برزیل ۲۰۲۲؛ رقصنده با توپ، مثل برزیل ۱۹۷۰

به گزارش سرگرمی برای همه، در پستی عصر ایران خاطرنشان می شود که “با شروع دور مقدماتی جام جهانی 2022، شگفتی سازی به پایان رسید و زمان برآورده شدن انتظارات فرا رسیده است.” بالاخره تیم های بزرگ ترکیب هشت تیم نهایی را یکی پس از دیگری تعیین می کنند. این گروه با اضافه شدن احتمالی اسپانیا و پرتغال تکمیل می شود. اما برای تیمی به بزرگی آلمان، خروج از جام در پایان مرحله گروهی و برای دومین بار متوالی، همچنان تعجب برانگیز است و البته برتری مراکش در گروهی که تیم‌های دوم و سوم جام قبلی هستند. حضور داشتند؛ همان مراکشی که در دوره قبل به ایران باخت و در نهایت رتبه چهارم گروه خود را به دست آورد.

این مطلب در مورد جذاب ترین تیم جام جهانی برزیل است. تیمی که شب گذشته مقابل کره گلزنی کرد تا پس از باخت 4-1 به خانه بازگردد. توجیه مقاله این است که «تیته» با تصمیمی قابل تحسین تصمیم به اجرای 1970 گرفت برزیل که نه تنها در بین ساکنان این کشور عظیم محبوبیت زیادی داشت، نماد زیبایی فوتبال در سراسر جهان به حساب می آمد.

24 سال قبل از قهرمانی در جام جهانی 1994 بود و هشت سال بعد در سال 2002 همان افتخار را تکرار کردند، اما آن برزیل کهکشانی 1970 با نام مستعار “تیم مریخی” کجاست و آنها کجا هستند؟قهرمان بعدی برزیل. در کمال تعجب، تیم های 1982 و 1986 بهتر از تیم های قهرمانی بعدی بازی کردند و محبوبیت بیشتری داشتند.

ای کاش گزارشگر مسابقه دیروز (که شخصیت و صدای تکراری اش با حضور همیشگی اش لذت تماشای مسابقات هر شب را تحت الشعاع خود قرار می داد) زیبایی و هیجان آن سال (86) و در نتیجه حداقل ماندگاری را به خاطر می آورد. گزارشی از زندگی بهرام شفیع (برزیل – فرانسه). چون وقتی صحبت از برزیل می شود، اول از همه زیبایی فوتبال نشان داده می شود. اگرچه این شبکه تلویزیونی درآمدهای هنگفتی از جام جهانی قطر دریافت کرد، اما این حق را دارد که رقص سامبای بازیکنان برزیل را پس از به ثمر رساندن گل سانسور کند.

به سال 1970 برگردیم. در آن سال تیم تنها یک بازیکن کلیدی داشت، دروازه بانی به نام فلیکس. بقیه همه عالی بودند و با هارمونی خاصی بازی می کردند. سیستم آن تیم 4-2-4 بود و حالا تیته در این مسابقات جهانی به همین سیستم بازگشته است.

در آن تیم چهار مدافع دیدیم: کارلوس آلبرتو در سمت راست بازی می کرد و صحنه بازیگری اورالدو در سمت چپ و بریتو و پیتزا در مرکز. یکی از دو هافبک آزاد بود (گرسون) و دیگری در دفاع (کلودو آلدو/هم تیمی پله در سانتوس که او هم به تهران آمد) بازی می کرد و سپس نوبت به چهار مهاجم رسید. گوش راست و چپ جرزینیو و رولینو (کاپیتان برزیل). در سال 1978) و دو مهاجم دیگر توستائو (اولین گل را در ورزشگاه بزرگ آزادی در 8 اسفند 1350 در یک روز بارانی با پیراهن کروزیرو به پرسپولیس زد) و البته پله افسانه ای. او که الان در بستر بیماری است و دیشب دیدیم فوتبالیست های برزیلی در پایان بازی با کره با عکس و اسمش عکس می گیرند تا ببینند و برای مبارزه با سرطان نیرو جمع کنند. بار دیگر، برزیل تیمی بود که باید به آن افتخار کرد زیرا انگلیس با وجود قهرمانی، تنها با یک گل آنها را شکست داد.

در آن سیستم، نردبان همه جا بود، از پایان تهاجمی ساختگی تا دویدن به عقب. همین مشکل الان روی دوش نیمار است. در جام جهانی 2022، تیته همان سیستم را برای برزیل با چهار مهاجم انتخاب کرد. رافینیا و وینیسیوس هر دو از نیمار و ریچارلیسون هستند.

همانطور که گفته شد نقش پله برای نیمار محفوظ است. برزیل با همین سیستم در فینال 4-1 ایتالیا را شکست داد. دو هافبک هولدینگ او مانند سال 1970 پشت سر چهار مهاجم قرار دارند. کاسمیرو بیشتر دفاعی و هجومی است. هر دو در این جام گل زده اند و گلزنی دو هافبک نگهدارنده هنری است که فقط از برزیلی ها برمی آید. در سال 1970 هر دو هافبک دفاعی گل زدند. کلدو آلدو از اروگوئه در نیمه نهایی و گرسون از ایتالیا در فینال.

یکی از ویژگی‌های متمایز برزیل این است که در تمام سال‌هایی که به جام جهانی رسیده است، با وجود داشتن بازیکنان بزرگ، حول محور یک بازیکن می‌چرخد، البته ستاره‌های دیگرش نیز از آن حمایت می‌کنند. به طوری که در سال های 1958، 1962 و 1970 در محور پله و البته در سال 1958 دیدی، واوا، زاگالو و گارینچا با او هماهنگی کامل داشتند و در سال 1962 آماریلدو و در سال 1970 گرزینیو اضافه شدند. ، رولینو، توستائو، جرسون و کارلوس آلبرتو… تا سال 1994 که روماریو مرکز تیم بود، البته با شما موافق بودم. در سال 2002 با مرکز رونالدو و هماهنگی ریوالدو و رونالدینیو به اجرای برنامه پرداختند.

درست است که برزیل امروز نشانه کمی از فوق ستاره های گذشته دارد و ستاره های سال 2022 کیفیت بازیکنان دهه 1970 را ندارند، اما تیته تا کنون نشان داده است که باعث می شود تیم با نوستالژی بدون مشکل پیش برود. در سال 1970 (یکی از دلایل محبوبیت فوتبال برزیل در ایران شروع پخش زنده از سال 1970 است که برزیل را با خاطره بازی های زیبا در ذهن ایرانی ها به یادگار گذاشت. البته فقط امتیاز چند بازی مهم خریداری شد. و مثل الان که همه بازی ها را نشان می دهند قول دادند بازی افتتاحیه مکزیک و شوروی را پخش کنند اما پخش نشد و گفتند:

در مورد سوپراستارها گفته شده و باید پذیرفت که در این جام جهانی البته تاکنون فقط یک فوق ستاره درخشیده است که کیلیان امباپه است. بله، مسی، رونالدو و نیمار هستند، اما آنها برای ما کافی نیستند. البته هنوز!

آنچه در مورد تیته مهم است این است که او مربی ای است که هر جام ممکنی را با کورینتیانس به دست آورد، هدایت تیمی را بر عهده گرفت که در 80 بازی بین المللی تنها 6 شکست را به دست آورد و آمد تا برزیل را دوباره محبوب کند، در غیر این صورت برزیل این کار را نمی کرد. فاقد فنجان یادش بخیر برزیل ناقهرمان 1986 از قهرمان 1994 شهرت بیشتری داشت و جالب اینکه تیته به همه حتی دروازه بان سومش را داد چرا که از نظر او جام جهانی یک جشن و مهمانی است. ، و همه باید در آن شرکت کنند.

گزارشگر بازی دیروز گفت: کره در نیمه دوم به دلیل گل نخوردن برزیل در نیمه دوم و گل زیبای کره به پیروزی رسید. با این حال برزیل در همان 30 دقیقه نیمه اول کار کره را تمام کرد و سپس برای آن بازی کرد تا بگوید ما یک تاکتیک بازی خوب انجام می دهیم، “جوگو بونیتو”. (اصطلاح لاتین به معنی بازی زیبا)

… و حالا اگر هلند و کرواسی بروند چه چیزی در انتظار زیبایی آرژانتین-برزیل است؟ به یاد دکتر حمیدرضا صدر که عاشق فوتبال بود و سخت کوشی مبتنی بر پشتکار را قابل احترام اما نه مست کننده می دانست.

تلویزیون ایران شب گذشته رقص سامبای بازیکنان برزیلی را پخش نکرد. در حالی که اگر به خاطر سانسور باشد، باید کل بازی برزیل را سانسور کنند. زیرا برای آنها فوتبال یک بازی نیست، بلکه رقص با توپ است و حالا در سال 2022 بیش از هر زمان دیگری شبیه برزیل 1970 شده اند. رقصنده تالار رقص مانند کوین کاستنر در رقص با گرگ ها در فیلمی به همین نام در سال 1990.

انتهای پیام