صدای سکوت ناشنوایان البرز شنیده نمی‌شود

اگرچه زندگی آنها پر از چالش ها و مشکلات مختلف است ، اما آنها شلوغ و سرزنده هستند. قالی بافی ، چرم دوزی فرش بافی از فعالیتهای اصلی انجام شده توسط انجمن ناشنوایان البرز با حمایت خیریه های ناشنوا و کم شنوا است. در روز جهانی ناشنوایان به اتحادیه ناشنوایان البرز رفتیم و با تعدادی از اعضای این گروه گفتگو کردیم.

بانوی ناشنوا البرز در مورد نگرانی های ناشنوایان صحبت می کند

به گزارش سرگرمی برای همه ، یک زن ناشنوا از البرز که به عنوان یک بافنده در انجمن ناشنوایان البرز فعالیت می کند ، در مورد نگرانی های یک ناشنوا یا کم شنوا در جامعه صحبت می کند. ناشنوایان آسیب پذیر هستند ، آنها در معرض خطرات مختلف قرار دارند. “اکثر جوامع حقوق این اقلیت زبانی را نمی دانند ، این شرایط را برای من ، برای افرادی مانند من دشوار می کند.” ما سعی می کنیم در جامعه حضور داشته باشیم و معلولیت در زندگی عادی ما تداخلی ایجاد نمی کند ، اما از این طریق ما به افراد و سازمانهایی که از ما پشتیبانی می کنند و از این طریق کمک می کنند ، نیاز داریم.

الهه عبدالله خان ادامه می دهد. “مهمترین مسئله برای ما امنیت شغلی است. یافتن شغل برای ناشنوایان و کم شنوایان بسیار دشوار است. اگرچه این معلولیت مانع روند بسیاری از مشاغل نمی شود ، اما بسیار نادر است که کارفرمایان از جامعه ناشنوایان استخدام شوند. هزینه های فعلی ما به دلیل تورم موجود در جامعه زیاد است ، ما با مشکل تأمین مالی روبرو هستیم. قیمت سمعک بین 20 تا 30 میلیون درام است و باتری سمعک که باید مرتبا تعویض شود ، حدود 3 تا 4 میلیون درام است.

انتظارات از کارافتادگی کم است اما برآورده نشده است.

این خانم ناشنوا از آلبورت می گوید: “ما از اداره بهزیستی ماهیانه 100000 درام مستمری می گیریم كه هیچ كدام از هزینه های جاری را پوشش نمی دهد. این تنها كمكی است كه می تواند به ما شود. ما بیمه معلولیت داشتیم که در سال 1993 متوقف شد. در گذشته ، وقتی افراد معلول ازدواج می کردند ، آپارتمان مهری به آنها داده می شد ، اما اکنون فقط 4 میلیون درام کمک بلاعوض به آنها پرداخت می شود که این پول برای پول جلوی خانه کافی نیست ، چه رسد به خرید. برادر من نیز کاملا ناشنوا است ، تهیه چنین هزینه هایی برای خانواده هایی مانند ما که چندین معلول دارند بسیار دشوار است.

“طبق قانون ، 3٪ از مشاغل دولت باید از جامعه معلولین باشد ، اما این امر در مورد البرها ، در بین ناشنوایان اتفاق نمی افتد. انتظارات ما از افراد دارای معلولیت از مسئولان همیشه کم است ، اما متأسفانه همان مورد برآورده نمی شود. اگر آنها از ما حمایت کنند ، می توانیم تحت پوشش بیمه قالی بافی قرار بگیریم ، اما امروز بیمه نداریم ، در واقع هیچ تضمینی برای آینده ما وجود ندارد.

جامعه فرهنگ کافی برای برخورد با معلولان را ندارد

فردین اسد یکی دیگر از ناشنوایان موفق البرزی است که در زمینه طراحی گرافیک فعالیت می کند. وی درباره چالش های ناشنوایان در جامعه گفت: “دنیای ما ساکت است ، مردم باید این را درک کنند.” ما اصلا علاقه ای به شوخی در این مورد نداریم. برخی رفتارها ناشنوایان و معلولان را در آینده تحت تأثیر قرار داده و آنها را ناامید می کند. من دوستان ناشنوا زیادی دارم ، بعضی از آنها انزوا ، بی خانمانی را ترجیح می دهند فقط به این دلیل که توانایی برخورد با افرادی را ندارند که رفتارهای خاصی دارند. این مشکلات بیشتر برای خانم های ناشنوا بروز می کند و می تواند برای آنها خطرناک باشد.

کارشناس انیمیشن گرافیکی ادامه می دهد. “مردم باید بدانند که گوش ندادن باعث می شود فرد از هوش و ذکاوت کمتری نسبت به دیگران برخوردار باشد.” به هر حال ، جامعه ناشنوایان مطالعه گسترده تری دارد ، اگرچه آنها نمی توانند دانش خود را به طور کامل بیان کنند ، اما هیچ مانعی در کسب مهارت و دانش در برابر آنها نیست. نقطه عطف در زندگی یک معلول زمانی است که با وجود ناتوانی جسمی ، وجود خود را می پذیرند و اجازه نمی دهند که معلولیت زندگی او را مختل کند.

کارآفرینی منوط به خدمت به ناشنوایان است

خانم راحله رحیمی یک تاجر البرزی است که تمام توان خود را برای حمایت از معلولان ، به ویژه ناشنوایان برای سازماندهی زندگی خود با ایجاد کارگاه هایی برای آنها به کار گرفته است. رحیمی به سرگرمی برای همه می گوید که چرا در سمینارهای خود از جامعه ناشنوایان استفاده می کند. “در هنگام تصادف ، بینایی ، شنوایی خود را از دست داده و مدت کوتاهی این گروه را امتحان کردم.” پس از بهبودی ، تصمیم گرفتم بستری برای ناشنوایان ایجاد کنم ، خدا را شکر ، به دنبال این تصمیم ، تاکنون توانسته ام 4 کارگاه آموزشی برای ناشنوایان و کم شنوایان ایجاد کنم.

این کارآفرین – نیکوکار البرز ادامه می دهد: در این مجموعه ها ، با کمک خیرین ، دوره هایی در زمینه قالی بافی ، قالی بافی ، چرم دوزی ، کامپیوتر و برنامه نویسی ، خیاطی و خیاطی ، کمک های اولیه و تقویت مهارت های ناشنوایان ارائه می دهیم. ما به سازمانهای فنی و حرفه ای که می توانند وارد بازار کار شوند ، گواهینامه بین المللی ارائه می دهیم. البته بیشتر دانشجویان پس از فارغ التحصیلی در همان مجموعه کار می کنند. برخی از اعضا به دلیل برخی مسائل حتی مایلند شب را در انجمن بگذرانند اما متأسفانه به دلیل کمبود بودجه هنوز نتوانسته ایم مکان هایی برای آنها ایجاد کنیم.

خارجی ها عمدتا هوای معلولان ایرانی را دارند

رحیمی با اشاره به لزوم تأمین مشاغل معلولان می گوید: “کودکان ناشنوا توجه زیادی به کار دارند ، بنابراین ما در زمینه قالی بافی پیشرفت زیادی کرده ایم.” ما از آلمان ، قطر و ترکیه سفارش کار دریافت کرده ایم و موفق به صادرات محصولات ساخته شده توسط کودکان اتحادیه ناشنوایان شده ایم. بعضی اوقات ما از بازار داخلی نیز سفارش می گیریم ، اما بیشتر قیمت های پیشنهادی کمتر از مبلغی است که می توانیم برای حقوق و مزایای کارکنان معلول خود تأمین کنیم. چه اشکالی دارد که دولت ها و سازمان های منطقه ای از مجموعه ما محصولاتی مانند فرش های ظریف ، به عنوان جوایز جشنواره و هدایای گاه به گاه تهیه کنند؟ علاوه بر ارج نهادن به هنر صنایع دستی ایران ، به معیشت و رفاه معلولان استان نیز کمک زیادی خواهد کرد.

او اضافه کرد. “در حال حاضر ، 128 نفر در چهار شعبه کارگاه های ما کار می کنند.” ظرفیت کارخانه های ما بیش از این است ، اما قیمت بالای مواد تأمین کننده مواد اولیه از گسترش کار با درگیر شدن ناشنوایان بیشتر جلوگیری کرده است. من به عنوان یک مراقب و کارآفرین معلول ، از همه خیرین منطقه و سازمانهای مرتبط دعوت می کنم تا با مراجعه به انجمن ناشنوایان البرز ، با اوضاع آشنا شوند تا ما را در این اسب خداپسندانه یاری دهند. مجموعه ما این فرصت را دارد که حداقل برای 200 نفر دیگر از معلولان شغل ایجاد کند ، به شرط فراهم شدن شرایط اساسی حضور آنها.

جامعه البرز با 22000 نفر ناشنوا و کم شنوا

هادی پورشمسیان ، رئیس اتحادیه ناشنوایان البرز می گوید: از 22000 جامعه ناشنوا و کم شنوا در البرز ، 350 نفر عضو انجمن هستند. در این انجمن سعی داریم شرایط لازم را برای حضور ناشنوایان در جامعه فراهم کنیم و با برگزاری دوره های آموزشی و دوره های ویژه ، و در این راستا به مشارکت خیرین منطقه در منطقه نیاز داریم. تأمین نیازهای افراد معلول هزینه بر است و برای آماده سازی آنها برای زندگی عادی باید اقدامات زیادی انجام شود. ‌:

انتهای پیام: