در نسل‌های بعد از انقلاب، پشت کردن به باورها و ارزش‌های نسل گذشته تنها به فرزندان شهروندان عادی محدود نمی‌شود، بلکه فرزندان بسیاری از مسئولان نیز هستند. آنها نیز مانند دیگر جوانان ایرانی عاشق خرید در ترکیه هستند. اگر می توانند در آمریکا و اروپا زندگی کنند. مهاجرت به استرالیا، بچه دار شدن در کانادا برای اخذ شهروندی کانادا و بالعکس.
من خودم با خرید سیسمونی دختر آقای کلیباف از ترکیه مشکلی ندارم همانطور که زندگی پسرم معصومه ابتکار یا دختر آقای علی لاریجانی را در آمریکا گناه بزرگی نمی دانم. با وجود میلیون ها ایرانی دیگر که چنین انتخاب هایی را انجام می دهند، به خودم اجازه قضاوت در مورد انتخاب های آنها را نمی دهم. این حق خدادادی هر انسانی است که هر کجا که می خواهد زندگی کند. من هرگونه دخالت دولت یا افکار عمومی در این حوزه ها را دخالت غیرمجاز در زندگی خصوصی شهروندان می دانم.
البته فکر می کنم بچه های مسئولینی که برای خرید یا زایمان در کانادا به ترکیه می روند با خرج خودشان هستند، در داخل بیت المال تخلفی صورت نگرفته است. لذا اقدام شورای نگهبان مبنی بر رد صلاحیت دکتر علی لاریجانی دختر ایشان به دلیل غربت را نقض آشکار قانون – دخالت در حریم خصوصی شهروندان، حریم خصوصی می دانم. من اقدام آقای خلیباف در انتخابات ۹۶ را غیراخلاقی «عوام‌سازی» می‌دانم که فرصت‌طلبانه اقدام به دستکاری در خرید دختر وزیر آموزش و پرورش دولت آقای روحانی از ایتالیا کرد.
اگر قرار است استعفای آقای خلیباف را مطالبه کنیم باید مشروط به تقلیل جایگاه مجلس به موسسه با اقدام ایشان باشد، بله باید فداکاری شود. این سوال باقی می ماند، پس مشکل چیست؟ مشکل در نفاق و نفاق است. مشکل این است که مردم شعارهای ساده بیولوژیکی پوپولیستی و عوام فریبانه سر دهند و رفتارشان را به شیوه ای متفاوت بیان کنند.