طبق اخبار آنلاین ، حجت الاسلام و المسلمین E:ستاد علی حکیم، اورانولوژیست قرآن ، یکی از علمای بزرگ مکتب تعلیم و تربیت خراسان مرحوم آیت الله شیخ مجتبی قزوین و همچنین برادر عزیز علامه محمدرضا حکیمی که اخیراً درگذشت بود. متن بعدی: توسط دکتر سید محسن فاطمییک بورس تحصیلی فوق دکترا در رشته روانشناسی از دانشگاه هاروارد در مورد استاد باورمند علی حکیمی نوشته شده است.
متن این پست که در صفحه اینستاگرام علامه حکیمی منتشر شده است به شرح زیر است:
D:در روزهای هشدار ، وقتی غرش خروش خشونت ، عجله ، پوچی و گریه های بیهوده را در نبض های زندگی به همراه دارد ، صحبت از مردی خردمند و پر از عطوفت و رحمت باورنکردنی است. کار دشواری است ، زیرا نقاشی حقیقت این حکیم در گهواره ماهیت سطحی زمان ما مربوط به ارتباط معانی در زمینه های سخت سو mis تفاهم است که جدایی آن کار خسته کننده ای است.،
باور نکردنی است ، زیرا هوای سنگین شوری و جاه طلبی اجازه نمی دهد تردید وجود داشته باشد ، در تردید چشم ها از نظر ذهنی ، تخیل به دنبال ستاره های ناب است.، فرزانه حکیم ، علی حکیمی پاک بود. پاکی او در درخشش حضور متفکرانه ، تحسین صبر ، گفتار نورانی ، پاکی خیره کننده ، تحسین صبر ، گفتار نورانی ، خلوص خیره کننده ، تسلیت دلسوزانه ، نگاه فصیح پر از رحمت او ، او را در راهنمایی همه دانش خود ، مرموز خود یافت مکالمه در چهره عجیب او. علی حکیم را نمی توان با الگوهای زمانه ی ما سنجید. او در روح خود بوی معادن رحمت را چشید ، او به کسانی که دارای عقل کامل ، ثبات موقعیت خود بودند ، پی برد. قلب او ارتباطی ناب با نور و قلبی خوب داشت،
چگونه علی حکیم را می توان در متن تنظیمات فکری زمینی تفسیر کرد؟ چگونه می توان او را در محافل و سکانس های ناشی از سهل انگاری درک کرد؟
او کاملاً عاقل بود. دور از نفاق ، جاه طلبی ، حیرت ، فرعون ، دور از تکبر ، حرص ، طمع و حرص. علی حکیم با تحرک کامل حضور داشت. لطافت ، رحمت ، عشق ، وحدت وجود داشت که در توحید و عرفان جریان داشت.
چگونه می توان فریب قفل بسته در بازار حیله گری را پیدا کرد؟
حکیم توسعه هستی را نشان داد. گسترش یافته و بهجت. این ابتهاج و عزت بود. او ثابت قدم و مطمئن بود. این عظمت بود ؛ زیبایی ه علی حکیمی پیام آور معنا ، ایمان ، زندگی ، فضیلت ، بصیرت ، بصیرت بود. او با نگین ناب صداقت ، منابع گنجینه های دانش آراسته شده بود. و او سکوت کرد ، و سکوتش پر از رمز و راز و معنی بود. چگونه با رنج جهل ، تحجر ، درک مسخره کنار آمدید ، چگونه او با آرامش و اعتماد به نفس در مورد اعتماد در اعماق مفاهیم درونی خود صحبت کرد؟ شرح این قلب پاک و مهربان ، که خود نمونه ای از قلب الهی و عرشی بود ، در این مقاله نمی گنجد.،
بر خلاف پوچی مایاها ، که وقتی به ارزن آگاهی کاذب نزدیک می شدند ، بازار حریص را با نمایش های مختلف با دعوت از آنها شروع کردند ، حکیم به دنبال حکیم گمنام رفت. در اوج دانش سکوت کرد و از کوچکترین توجه پرهیز کرد.
سقوط کرد منطقی بود او به جای دعوت از خود ، به خدا روی آورد. او فلسفه را نه با كلمات بلكه با درایت عملی امتحان كرد و از منابع عرفان نوشید.
علی حکیمی آشفتگی درون را می دانست. “بهتر از شاخ و برگ ذرت بهتر از ویلیام جیمز ایمز ، درک عرفانی و بدون قید و شرط او بسیار بیشتر از روح تعالیم کارل راجرز بود ، عمق حضور او بسیار عمیق تر از الن لنگر بود.”
علی حکیمی حکیم قلبها بود. گوهر مزین به ایمان ، عشق ، رحمت ، اعتماد ، خرد و پاکی. حکیم حکیم مردی بود که بر تخت سلطنت نشسته بود. این تبلور نماز بود ، كِ دعا راه نماز بود ، و حافظه اطمینان بخش و بشارت بود ، خورشید می درخشید. او دانای قلبها بود.
/ 6262