قرارداد ناکام گس – گلشاییان
توافق نامه گوشا-گلشایان در آن زمان توسط محافل سیاسی و مذهبی ملی پذیرفته نشد ، آنها با عدم ملی شدن نفت موافق نبودند.
به گزارش سرگرمی برای همه ، در پستی در روزنامه اعتماد کردن به فریدون مجلس نوشت. “هنگامی که می خواستم در مورد معامله گسه – گلشایان بنویسم ، چند معامله دیگر را به یاد آوردم که دارای ویژگی های خاصی است ، مانند معامله بدنام ترکمانچا ،” معامله اسپانسر “خیانتکار اوسوغ الدوله و تمدید روغن قرارداد توسط استعمار رضاشاه. پیمان استعماری شکست Gos-Golshayan یکی از آنهاست. تقریباً هیچ یک از ایرانیانی که با احساسات شدید ملی گرایانه به این توافق نامه ها حمله می کنند ، اطلاعاتی در مورد محتوای این توافق نامه ها ندارند ، اما خود را موظف به تکرار انتقادات نسل های قبلی می دانند. البته ترکمانچای یک حساب جداگانه است ، زیرا در ایران بهترین مناطق قفقاز از کشور جدا شده است. با این حال ، آنها به این واقعیت توجه نمی کنند که همان معاهده ترکمانچای که به دلیل حمله تلافی جویانه ایران به روسیه توسط ایران سرنگون شد ، با وجود غیرقابل مقایسه بودن نیروهای نظامی ، صنعتی و بشردوستانه دو کشور ، منجر به مجبور شدن ترکمنچای نیز شد. روسها از تبریز خارج می شوند. از اردبیل ، خوی و آستارا و با مرز ارس موافقت کردند.
در مورد توافق نامه گسه – گلشایان که بیشتر از محتوای سایر موارد برای مردم مبهم است ، لازم است که به پیش از تاریخ ، توافقنامه اولیه و همچنین اصلاحیه ثانویه مراجعه شود تا بتوان با آن مقابله کرد. گسه-گلشایان. تغییر قرارداد. می دانیم که قرارداد اکتشاف نفت ایران ، پنج سال قبل از مشروطه در سال 1280 به ویلیام دارسی استرالیایی داده شد. مظفرالدین شاه درگذشت ، دیکتاتوری نوجوانان گذشت ، اولین چاه نفت در سال 1287 در آستانه استعفای دارسی در مسجدسلیمان به دوران ما رسید. با تغییر در دارایی دارسی ، از ارزش بیشتری برخوردار شد و دولت انگلیس اکثریت سهام دارسی را خریداری کرد. اما چندین سال طول کشید تا این کشف به ثمر نشست. انگلیسی ها بزرگترین کارخانه را در آبادان بنا کردند. کارخانه آبادان در سال 1292 افتتاح شد و جنگ جهانی دوم در سال 1293 آغاز شد. مصرف فرآورده های نفتی به تدریج افزایش یافت ، پایان جنگ همراه با توسعه صنعت نیازی به آن را کاهش نداد.
پس از کودتای سوم در مارس 1969 پس از الحاق رضاشاه در سال 1304 ، ایران برای تشکیل یک دولت مدرن که نیاز به حقوق ساختمان های دولتی ، ارتش ، بزرگراه ها ، صنعت قند ، صنعت سیمان ، آموزش و پرورش داشت ، گام هایی برداشت. ، بهداشت و حقوق پرسنل: با افزایش هزینه ها و افزایش تولید نفت ، دولت ایران دریافته است که سهم این منابع طبیعی ناچیز است. انگلیسی ها تسلیم نشدند. و در سال 1312 ، رضا شاه معاهده دارسی را در بخاری و آتش زد و مردم جشن گرفتند. پس از تحویل پرونده انگلیس به دادگاه لاهه ، هوزیر به همراه داور اسناد لازم را برای دفاع از موضع ایران در برابر عدم توانایی دادگاه برای کار تهیه کرد. سرانجام انگلیسی ها به شرط تمدید قرارداد برای 60 سال موافقت کردند که تغییری ایجاد کنند. انتقاد از پیمان نفتی 1312 پس از برکناری اعتراضات رضاشاه شکایت توسط مخالفان وی شدت گرفت ، زیرا این امر به دلیل طولانی بودن آن خیانت بارتر خوانده شد ، وقتی مشخص شد که مکزیک نفت خود را ملی می کند و 1317 توافقنامه 50-50 با ایالات متحده امضا کرده است. او 50 امتیاز گرفت. ایالات متحده همچنین در سالهای 1323 و 1944 با بحرین و عربستان سعودی 50-50 پیمان بسته است. در سال 1328 دولت هوزیر استعفا داد ، اوز هوزیر وزیر دربار شد و ژنرال رزم آرا نخست وزیر.
در این دوره ، ضمیمه توسط نماینده شرکت نفت انگلیس “وزیر دارایی ایران گلشایان” برای اصلاح معاهده 1312 تهیه شد ، به مجلس ارائه شد ، که توجیه کننده زندگی مجلس پانزدهم نبود و رزمران را در مجلس شانزدهم طبق ضمیمه قرارداد Gus-Golshayan ، مبلغ ثابت پرداخت شده توسط شرکت نفت انگلیس از 750،000 لیره به 4 میلیون لیره در سال افزایش خواهد یافت ، صرف نظر از سود یا نبرد شرکت به جز 20٪. برای سهم ایران در سود – سرانه 4 شیلینگ نفت در توافق نامه اصلاحیه قبلی ، نفت به 6 شیلینگ در هر تن افزایش یافت. با توجه به قیمت لیر ، در آن زمان حجم تولید ، سهم سود ایران حدود 40 درصد بود.
توافق نامه گوشا-گلشایان در آن زمان توسط محافل سیاسی و مذهبی ملی پذیرفته نشد ، آنها با عدم ملی شدن نفت موافق نبودند. به همین دلیل است که فدائیان اسلام وزیر دادگاه ، نخست وزیر پیشین ، هوزیر ، که همچنین برای توافق نامه اصلاحیه سال 1312 مذاکره کرده بود را ترور کردند و مانع ملی شدن نفت شدند. نخست وزیر رزم آرا نیز تلاش کرد تا از قرارداد گوس-گلشایان دفاع کند ، اگرچه طبق اسناد بعدی ، در مذاکره با شرکت نفت انگلیس ، با تقسیم سود 50-50 موافقت کرد که شرایط آن مشخص نشده بود. رزماران که دومین مانع ملی شدن نفت محسوب می شد ، توسط فدایان اسلام در سال 1980 کشته شد. در 7 مارس و روز بعد ، شورای ملی Razmara-Ara ، برائت قاتل وی را تصویب کرد و طرح ملی شدن نفت ایران را تصویب کرد. “همچنین در آن سال در مجلس سنا تصویب و به دولت ابلاغ شد.”
انتهای پیام: