تاملی در دموکراسی نمایندگی، مشارکتی و صنفی
در آن زمان توجه من به سبک نمایندگی اتحادیه در مجلس ملی جلب شد. نمایندگی در جهان توسعه یافته اکنون سیاسی-جغرافیایی است. این بدان معنی است که نمایندگان قوه مقننه معرفی می شوند و احزاب با برنامه های ویژه از مناطق جغرافیایی کوچکتر انتخاب می شوند. با توجه به اینکه جلسات اول قانونگذاری ایران متشکل از ساختار طبقاتی اتحادیه – سهمیه ها (بازرگانان ، صنعتگران ، اشراف ، روحانیان – زمین داران) بود ، به نظر می رسید اتحادیه ، ترکیب جغرافیایی و حزب ، صداهای فنی و بیشتری را می شنود. گردهمایی های مرطوب کشور به بیشتر کمک می کند.
ما در مورد اثربخشی دموکراسی دولتی در شهرهای یونان باستان ستایش های بسیاری شنیده ایم. در این ایالت های شهری ، همه مردان آزاد حق رأی دادن و تصمیم گیری های لازم را برای اداره مستقیم دولت داشتند. البته همه می گویند که این شکل از دموکراسی مستقیم / مشارکتی مناسب برای شهرها و دولتهایی با جمعیت کمتر از صد هزار نفر است ، نه مانند ده ها میلیون شهر و کشور.
اکنون با ظهور و گسترش اینترنت ، این محدودیت میلیون ها نفر توسط پیام رسان هایی از جمله ایمیل یا برنامه (با کد ملی منحصر به فرد) قابل جبران است – حضور افراد مجرد را مستقیماً در فرایند تصمیم گیری قرار می دهد. در این شکل از دموکراسی مستقیم ، به جای تصمیم گیری ، نمایندگان مجلس با بررسی لوایح و برنامه ها به سادگی تصمیم گیری می کنند و سپس گاهی اوقات مردم به سادگی با همان ایمیل یا برنامه های مشابه (کد ملی بی نظیر) رأی می دهند و مستقیماً در قانونگذاری شرکت می کنند. به این ترتیب ، کاستی های دموکراسی های نماینده فعلی ، یعنی مشارکت گسترده مردم در انتخابات ، کاملاً برطرف می شود.