دسر و نوشیدنی کلمبیا شیرینی پفکی یا مرنگ

کلمبیا سرزمینی با تنوع جغرافیایی خیره کننده و فرهنگی غنی مقصدی جذاب برای هر گردشگری است. در میان رنگ ها و طعم های بی شمار این کشور آمریکای جنوبی دسرهای سنتی و نوشیدنی های محلی جایگاه ویژه ای دارند و بخش جدایی ناپذیری از تجربه سفر به این دیار را تشکیل می دهند. بسیاری از این خوراکی های شیرین و نوشیدنی های گوارا ریشه در تاریخ و سنت های کهن دارند و قصه هایی از فرهنگ اقلیم و مواد اولیه منحصربه فرد منطقه را روایت می کنند. از شیرینی های پفکی و لطیف گرفته تا نوشیدنی های گرم و انرژی بخش هر کدام طعمی متفاوت و خاطره ای به یادماندنی برای شما خلق خواهند کرد. این مقاله شما را به سفری دلپذیر در دنیای دسرهای لذیذ و نوشیدنی های اصیل کلمبیایی می برد و رازهای نهفته در دل این طعم های شگفت انگیز را برایتان آشکار می کند.

دسرهای معروف کلمبیایی

سفره کلمبیایی تنها به غذاهای شور و اصلی محدود نمی شود؛ بلکه دنیایی از دسرهای متنوع و خوش طعم را در بر می گیرد که هر کدام داستان و اصالت خاص خود را دارند. این دسرها اغلب با استفاده از مواد اولیه محلی مانند شیر شکر پانلا (قند نیشکر تصفیه نشده) میوه های استوایی و پنیر تهیه می شوند و ترکیبی بی نظیر از شیرینی و بافت های متفاوت را ارائه می دهند. آشنایی با این دسرهای محبوب بخش مهمی از درک فرهنگ غذایی غنی و رنگارنگ کلمبیاست.

دولسه و لتی یا دولسه دلچه

دولسه دلچه که گاهی با نام هایی نظیر کارامل مکزیکی نیز شناخته می شود در واقع یک سس یا کرم شیرین و غلیظ است که از پختن آرام و طولانی شیر و شکر به دست می آید. در روش سنتی این دسر با حرارت دادن شیر و شکر برای ساعت ها تهیه می شود تا زمانی که قند موجود در آن کاراملیزه شده و شیر غلیظ و قهوه ای رنگ شود. روش ساده تر و رایج تر امروزی استفاده از قوطی شیرعسل است که با حرارت دادن آن در آب فرآیند کاراملیزاسیون تسریع شده و به سس غلیظ و خوش طعمی تبدیل می شود. این فرآیند باعث تبخیر بخشی از آب شیر و غلظت یافتن آن می شود و در نهایت کرمی با طعم شیرین کاراملی و بافتی نرم و کشدار حاصل می گردد. این دسر پایه در بسیاری از شیرینی ها و دسرهای کلمبیایی کاربرد دارد و طعم شیرین و عمیق آن برای ذائقه های گوناگون جذاب است.

کاربرد دولسه دلچه

دولسه دلچه یکی از پرکاربردترین مواد اولیه در دنیای شیرینی پزی و دسرسازی کلمبیا و سایر کشورهای آمریکای لاتین است. این سس کاراملی خوش طعم می تواند به عنوان فیلینگ یا مغزی برای انواع کیک نان های شیرین کوکی ها تارت ها و رولت ها (مانند سوئیس رول) استفاده شود و لایه ای شیرین و جذاب در میان یا داخل آن ها ایجاد کند. همچنین دولسه دلچه یک فراستینگ یا کرم رویه عالی برای تزئین کیک ها و کاپ کیک ها محسوب می شود و ظاهری براق و طعمی دلپذیر به آن ها می بخشد. به عنوان سس می توان آن را روی بستنی چیزکیک یا کرپ ریخت و لذت خوردن این دسرها را چند برابر کرد. علاوه بر این دولسه دلچه به عنوان طعم دهنده در تهیه بستنی ها و چیزکیک ها نیز به کار می رود و عمق و پیچیدگی خاصی به طعم آن ها می افزاید. تنوع کاربردهای این دسر نشان دهنده اهمیت آن در فرهنگ شیرینی پزی منطقه است.

کرپ

کرپ نوعی پنکیک بسیار نازک و لطیف است که از مخلوط آرد تخم مرغ شیر یا آب و کمی نمک تهیه می شود. ریشه دقیق کرپ محل بحث است و برخی آن را به فرانسه و برخی دیگر به کلمبیا نسبت می دهند اما آنچه مسلم است محبوبیت و مصرف گسترده آن در کشورهایی مانند فرانسه بلژیک و کاناداست. در کلمبیا نیز کرپ جایگاه خود را پیدا کرده و به سبک های مختلف هم به عنوان دسر و هم گاهی به عنوان بخشی از غذاهای اصلی سرو می شود. کرپ کلمبیایی می تواند با مواد شیرین یا شور پر شود اما در بخش دسرها معمولاً با دولسه دلچه میوه ها خامه یا شکلات همراه می گردد. بافت سبک و منعطف کرپ آن را به بستری عالی برای انواع فیلینگ ها و سس ها تبدیل می کند و امکان ارائه آن در اشکال مختلف از لوله شده تا تا شده به صورت مثلثی یا مربعی وجود دارد.

طرز تهیه کرپ

تهیه کرپ فرآیندی نسبتاً ساده است. ابتدا تخم مرغ ها را در یک کاسه مناسب شکسته و با همزن دستی یا برقی به خوبی هم بزنید تا کمی پف کرده و روشن شوند. سپس شیر آب و روغن مایع را به تخم مرغ ها اضافه کرده و مخلوط کنید تا یکدست شوند. در مرحله بعد آرد را که از قبل دو بار الک کرده اید به همراه نمک به مواد اضافه کنید. اگر کرپ شیرین می خواهید می توانید یک تا دو قاشق غذاخوری شکر نیز در این مرحله اضافه کنید. مواد را با همزن دستی یا لیسک به آرامی مخلوط کنید تا گلوله آرد باقی نماند و مایه ای صاف و یکدست حاصل شود. مایه کرپ باید نسبتاً رقیق باشد. یک تابه نچسب را روی حرارت ملایم قرار داده و با مقدار کمی روغن یا کره چرب کنید. با استفاده از یک ملاقه کوچک مقداری از مایه کرپ را در مرکز تابه بریزید و بلافاصله تابه را بچرخانید تا مایه به طور یکنواخت در کف آن پخش شود و یک لایه نازک ایجاد کند. اجازه دهید کرپ بپزد تا لبه های آن شروع به جدا شدن از تابه کند و سطح آن حباب بزند. سپس با احتیاط کرپ را برگردانید تا طرف دیگر نیز طلایی و پخته شود. کرپ های آماده شده را روی یک پارچه تمیز پهن کنید تا کمی خنک شوند. کرپ ها را می توان با انواع مواد شیرین مانند مربا نوتلا عسل دولسه دلچه میوه های تازه یا خامه سرو کرد و از طعم لطیف آن ها لذت برد.

شکلات با پنیر

یکی از ترکیب های غیرمعمول اما بسیار محبوب در کلمبیا به خصوص در منطقه بوگوتا سرو شکلات داغ به همراه پنیر است. این دسر یا میان وعده ممکن است در ابتدا برای بسیاری از ذائقه ها عجیب به نظر برسد اما برای کلمبیایی ها یک ترکیب کلاسیک و دوست داشتنی است. در این روش تکه های پنیر (معمولاً پنیری نیمه سخت و کمی شور مانند Queso Campesino) را در یک فنجان بزرگ شکلات داغ و غلیظ می اندازند و اجازه می دهند پنیر کمی نرم شده و کش بیاید. سپس با قاشق پنیر ذوب شده را همراه با شکلات می خورند. این ترکیب منحصربه فرد تضادی جالب بین شیرینی شکلات و شوری پنیر ایجاد می کند که برای کسانی که به دنبال تجربه های جدید هستند بسیار جذاب است. این نوشیدنی و دسر ترکیبی اغلب برای صبحانه یا به عنوان یک میان وعده عصرگاهی (merienda) سرو می شود و یک تجربه اصیل کلمبیایی به شمار می رود.

Pan de bono پن دی بونو

پن دی بونو نوعی نان یا شیرینی کوچک گرد و نرم است که از ترکیب آرد کاساوا (یوکا) آرد ذرت پنیر و تخم مرغ تهیه می شود. این شیرینی پنیری بافتی نرم و کشدار در داخل و پوسته ای کمی ترد در بیرون دارد و طعمی دلپذیر از پنیر و نشاسته را ارائه می دهد. پن دی بونو در سراسر کلمبیا بسیار محبوب است و به عنوان یک میان وعده صبحانه یا همراه با قهوه یا شکلات داغ در طول روز خورده می شود. بهترین حالت مصرف پن دی بونو زمانی است که گرم و تازه از فر بیرون آمده باشد چرا که در این حالت بافت داخلی آن بسیار نرم و پنیری است. این نان کوچک یک گزینه عالی برای کسانی است که به دنبال تجربه ای اصیل از نان های محلی کلمبیا هستند و طعم آن با یک فنجان قهوه کلمبیایی یا شکلات داغ ترکیبی فوق العاده را می سازد. سادگی و طعم دلنشین پن دی بونو باعث شده تا به یکی از نمادهای آشپزی کلمبیا تبدیل شود.

هجولاس

هجولاس (Hojuelas) نوعی شیرینی سنتی کلمبیایی و برخی دیگر از کشورهای آمریکای لاتین است که به خصوص در ایام کریسمس و تعطیلات محبوبیت زیادی دارد. این شیرینی ها از خمیری نازک تهیه می شوند که از ترکیب آرد گندم تخم مرغ شکر و کمی کره یا روغن به دست می آید. خمیر به دست آمده را به صورت ورقه های بسیار نازک باز کرده و سپس به اشکال مختلف معمولاً مربع یا مستطیل برش می زنند. این ورقه های خمیر نازک را در روغن داغ سرخ می کنند تا پف کرده و بسیار ترد و شکننده شوند. پس از سرخ شدن هجولاس ها معمولاً با پاشیدن شکر یا شکر قند تزیین می شوند و طعمی شیرین و بافتی فوق العاده ترد دارند. این شیرینی های سبک و هوازی اغلب به همراه دسرهای دیگر مانند ناتیا (Natilla نوعی کاستارد شیرین) یا دولسه دلچه سرو می شوند و بخشی جدایی ناپذیر از جشن ها و مناسبت های خاص در کلمبیا هستند. سادگی در تهیه و طعم دلپذیر هجولاس آن را به یکی از دسرهای خانگی محبوب تبدیل کرده است.

نوشیدنی های سنتی کلمبیا

دنیای نوشیدنی ها در کلمبیا به اندازه دسرهای آن متنوع و جذاب است. از نوشیدنی های میوه ای تازه و گوارا گرفته تا دمنوش های سنتی و نوشیدنی های الکلی محلی هر کدام بخشی از فرهنگ و سبک زندگی مردم کلمبیا را منعکس می کنند. آبمیوه های تازه بخش مهمی از رژیم غذایی روزانه کلمبیایی ها را تشکیل می دهند و مصرف سرانه آبمیوه در این کشور بسیار بالاست. علاوه بر آبمیوه ها نوشیدنی های گرم و سرد دیگری نیز وجود دارند که با استفاده از مواد اولیه بومی تهیه می شوند و هر کدام طعم و خواص منحصربه فردی دارند. آشنایی با این نوشیدنی ها فرصتی برای تجربه طعم های جدید و درک عمیق تر فرهنگ کلمبیاست.

آگوئاپانلای

آگوئاپانلا (Aguapanela) یکی از ساده ترین و در عین حال محبوب ترین نوشیدنی ها در کلمبیا است. این نوشیدنی از حل کردن پانلا که نوعی قند نیشکر تصفیه نشده و سفت است در آب جوش تهیه می شود. پانلا به نوشیدنی طعمی شیرین و کمی کاراملی می بخشد و رنگ آن را نیز قهوه ای می کند. آگوئاپانلا را می توان هم به صورت گرم و هم سرد سرو کرد. در مناطق سردسیر به خصوص در ارتفاعات آگوئاپانلا گرم یک نوشیدنی انرژی بخش و گرم کننده است و گاهی اوقات برای طعم بهتر مقداری آبلیمو نیز به آن اضافه می شود. یکی از روش های سنتی و جالب سرو آگوئاپانلا گرم در کلمبیا انداختن تکه های پنیر در فنجان است. پنیر در آگوئاپانلا گرم ذوب شده و طعمی شیرین و شور و بافتی کشدار ایجاد می کند که تجربه ای منحصربه فرد است. آگوئاپانلا سرد نیز در مناطق گرمسیری بسیار گوارا و رفع کننده عطش است و گاهی با میوه های مختلف ترکیب می شود.

چامپوس

چامپوس (Champús) یک نوشیدنی سنتی است که در بخش هایی از کلمبیا به خصوص در منطقه واله دل کائوکا (Valle del Cauca) و شهر کالی و همچنین در بخش هایی از اکوادور و پرو محبوبیت دارد. این نوشیدنی غلیظ و مقوی از ترکیب میوه ها ذرت و ادویه جات تهیه می شود. مواد اصلی چامپوس معمولاً شامل ذرت (معمولاً آرد ذرت یا ذرت پخته شده) میوه هایی مانند آناناس و لوولو (lulo میوه ای استوایی با طعمی ترش و شیرین) و همچنین ادویه هایی مانند دارچین و میخک است. این مواد را با آب و پانلا یا شکر پخته و مخلوط می کنند تا نوشیدنی غلیظی با بافتی شبیه به فرنی یا پودینگ رقیق حاصل شود. چامپوس طعمی پیچیده و ترکیبی از شیرینی ترشی میوه و عطر ادویه جات دارد. این نوشیدنی معمولاً سرد سرو می شود و به عنوان یک دسر مایع یا میان وعده مقوی در نظر گرفته می شود و بخشی از میراث آشپزی منطقه اقیانوس آرام کلمبیاست.

چای کوکا

چای کوکا (Mate de Coca) یک دمنوش سنتی است که از برگ های گیاه کوکا تهیه می شود. این نوشیدنی هزاران سال است که توسط بومیان آمریکای جنوبی به ویژه در مناطق آند مورد استفاده قرار می گیرد. روش سنتی تهیه آن شامل قرار دادن برگ های تازه یا خشک شده کوکا در آب جوش و دم کردن آن هاست. چای کوکا حاوی مقادیر کمی از آلکالوئیدهای کوکا است که می تواند به کاهش علائم ارتفاع زدگی (بیماری کوهستان) افزایش انرژی بهبود هضم و کاهش خستگی کمک کند. این چای رنگی سبز مایل به زرد دارد و طعم آن شبیه به چای سبز است با این تفاوت که ممکن است کمی تلخی یا گسی بیشتری داشته باشد. چای کوکا در بسیاری از مناطق آمریکای جنوبی قانونی و به راحتی در دسترس است و به عنوان یک نوشیدنی درمانی و انرژی بخش مصرف می شود. با این حال به دلیل وجود آلکالوئیدهای کوکا حمل آن به خارج از این کشورها ممکن است محدودیت قانونی داشته باشد.

طرز تهیه چای کوکا

تهیه چای کوکا بسیار ساده است. برای تهیه این دمنوش به برگ های خشک شده یا تازه کوکا و آب نیاز دارید. ابتدا آب را در قوری یا کتری روی حرارت قرار دهید و اجازه دهید به جوش بیاید. پس از جوش آمدن آب حرارت را کم کنید. برگ های کوکا را (حدود یک قاشق غذاخوری برگ برای هر فنجان) در آب جوش بریزید. اجازه دهید برگ ها به مدت ۴ تا ۵ دقیقه در آب داغ دم بکشند. نیازی به جوشاندن طولانی مدت نیست زیرا ممکن است طعم چای تلخ شود. پس از زمان لازم برای دم کشیدن چای را از صافی رد کرده و در فنجان بریزید تا برگ ها جدا شوند. چای کوکا به طور سنتی بدون شیرین کننده مصرف می شود اما اگر طعم آن برایتان کمی گس یا تلخ است می توانید مقداری عسل یا پانلا به آن اضافه کنید و گرم سرو کنید. این نوشیدنی به سرعت آماده می شود و خواص خود را به آب منتقل می کند.

قهوه کلمبیایی

کلمبیا یکی از بزرگترین و مشهورترین تولیدکنندگان قهوه در جهان است و قهوه کلمبیایی به دلیل کیفیت بالا و طعم های متنوعش شهرت جهانی دارد. شرایط آب و هوایی و جغرافیایی ایده آل در مناطق کوهستانی کلمبیا محیطی عالی برای رشد دانه های قهوه عربیکا فراهم کرده است. صنعت قهوه یکی از ستون های اقتصادی و فرهنگی کلمبیا محسوب می شود و مناطق مختلف این کشور قهوه هایی با مشخصات طعمی منحصربه فرد تولید می کنند. به طور کلی قهوه های کلمبیایی به داشتن اسیدیته روشن عطر قوی و طعم های میوه ای گلی یا شکلاتی معروف هستند. مناطق شمالی کلمبیا معمولاً قهوه هایی با طعم شکلاتی و آجیلی و اسیدیته کمتر تولید می کنند. در نواحی مرکزی قهوه ها طعم های گیاهی و میوه ای با عطر قوی و اسیدیته متوسط دارند در حالی که قهوه های مناطق جنوبی اسیدیته بیشتری داشته و طعم های مرکباتی در آن ها محسوس است. نوشیدن قهوه تازه دم شده بخش مهمی از زندگی روزمره در کلمبیاست و تجربه طعم های متنوع قهوه در این کشور یک جاذبه گردشگری محسوب می شود.

لولادا

لولادا (Lulada) یک نوشیدنی محلی و بسیار محبوب است که اصالت آن به شهر کالی در منطقه واله دل کائوکا کلمبیا بازمی گردد. این نوشیدنی تابستانی و خنک از میوه لوولو (Lulo) تهیه می شود. لوولو که به آن نارنجیلا نیز گفته می شود میوه ای استوایی با طعمی ترش و شیرین و عطری قوی است. برای تهیه لولادا پالپ میوه لوولو را با آب شکر و تکه های یخ مخلوط می کنند. گاهی اوقات برای افزایش طعم کمی آبلیمو نیز به آن اضافه می شود. لولادا به دلیل استفاده از پالپ میوه بافتی کمی غلیظ و پالپ دار دارد که آن را از یک آبمیوه ساده متمایز می کند. این نوشیدنی بسیار گوارا و رفع کننده عطش است و به خصوص در آب و هوای گرم کالی و مناطق اطراف آن طرفداران زیادی دارد. طعم خاص لوولو که ترکیبی از مرکبات و میوه های استوایی دیگر است لولادا را به نوشیدنی ای منحصربه فرد تبدیل کرده است. لولادا نه تنها یک نوشیدنی خنک کننده است بلکه بخشی از هویت فرهنگی و آشپزی منطقه کالی محسوب می شود.

آگوئاردینته

آگوئاردینته (Aguardiente) محبوب ترین نوشیدنی الکلی در کلمبیا است و به نوعی نوشیدنی ملی این کشور محسوب می شود. این نوشیدنی تقطیری معمولاً از نیشکر تهیه می شود و طعم غالب آن را آنیس (بادیان رومی) تشکیل می دهد. آگوئاردینته در سراسر کلمبیا به طور گسترده مصرف می شود چه در مهمانی ها و جشن ها و چه در دورهمی های دوستانه و خانوادگی. میزان الکل در آگوئاردینته های مختلف متفاوت است و معمولاً بین ۲۰ تا ۴۰ درصد حجمی الکل دارد. این نوشیدنی معمولاً به صورت شات یا به صورت مخلوط در کوکتل ها سرو می شود. در مناطق مختلف کلمبیا برندها و انواع متفاوتی از آگوئاردینته وجود دارد که هر کدام ممکن است تفاوت های جزئی در طعم یا میزان شیرینی داشته باشند. آگوئاردینته نمادی از شادی و معاشرت در فرهنگ کلمبیایی است و بخشی جدایی ناپذیر از زندگی شبانه و جشن های این کشور به شمار می رود.

کانلازو

کانلازو (Canelazo) یک نوشیدنی الکلی گرم و معطر است که در مناطق سردتر و کوهستانی کلمبیا و اکوادور محبوبیت دارد. این نوشیدنی در واقع نسخه ای الکلی از آگوئاپانلا است که با افزودن آگوئاردینته و دارچین تهیه می شود. پایه اصلی کانلازو آگوئاپانلا گرم است که با چوب دارچین و گاهی میخک جوشانده می شود تا عطر و طعم دارچین به خوبی در آن حل شود. سپس به این مخلوط گرم آگوئاردینته اضافه می شود. نسبت آگوئاردینته به آگوئاپانلا می تواند متفاوت باشد و به سلیقه فرد بستگی دارد. کانلازو معمولاً در لیوان های شیشه ای سرو می شود و گاهی اوقات لبه لیوان را با شکر مرطوب کرده و در شکر می غلطانند تا لبه شکری داشته باشد. این نوشیدنی گرم شیرین معطر و کمی تند است و برای گرم شدن در شب های سرد کوهستان بسیار مناسب است. کانلازو یک نوشیدنی اجتماعی است که معمولاً در کافه ها و رستوران های سنتی سرو می شود.

چیچا

چیچا (Chicha) نامی عمومی برای انواع نوشیدنی های تخمیری است که از ذرت یا سایر غلات و میوه ها در مناطق مختلف آمریکای لاتین تهیه می شوند. در کلمبیا چیچا معمولاً از تخمیر ذرت به دست می آید و یک نوشیدنی سنتی باستانی است که ریشه در فرهنگ بومیان منطقه دارد. فرآیند تهیه چیچا می تواند زمان بر باشد و شامل جوشاندن ذرت له کردن آن و سپس اجازه دادن به مخلوط برای تخمیر طبیعی است. میزان الکل در چیچا می تواند متفاوت باشد از مقادیر بسیار کم در نسخه های خانگی تا مقادیر بالاتر در نسخه های قوی تر. در گذشته چیچا به دلیل قدرت الکلی بالا و نقش آن در مراسم بومی گاهی توسط دولت ها ممنوع اعلام شده بود اما همچنان به صورت سنتی در برخی مناطق تهیه و مصرف می شود. طعم چیچا بسته به نوع ذرت و فرآیند تخمیر می تواند متفاوت باشد اما معمولاً طعمی ترش و کمی گازدار دارد. چیچا نمادی از تاریخ و سنت های بومی کلمبیاست.

شیرینی پفکی یا مرنگ

شیرینی پفکی که بیشتر با نام مرنگ (Meringue) شناخته می شود یکی از دسرهای کلاسیک و محبوب در سراسر جهان است و در کلمبیا نیز جایگاه ویژه ای دارد. این شیرینی سبک و هوازی تنها از دو ماده اصلی یعنی سفیده تخم مرغ و شکر به دست می آید که با هم زدن مناسب حجیم شده و بافتی پایدار و پفکی پیدا می کنند. مرنگ نه تنها به عنوان یک شیرینی مستقل سرو می شود بلکه به طور گسترده برای تزئین کیک ها تارت ها و سایر دسرها به کار می رود. بافت ترد و شکننده مرنگ پس از پخت یا خشک شدن در فر تضاد جالبی با بافت های نرم تر دسرها ایجاد می کند. اگرچه مرنگ اصالتاً مربوط به کشور سوئیس است اما انواع مختلف آن در فرهنگ های غذایی گوناگون از جمله در کلمبیا پذیرفته شده و مورد استفاده قرار می گیرد.

شیرینی مرنگ (پفکی) چیست؟

شیرینی مرنگ یا پفکی محصولی قنادی است که اساس آن بر پایه هم زدن سفیده تخم مرغ تا رسیدن به قله های سفت و سپس افزودن تدریجی شکر به آن است. این فرآیند باعث می شود پروتئین های موجود در سفیده تخم مرغ ساختاری پایدار ایجاد کرده و هوا را در خود به دام اندازند در نتیجه مخلوط حجیم و سفیدرنگ می شود. شکر اضافه شده به مخلوط به پایداری این ساختار کمک کرده و پس از پخت یا خشک شدن بافتی ترد و شکننده به مرنگ می بخشد. مرنگ را می توان به سادگی به شکل های مختلف درآورد و پخت یا خشک کرد. این شیرینی به دلیل سادگی در مواد اولیه و بافت منحصربه فردش در دنیای شیرینی پزی بسیار محبوب است و به عنوان پایه ای برای دسرهای پیچیده تر یا عنصری تزئینی به کار می رود. مرنگ یک دسر کم چرب است اما به دلیل مقدار شکر بالا بسیار شیرین است.

طرز تهیه شیرینی مرنگ

تهیه مرنگ پایه شامل هم زدن سفیده تخم مرغ و شکر است. ابتدا سفیده تخم مرغ را در یک کاسه تمیز و عاری از هرگونه چربی بریزید. هم زدن را با سرعت متوسط آغاز کنید. وقتی سفیده شروع به کف کردن کرد و کمی حجم گرفت می توانید پودر تارتار یا چند قطره آبلیمو اضافه کنید؛ این مواد به پایداری سفیده کمک می کنند. هم زدن را ادامه دهید تا سفیده کاملاً پف کرده و سفید شود و قله های نرمی ایجاد کند. در این مرحله شکر (بهتر است پودر قند باشد) را به تدریج قاشق قاشق به سفیده در حال هم زدن اضافه کنید. همزن باید با سرعت بالا کار کند. هر قاشق شکر را اضافه کنید و اجازه دهید کاملاً با سفیده مخلوط شود قبل از اضافه کردن قاشق بعدی. این فرآیند حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد تا زمانی که تمام شکر حل شده و مخلوط براق غلیظ و کاملاً فرم گرفته شود؛ به طوری که وقتی همزن را بلند می کنید قله های سفتی ایجاد شود که خم نشوند (مرحله Stiff Peaks). در صورت تمایل وانیل یا اسانس های دیگر را در این مرحله اضافه کنید و به آرامی با لیسک مخلوط کنید. سپس مخلوط مرنگ را در قیف ریخته و با ماسوره دلخواه روی سینی فر پوشیده شده با کاغذ روغنی پایپ کنید. مرنگ ها را در فر با دمای پایین (حدود ۱۰۰-۱۲۵ درجه سانتی گراد) برای مدت طولانی (حدود ۱ تا ۲ ساعت) بپزید یا خشک کنید تا کاملاً ترد شوند. پس از پخت فر را خاموش کرده و اجازه دهید مرنگ ها در فر خنک شوند تا از ترک خوردن جلوگیری شود.

فوت و فن های تهیه مرنگ

برای تهیه یک مرنگ عالی رعایت چند نکته کلیدی ضروری است. اول از همه کاسه و پره های همزن باید کاملاً تمیز و عاری از هرگونه چربی یا زرده تخم مرغ باشند زیرا چربی مانع از پف کردن سفیده می شود. تخم مرغ ها بهتر است به دمای محیط رسیده باشند این کار باعث می شود سفیده راحت تر پف کند و حجم بگیرد. جداسازی دقیق زرده از سفیده بسیار مهم است؛ حتی مقدار کمی زرده می تواند کل فرآیند را خراب کند. استفاده از پودر قند به جای شکر دانه درشت توصیه می شود زیرا پودر قند سریع تر حل می شود و بافت نهایی مرنگ نرم تر خواهد بود. اگر از شکر استفاده می کنید باید زمان بیشتری برای هم زدن اختصاص دهید تا دانه های شکر کاملاً حل شوند وگرنه مرنگ پس از پخت حالت چسبنده پیدا می کند. افزودن تدریجی شکر در حین هم زدن با سرعت بالا کلید رسیدن به مرنگ براق و پایدار است. پخت مرنگ باید در دمای پایین و برای مدت طولانی انجام شود تا مرنگ خشک و ترد شود نه اینکه بسوزد یا رنگ بگیرد. پس از پخت خنک شدن مرنگ در داخل فر خاموش به جلوگیری از ترک خوردن و اطمینان از خشکی کامل آن کمک می کند. اگر مرنگ به کاغذ روغنی چسبید نشان دهنده این است که هنوز رطوبت دارد و نیاز به پخت یا خشک شدن بیشتری دارد.

طرز تهیه مرنگ (شیرینی پفکی) ایتالیایی

مرنگ ایتالیایی با روش های فرانسوی و سوئیسی تفاوت اساسی دارد زیرا به جای اضافه کردن شکر به صورت مستقیم به سفیده از شربت شکر داغ استفاده می شود. این روش باعث ایجاد مرنگی بسیار پایدار براق و صاف می شود که برای تزئین کیک ها و دسرهایی که نیاز به ماندگاری بیشتری در دمای محیط دارند (مانند باترکریم مرنگ ایتالیایی) ایده آل است. برای تهیه مرنگ ایتالیایی ابتدا شکر را با مقداری آب مخلوط کرده و روی حرارت قرار می دهند تا به دمای مشخصی برسد (معمولاً دمای ۱۱۵-۱۲۱ درجه سانتی گراد یا مرحله سافت بال). در همین حین که شربت در حال پخت است شروع به هم زدن سفیده تخم مرغ می کنند تا به قله های نرم برسد. سپس شربت داغ را به آرامی و به صورت یک جریان باریک در حالی که همزن با سرعت بالا کار می کند به سفیده اضافه می کنند. هم زدن را ادامه می دهند تا زمانی که مخلوط کاملاً خنک شده بسیار غلیظ براق و سفت شود. حرارت شربت داغ باعث پخته شدن سفیده می شود و مرنگی ایمن برای مصرف بدون پخت بیشتر ایجاد می کند. این مرنگ بسیار پایدار است و کمتر از انواع دیگر مرنگ فرو می ریزد.

طرز تهیه شیرینی مرنگ فرانسوی

مرنگ فرانسوی ساده ترین نوع مرنگ برای تهیه است و اساس آن بر پایه هم زدن سفیده تخم مرغ خام و اضافه کردن شکر یا پودر قند به آن است. این روش سریع ترین راه برای تهیه مرنگ است اما مرنگ حاصل پایداری کمتری نسبت به انواع ایتالیایی یا سوئیسی دارد و برای مصرف ایمن معمولاً نیاز به پخت در فر دارد. برای تهیه مرنگ فرانسوی سفیده تخم مرغ را در کاسه ای تمیز و خشک می ریزند و شروع به هم زدن می کنند. وقتی سفیده شروع به کف کردن و حجیم شدن کرد شکر دانه ریز یا پودر قند را کم کم و در حین هم زدن با سرعت بالا اضافه می کنند. هم زدن را ادامه می دهند تا زمانی که تمام شکر حل شده و مرنگ براق سفید و سفت شود و قله های محکمی ایجاد کند که از همزن نریزند. در این مرحله می توان وانیل یا طعم دهنده های دیگر را اضافه کرد. مرنگ فرانسوی به دلیل استفاده از سفیده خام باید پخته شود تا ایمن باشد و بافت ترد و شکننده پیدا کند. این نوع مرنگ برای تهیه شیرینی های پفکی کوچک (Meringue Kisses) یا لایه ای سبک روی تارت ها و پای ها که در فر پخته می شوند مناسب است.

طرز تهیه شیرینی مرنگ سوئیسی

مرنگ سوئیسی روشی بینابین مرنگ فرانسوی و ایتالیایی است و با حرارت دادن همزمان سفیده تخم مرغ و شکر بر روی بخار آب (روش بن ماری) تهیه می شود. این روش باعث می شود شکر به طور کامل در سفیده حل شود و سفیده کمی پخته شود در نتیجه مرنگی پایدارتر و صاف تر از مرنگ فرانسوی به دست می آید که برای استفاده در باترکریم ها یا به عنوان پایه موس ها مناسب است. برای تهیه مرنگ سوئیسی سفیده تخم مرغ و شکر را در یک کاسه فلزی یا شیشه ای مخلوط کرده و کاسه را روی قابلمه ای حاوی آب در حال جوش قرار می دهند (به طوری که کف کاسه با آب تماس نداشته باشد). مخلوط را به آرامی هم می زنند تا زمانی که شکر کاملاً حل شده و مخلوط گرم شود (حدود ۶۰-۶۵ درجه سانتی گراد). سپس کاسه را از روی حرارت برداشته و با همزن برقی شروع به هم زدن مخلوط می کنند. هم زدن را ادامه می دهند تا زمانی که مخلوط کاملاً خنک شده بسیار غلیظ براق و فرم گرفته شود. مرنگ سوئیسی حاصل بافتی صاف و ابریشمی دارد و پایداری آن برای استفاده به عنوان پایه برای باترکریم ها یا تزئیناتی که نیاز به فرم ثابت دارند عالی است.

طرز تهیه شیرینی مرنگ بدون فر

تهیه شیرینی مرنگ بدون استفاده از فر نیز امکان پذیر است هرچند بافت حاصل ممکن است کمی متفاوت از مرنگ پخته شده باشد. این روش معمولاً برای خشک کردن مرنگ در دمای پایین و برای مدت طولانی استفاده می شود. یکی از روش های رایج استفاده از یک وسیله گرمایشی ملایم مانند بخاری شوفاژ یا حتی یک پنکه با حرارت بسیار کم است. ابتدا مایه مرنگ را طبق روش مرنگ فرانسوی یا سوئیسی تهیه کنید تا کاملاً فرم گرفته و پایدار شود. سپس مایه را در قیف ریخته و به شکل دلخواه روی کاغذ روغنی پایپ کنید و سینی حاوی مرنگ ها را روی منبع حرارت ملایم قرار دهید. دما باید بسیار پایین باشد تا مرنگ ها به آرامی خشک شوند و رطوبت خود را از دست بدهند بدون اینکه رنگ بگیرند یا بسوزند. این فرآیند ممکن است چندین ساعت تا حتی یک شبانه روز طول بکشد بسته به میزان رطوبت هوا و دمای منبع حرارت. مرنگ ها آماده هستند وقتی کاملاً سفت خشک و شکننده شوند و به راحتی از کاغذ روغنی جدا گردند. این روش برای کسانی که دسترسی به فر ندارند یا می خواهند مرنگ هایی با بافت کمی متفاوت تهیه کنند مناسب است.

تزئین کیک با مرنگ

مرنگ یکی از زیباترین و کاربردی ترین مواد برای تزئین کیک هاست و می تواند جلوه ای حرفه ای و هنرمندانه به آن ها ببخشد. انواع مختلف مرنگ به خصوص مرنگ ایتالیایی و سوئیسی که پایداری بیشتری دارند برای این منظور استفاده می شوند. مرنگ فرم گرفته را می توان با استفاده از قیف و ماسوره های مختلف به اشکال گوناگون روی کیک پایپ کرد؛ از شکوفه های ساده و زیبا گرفته تا طرح های پیچیده تر. پس از پایپ کردن مرنگ روی کیک یا کاپ کیک می توان آن را با استفاده از تورچ آشپزی به آرامی حرارت داد تا سطح آن کمی کاراملی و طلایی شود و طعم دودی ملایمی پیدا کند این کار جلوه بصری زیبایی نیز ایجاد می کند. مرنگ همچنین می تواند به عنوان لایه ای کامل روی کیک کشیده شود و سپس بافت های مختلفی روی سطح آن ایجاد کرد. باترکریم مرنگ ایتالیایی یا سوئیسی نیز نوعی فراستینگ بسیار محبوب است که بافت خامه ای و سبکی دارد و برای پوشاندن کامل کیک و زیرسازی فوندانت یا تزئینات دیگر استفاده می شود. استفاده از مرنگ برای تزئین امکان خلاقیت زیادی را فراهم می کند و می تواند کیک های ساده را به آثار هنری تبدیل کند.

هجولاس دسر کدام کشور است؟

هجولاس یک شیرینی سنتی در کلمبیا و برخی دیگر از کشورهای آمریکای لاتین است که به خصوص در ایام تعطیلات تهیه می شود.

مشهورترین دسرهای کلمبیا کدامند؟

از مشهورترین دسرهای کلمبیا می توان به دولسه دلچه کرپ شکلات با پنیر پن دی بونو و هجولاس اشاره کرد که تنوع طعمی زیادی دارند.

انواع نوشیدنی های معروف کلمبیایی چیست؟

نوشیدنی های معروف کلمبیا شامل آگوئاپانلا چامپوس چای کوکا قهوه کلمبیایی لولادا آگوئاردینته کانلازو و چیچا هستند.

شیرینی مرنگ در کلمبیا چه جایگاهی دارد؟

شیرینی مرنگ در کلمبیا محبوب است و هم به عنوان شیرینی مستقل و هم برای تزئین کیک ها و دسرها استفاده می شود.

آیا مرنگ کلمبیایی با انواع دیگر مرنگ تفاوتی دارد؟

مرنگ در کلمبیا معمولاً به روش های استاندارد (مانند فرانسوی) تهیه می شود اما کاربرد آن در کنار دسرهای محلی کلمبیایی مانند دولسه دلچه ویژگی خاصی به آن می بخشد.

چه دسرهای کلمبیایی را می توان به راحتی در خانه تهیه کرد؟

تهیه دسرهایی مانند دولسه دلچه (با شیرعسل) کرپ هجولاس و انواع پایه مرنگ نسبتاً آسان است و در خانه قابل انجام است.