اختلال دوقطبی یک وضعیت سلامت روان است که در آن فرد نوسانات خلقی قابل توجهی را تجربه می کند (کاهش یا افزایش غیر طبیعی).
به گزارش سرگرمی برای همه، در این اختلال فرد در فواصل زمانی دو حالت روانی متفاوت دارد که عبارتند از خلق و خوی بالا یعنی دوره های شیدایی یا هیپومانیا، خلق پایین یعنی دوره های افسردگی.
احتمال نوسانات خلقی وجود دارد، به همین دلیل است که فرد می تواند همزمان احساس شادی و افسردگی کند.
علائم و نشانه های اختلال دوقطبی متفاوت است؛ بسیاری از علائم این اختلال می تواند ناشی از مشکل جسمی یا روحی دیگری باشد که تشخیص بیماری را دشوار می کند.
به گزارش هلث لاین، چهار نوع شایع اختلال دوقطبی وجود دارد که «شایع ترین آنها اختلال دوقطبی نوع 2» و «شایع ترین اختلال دوقطبی نوع 2» است.
دوقطبی نوع یک
در این نوع اختلال دوقطبی، فرد دارای دوره هایی از حالت روانی به نام مانیا است. برای اینکه حالت روحی به عنوان یک دوره شیدایی در نظر گرفته شود، باید شرایط زیر را داشته باشد:
* زمانی که نوسانات خلقی یا رفتارها با رفتار عادی انسان در تضاد باشد.
* یک فرد در اکثر اوقات روز و تقریباً هر روز در یک دوره شیدایی به این حالت مبتلا می شود.
حداقل یک هفته یا آنقدر شدید طول می کشد که فرد نیاز به مراقبت فوری در بیمارستان دارد.
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 نیز معمولا دوره هایی از افسردگی را تجربه می کنند، اما برای تشخیص این نوع اختلال دوقطبی نیازی به تجربه افسردگی آشکار نیست. هیچ بیماری یا شرایط خاص دیگری نباید وجود داشته باشد که باعث شود علائم با اختلال دوقطبی نوع 1 تشخیص داده شود.
دو قطبی نوع دو
اختلال دوقطبی نوع 2 شامل نوسانات خلقی نیز می شود، اما علائم افسردگی بیشتر شایع است و علائم شیدایی شدت کمتری دارد.
برای تشخیص اختلال دوقطبی نوع 2، فرد باید شرایط زیر را داشته باشد:
حداقل یک بار دوره «افسردگی اساسی» (عمدگی) را تجربه کرده باشید.
حداقل یک دوره هیپومانیا داشته باشید.
* فرد نباید بیماری یا بیماری خاصی که باعث علائم آن می شود داشته باشد.
اگر فکر می کنید شما یا اطرافیانتان علائم این اختلال را دارید، ابتدا باید با یک متخصص مشورت کنید و در نهایت پزشک تشخیص دهنده این اختلال است. دارو درمانی و روان درمانی به افراد مبتلا به این اختلال کمک می کند تا علائم خود را مدیریت کنند و کیفیت زندگی آنها را تا حد امکان بهبود می بخشد.
انتهای پیام: