لایه اوزون؛ این لایه ای است که اشعه های ماوراء بنفش خورشید را برای ادامه زندگی بر روی زمین جذب می کند و تخریب آن به معنای نابودی زندگی همه موجودات روی زمین است. در نتیجه ، سالهاست که مردم سراسر جهان کم و بیش با این لایه محافظ ، معروف به “کرم ضد آفتاب طبیعی” ، و اثربخشی آن آشنایی دارند.
به گزارش سرگرمی برای همه: مولکول های ازن که خود از سه اتم اکسیژن پراکنده در استراتوسفر در فاصله 18 تا 50 کیلومتری سطح زمین تشکیل شده اند ، می توانند اشعه ماوراء بنفش خورشید را جذب کرده و از رسیدن آنها به سطح زمین ، اقیانوس ها و جنگل ها جلوگیری کنند.
پس از اینکه دانشمندان نقش حیاتی لایه ازن را تعیین کردند و آن را برای همه آشکار کردند ، مردم توانستند با استفاده از تصاویر ماهواره ای این لایه را مطالعه کرده و متوجه کاهش ضخامت لایه ازن (دومین لایه بزرگ در جو) شوند. سپس کشورهای توسعه یافته بر ضرورت حفظ لایه ازن به دلیل نقش مهم آن در اکوسیستم های کره زمین تأکید کردند. پروتکل وین درباره حفاظت از لایه ازن و 1987 پروتکل مونترال 1987 پیمان مونترال در حال حاضر در همه کشورهای کره زمین ، یعنی در 197 کشور عضو سازمان ملل تصویب شده است.
اشعه ماوراء بنفش باعث آسیب جدی به بدن ، پوست و زندگی انسان می شود ، بنابراین بدون وجود لایه ازن ، زندگی بر روی زمین امکان پذیر نخواهد بود. اگرچه لایه ازن از اهمیت بالایی برخوردار است ، اما انسانها با تولید مواد مصنوعی که منجر به تصمیمات جهانی و بین المللی برای حفاظت از لایه ازن شده است ، در مکانیزمهای طبیعی بالای اتمسفر اختلال ایجاد کرده اند ، در حالی که برخی عوامل طبیعی مانند فعالیتهای آتشفشانی فرسایش می یابند. به کاهش ضخامت لایه ازن نیز می تواند مثر باشد.
یکی از مخرب ترین آثار تخریب ازن ، افزایش سرطان پوست در انسان است. با گذشت زمان ، تعداد بیماران مبتلا به سرطان پوست به شدت افزایش یافته است ، به ویژه در کشورهایی مانند استرالیا ، که در مجاورت حفره های تخریب ازن قرار دارند. (DNA) ، تخریب غذاهای دریایی ، از جمله فیتوپلانکتون ، جنگل ، تخریب محصولات انسانی. به
روند کاهش استفاده از گازهای تخریب کننده ازن ، از جمله کلروفلوئوروکربن ها (CFC) ، هالون ها و تتراکلرید کربن و متیل بروماید ، تا حدودی در سراسر جهان موفق بوده است ، تقریباً همه این گازهای تخریب کننده ازن در 99 of جهان رخ می دهد. حذف شده است. سیاست بین المللی حفاظت ازن کشورها را به کشورهای در حال توسعه و در حال توسعه تقسیم کرده است و بسته به دسته هایی که به آنها تعلق دارند ، روند اقدامات متفاوت است.
ایران یکی از کشورهای در حال توسعه است که موفق شد تا 1 ژانویه 2010 استفاده از برخی گازهای تخریب کننده ازن مانند “کلروفلوروکربن ها” (CFC) را حذف کند. پس از حذف استفاده از گازهای تخریب کننده ازن در ایران ، برخی از صنایع در کشور به استفاده از گازهای جایگزین روی آوردند که ازن را تخریب نمی کنند یا کمتر از گازهای تخریب کننده ازن قبلی نیستند ، اما گرم شدن کره زمین نشان داده است که برخی از آنها جایگزین هستند اما کمتر مخرب برای لایه ازن هستند ، دارای اثرات شدید گلخانه ای هستند که باعث گرم شدن کره زمین می شوند.
دانشمندان دریافته اند که گرمایش زمین درجه حرارت را در تروپوسفر (پایین ترین لایه جو زمین) افزایش می دهد ، لایه ای که انسان در آن زندگی می کند اما استراتوسفر (18 تا 50 کیلومتری سطح زمین) را یخ زده و آن را منجمد می کند. تشکیل ابرهای استراتوسفری قطبی و در نتیجه ، تخلیه لایه ازن. در این شرایط ، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جایگزین گازهای طبیعی گلخانه ای جایگزین گازهای طبیعی در صنعت می شود ، علاوه بر کنترل آب و هوا کاهش گرمایش زمین ، به طور غیرمستقیم از لایه ازن محافظت می کند.
گازهای گلخانه ای به دلیل طولانی بودن در جو ، می توانند تا چند دهه از بین رفتن اوزون را ادامه دهند ، این بدان معناست که گازهای ساطع شده در دهه 1960 و 1970 هنوز تخریب شده اند ، بنابراین پیش بینی می شود که انتشار گازهای گلخانه ای مخرب است. توقف لایه ازن و حذف استفاده از این گازها در کشورهای جهان. تا سال 2060 ، لایه اوزون به احتمال زیاد به سطح دهه 1980 می رسد.
کاهش عوامل م directlyثر بر تخریب ازن مانند انتشارات و انتشار گازهای گلخانه ای نمی تواند در کوتاه مدت از آسیب به لایه ازن بکاهد ، زیرا این گازها برای دهه ها تخلیه شده اند و هنوز در جو زمین فعال هستند. آنها ادامه می دهند.
اگر کاهش انتشارات صنعتی و انتشار گازهای گلخانه ای به مدت طولانی ادامه یابد ، ممکن است اثرات مثبتی مانند کاهش تخریب ازن داشته باشد ، اما در کوتاه مدت ممکن است تأثیر کمی بر تخریب ازن داشته باشد.
انتهای پیام: