حرف زدند و قضاوت ناجوانمردانه ای کردند. من همه هواداران را می بخشم، اما کنعانی ها را نمی بخشم، زیرا او با آبروی من بازی کرد. آبرو و حیثیت من توهین شد، ترسناک بود. من به پرسپولیسی ها بی احترامی کردم اما بعد از آن بارها عذرخواهی کردم و به آنها احترام گذاشتم اما این درگیری ها همچنان ادامه دارد. من از کسی تعریف نمی کنم، همیشه سعی کرده ام صادق باشم. کنعانیان می گویند که دوستانش به او گفتند که من گناهکارم، او ترسو است و هرگز او را نمی بخشم.

بخشی از این داستان بیش از حد زرد است – شخصی – ما وارد آن نمی شویم، اما یک طرف داستان آشکارا “فنی” است – شگفت انگیز. چطور ممکن است دو هم تیمی در اردوی تیم ملی در بازی مقدماتی جام جهانی حضور داشته باشند و با هم صحبت نکنند؟ پس از محرومیت شجاع خلیل زاده از بازی مقابل امارات، انتظار می رفت اسکوچیچ از زوج دفاعی سیاوش یزدان و کنعانی زادگان استفاده کند. پس چگونه می تواند دو بازیکن را که با هم قهر هستند به زمینی بفرستد که بیشترین هماهنگی را دارد؟ برای آن بازی، اسکوچیچ تصمیم گرفت از امید نورافکن به عنوان یک زوج کنعانی استفاده کند. نورافکن سابقه دفاع چپ و هافبک را دارد، اما اولین بار بود که او را در خط دفاعی می دیدیم. در آن زمان اسکو برای توجیه تصمیم خود از دلایل فنی استفاده می کرد اما حالا مشخص شده که انتخاب سرمربی کروات ابعاد غیرفنی هم داشته است. او از اعزام بازیکنانی که شخصاً با یکدیگر خصومت دارند خودداری کرد. در زمین فوتبال هم تیمی ها باید همدیگر را بپوشانند و با فداکاری به توپ ضربه بزنند. طبیعی است که سیاوش و کنعان این شرایط را نداشتند، در آینده به آن نقطه نمی رسند. اگر مشکل به طور ریشه ای حل نشود.

نکته کلیدی این است که کادر فنی تیم ملی در این پست ممکن است در این لحظه خالی بماند اما این وضعیت ماندگار نخواهد بود. مرتضی پورعلی گنجی و مجید حسینی دو بازیکن مهم تیم ملی در پست دفاع وسط هستند که سابقه حضور در تورنمنت های بزرگ را دارند. هر دو بازیکن کم کم به آمادگی کامل خود می رسند و در اختیار کادر فنی قرار می گیرند. این زنگ خطر بزرگی برای خدایان کنعانی خواهد بود. فوتبالیست هایی که اگر می خواهند در لیست تیم اول ایران بمانند باید رفتارشان را اصلاح کنند.»

انتهای پیام: