مرزداران سیستان و بلوچستانی نباید تنها بمانند

به گزارش سرگرمی برای همه ، کامران باقری لنکرانی ، وزیر بهداشت سابق ، عضو وابسته فرهنگستان علوم پزشکی ، در خاطرات خود در روزنامه “شرق” نوشت: یکی از تلخ ترین وقایع تاریخی شیوع آبله مرغان در کشور ما و سپس سایر مناطق جهان از سال 1349 تا 1351 بود. داستان این اپیدمی تلخ به تفصیل در کتاب بیوتروریسم توسط دکتر خاتمی ، استاد افتخاری اسناد در اسناد سازمان بهداشت جهانی شرح داده شده است. به طور خلاصه ، در سپتامبر 1970 ، یک خانواده شش نفره افغان با هدف سفر به مکه ، عبور از مناطق بومی آبله مرغان در افغانستان و پنج روز بعد به مشهد ، از مکه به شهر مقدس کابل سفر کردند. در مشهد ، یکی از فرزندان خانواده علائم بثورات را نشان داد ، اما آنها دیر به دکتر مراجعه کردند ، اگرچه پزشکان مشهدی به وی آبله مرغان را تشخیص داده بودند و قبل از تشخیص ، خانواده با تعداد زیادی حجاج اولین موج اپیدمی اندکی بعد در شش ایالت و پس از آن تهران رخ داد. بستری شدن بیماران در تهران دامنه بیماری را گسترش می دهد ، و مناطق پر جمعیت تهران و شهرها و روستاهای مجاور به سرعت درگیر می شوند.

دولت وقت امپراتوری ، همانطور که خود را برای برگزاری جشن های 2500 سالگی آماده می کرد ، مدت زیادی به سازمان بهداشت جهانی گزارش نداد و بیماری را انکار کرد ، اما سرانجام این بیماری در سراسر کشور ، حتی شیراز گسترش یافت ، محلی که جشن ها برگزار می شود.

پس از بازدید نماینده سازمان بهداشت جهانی ، روشن است که علاوه بر تأخیر در عمل ، استراتژی مقامات بهداشتی کشور برای مبارزه با این اپیدمی بدون تأمین معیارها ، دیرهنگام ، ناکافی بوده است.

این اپیدمی 4 ماه طول می کشد ، حداقل در همه جمهوری باعث اپیدمی می شود. وقایع امروز سیستان و بلوچستان یادآور تلخی از آن روزها است. متأسفانه ، دوباره در ابتدای تعداد کمی از اپیدمی ها که طی هفته های منتهی به اپیدمی هشدار داده شده بود ، تأخیر در اقدامات پیشگیرانه ، از جمله غلظت واکسیناسیون در این کشور ، تمام پتانسیل خود را از دست داد ، و امروز علت فاجعه را می بینیم . اندازه استان. متانت و تحمل مردم آن کشور نیز شناخته شده نیست. این اپیدمی محدود به این حالت نیست ، باقی نخواهد ماند ، به سرعت در کشور گسترش می یابد. متأسفانه نوع واریان D یا هندی عامل اصلی ورود از مرزهای شرقی به ویژه از مرز با پاکستان است و ورود آن با نیروی انتقال زیاد و احتمالاً مرگ و میر بالاتر در افراد مستعد ادامه دارد.

تماس من با ستاد ایالت کرونا این است که بیشتر به مدیریت ملی این ایالت ، این بحران بپردازیم. منطقه این اپیدمی را کنترل نمی کند و خواستار حمایت ملی است. آنچه باید انجام شود ، از کنترل مرزها تا تعطیلی منطقه ، محدودیت های ترافیکی ، تشخیص بیماری فعال ، جداسازی ، انزوا ، درمان مناسب ، گسترش واکسن ها ، و همچنین حمایت مالی و معنوی از بیماران ، دیگران ، مشارکت عمومی با استفاده از همه . ظرفیت اما اقدام سریع انتظار می رود. بیایید این قسمت از میهن را نجات دهیم.

انتهای پیام: