عجله و شتاب = مرگ

نوروز که می رسد دل ها پر از امید می شود. خانه ها رنگ نو می گیرند جاده ها پر می شوند از خانواده هایی که به عشق دیدار عزیزانشان راهی سفرند؛ اما در کنار این همه شور و شوق قاب های سیاه عزا هم کم کم در گوشه و کنار شهر ها دیده می شود؛ قاب هایی که تصویر عزیزانی را در خود دارند که قرار بود شادترین لحظات عمرشان را تجربه کنند اما دیگر هیچ وقت به خانه نرسیدند.
از ۲۵ اسفند آغاز اجرای طرح نوروزی تا ۹ فروردین ۱۴۰۴ بیش از ۵۵۰ نفر در تصادفات جاده ای جان خود را از دست داده اند و هزاران نفر مجروح شده اند. آمار ها نشان می دهد که عمده ترین دلایل این حوادث سرعت غیرمجاز سبقت بی جا و عدم توجه به جلو بوده است. رانندگانی که خواب آلودگی را جدی نگرفته اند کسانی که چند دقیقه زودتر رسیدن را به بهای یک عمر حسرت دیگران ترجیح داده اند و حالا در آمار های رسمی تنها یک عدد شده اند.
اما چرا این همه عجله و چرا سفر های نوروزی به مسابقه ای مرگبار تبدیل شده است؟
در پاسخ به این بحران پویش «نه به تصادف» راه اندازی شد؛ یک حرکت اجتماعی که هدفش چیزی جز حفظ جان مردم نیست. از مردم عادی گرفته تا مسئولین ورزشکاران هنرمندان و رانندگان همه به این پویش پیوسته اند تا به یکدیگر یادآوری کنیم که هیچ چیز مهم تر از جان انسان ها نیست.
در بازه زمانی ۱۵ روزه ۵۵۰ جان باخته در تصادفات
سردار حسینی رئیس پلیس راه راهور فراجا درباره آمار تصادفات از ۲۵ اسفند ۱۴۰۳ تا ۹ فروردین ۱۴۰۴ می گوید: متأسفانه ۵۵۰ نفر از هموطنان جان خود را از دست داده اند و ۱۳۳۱۰ نفر نیز در ۷۱۵۷۹ فقره تصادف مجروح شده اند. استان هایی همچون کرمان با (۴۴نفر) فوتی استان فارس با (۳۰نفر) فوتی سیستان و بلوچستان ((۲۶ نفر) فوتی خراسان (۲۴ نفر) فوتی و خوزستان (۱۸ نفر) فوتی بیشترین تعداد فوتی ها را در این مدت داشته اند.
طبق تحلیل علل تصادفات در نوروز سال گذشته (نوروز ۱۴۰۳) در مجموع چهار عامل اصلی عدم توجه به جلو عدم توانایی کنترل وسیله نقلیه سبقت غیرمجاز و تغییر مسیر ناگهانی ۷۸ درصد علت تصادفات را شامل می شد. این در حالیست که در ۱۵ روز اجرای طرح نوروزی هم باز هم ما شاهد تصادفات به این دلایل هستیم. در بیشتر علت تصادفات جمله عدم توجه به جلو و عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه را بار ها می شنویم. در بسیاری از مسیر ها مشاهده می کنیم رانندگانی با سبقت های غیرمجاز سرعت هایی که جای آن در پیست ماشین سواری است با لایی کشی در جاده ها گردش به چپ و راست یکباره ای استفاده از نور چراغ های ممنوعه لجبازی در جاده ها و دیگر عوامل ریسک خطر و احتمال حادثه را برای خودشان و دیگر رانندگان در حال تردد بالا می برند.
همیشه یک سوال بی جواب باقی می ماند عجله و هیجان کاذب به چه قیمت؟ و پشیمانی پس از رخداد یک فاجعه جاده ای چه فایده دارد؟
حوادث جاده ای بحرانی برای مردم و کشور
امسال همانند سال های دیگر تمامی دستگاه های مربوطه در نقاط مختلف کشور به طور جد آماده خدمات رسانی به مردم هستند تا تعطیلات عید خود را با بهترین خاطرات به پایان برسانند. عوامل راهور و انتظامی در تمامی مسیر های کشور حضور دارند و با جدیت در حال کنترل رصد و ایجاد ایمنی و امنیت برای تمامی رانندگان هستند؛ اما ما باز هم شاهد هستیم که کمتر از ۱۰ درصد از رانندگان با بی احتیاطی و رفتار های خلاف قوانین علاوه بر این که جان خود و همراهان خود را به خطر می اندازند باعث آسیب رساندن به دیگر افراد در حال تردد هم می شوند.
عمدتاً سن کسانی که در تصادفات جان خودشان را از دست می دهند در سال های مولد بودن و فعال بودنشان است. سنینی بین ۲۵ تا ۳۸ سال بیشترین قربانیان سوانح ترافیکی هستند. در کنار ۲۰ هزار جان باخته در سال گذشته شاهد این هستیم که بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر در تصادفات مصدوم شدند و از این تعداد ۱۰ درصد از مصدومان دچار معلولیت های جسمی شدند به این معنا که پیش از ۳۰ هزار نفر در سال گذشته به دلیل ضایعات نخاعی روی دست خانواده ها و سازمان های بهزیستی مانده اند. این جملات سخنان سردار حسینی رئیس راهور فراجا است. اگر کمی به این آمار و عواقب آن بیاندیشیم متوجه خواهیم شد که تصادفات تنها یک آمار جانباختگان و مصدومان و معلولان نیست؛ بلکه مسائل بسیاری را پیرامون خود تا مدت ها برای خانواده ها و حتی در بحث ملی در پی دارد.
آیا تاکنون به این فکر فرو رفته ایم که وقتی عزیزی در عید نوروز در تصادفات کشته می شود تا سال های بسیار و بلکه تا ابد هر ساله زمان سال تحویل در ذهن ما این خاطره تلخ از دست دادن آن عزیز همراه وجود دارد و ما را آزرده خاطر می کند؟ ما تنها نیستیم و مسئولیت دیگران و مسئولیت اجتماعی را نیز بر عهده داریم و می توان با کم کردن سرعت احتیاط و رعایت قوانین رانندگی هیچ زمان باعث و بانی ایجاد یک حادثه تلخ و غیر قابل جبران برای خود و دیگران نشویم.
فرهنگ رانندگی ما هنوز نیاز به اصلاح دارد. هنوز هم خیلی ها کمربند ایمنی را جدی نمی گیرند هنوز هم سرعت را هیجان انگیز می دانند برخی در جاده با لجبازی رفتار خطرآفرین انجام می دهند هنوز هم گوشی همراه حواس رانندگان را از جاده پرت می کند. هنوز هم برخی تصور می کنند که حادثه فقط برای دیگران اتفاق میوفتد. کافی است فقط یک لحظه غفلت کنید تا نام شما هم به لیست قربانیان جاده ها اضافه شود.
توصیه هایی که ضامن جان ما است
چند مورد مهم که برای یک سفر ایمن توصیه می شود این است که قبل از سفر حتماً استراحت کافی داشته باشید. خواب آلودگی یکی از عوامل اصلی تصادفات است. سرعت مطمئنه را رعایت کنید؛ دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است. فاصله ایمنی را رعایت کنید؛ جاده؛ جای سبقت های خطرناک نیست. در طول مسیر هر دو ساعت یک بار استراحت کنید تا تمرکزتان از دست نرود. حین رانندگی از استفاده از تلفن همراه خودداری کنید. یک پیامک ساده می تواند سرنوشت یک خانواده را تغییر دهد.
نوروز جشن زندگی است نه سوگواری! این جاده ها باید مسیر رسیدن به شادی باشند نه راهی برای سفر بی بازگشت. پس بیایید همه با هم به «نه به تصادف» پایبند بمانیم نه فقط در حرف که در عمل!