مهدی نصیری
- عمومی
مهدی نصیری و شتاب منحصر به فردش
این ها را گفتم تا بدانید رفاقت را بر هر چیزی مقدم می دانم. با توجه به شناختی که از او دارم می دانم او نیز همین خلق و خو را دارد. در همین سال هایی که از حیث سیاسی کاملا دگرگون شده هنوز هم که یاد رفقای قدیمی اش می کند با ادب و احترام از آن ها یاد می کند و حق رفاقت را به جا می آورد. پس از درگذشت نادر طالب زاده اصلا به این فکر نکرد که طرفداران سیاسی اش از او توقع ادب و احترام نسبت به آن مرحوم را ندارند و بی پروای واکنش آن ها، حق دوستی را به جا آورد. علاوه بر این ها به نظرم سعه صدر او در مقابل مخالفانش ستودنی است. برخلاف سال های جوانی اش دیگر از خود حق پنداری، خبری نیست. با متانت، رای مخالفانش را می شنود و گاهی حق را به آن ها می دهد. مهدی نصیری خلق و خوی خوب کم ندارد اما این یادداشت در ستایش محاسن اخلاقی او نیست. اتفاقا قرار است در نقد او چیزی بگویم و برای این نقد لازم است اشاره کنم که او در کنار همه ویژگی های مثبتش یک ویژگی نه چندان قابل دفاع هم دارد …
- عمومی
درباره شیر خر، سندروم ذهنِ ساده، مهدی نصیری و ابراهیم اصغرزاده
البته این ویژگی محیط رسانه ای کشور است که هر چند روز یکبار ذهن مردم را به بحث (یا نامه / رفتار) معطوف می کند و سپس به بحث و جدال دیگری می پردازد – ماجراجویی جدید. در آن مصاحبه تلویزیونی ، مهمان برنامه “av avie” (با چهره ای خسته و عصبانی) با تیزترین سخنان رئیس دولت را که چند ماه بیشتر ندارد ، خطاب کرد. سوالی که پیش آمد زیر بود. آیا “این میزان عصبانیت در کلمات” برای دولت خارج شده ضروری است؟ آیا اعمال اخلاقی برای شخص گمشده (حتی اگر مورد انتقاد قرار گیرد) از نظر اخلاقی “قابل انتقال” است؟ آیا واقعاً “نیازی” به استفاده از اصطلاح “شیر خر” در چنین بحثی وجود داشته است؟ بخشی از فضای سیاسی در ایران مبتنی بر یک اختلال روانی است که می توان آن را “سندرم تفکر ساده” نامید. ویژگی عقل سلیم این است که آنها همیشه فکر می کنند که اکنون “گره مهم” است ، اینکه ما در “نقطه عطفی در تاریخ” هستیم ، آنچه که ما مشغول آن هستیم (یا “نگرانی” که داریم) مهمترین. چیز این کار یک کارگاه خلاقیت است. در این “لحظه حساس” ، اگر کسی به گونه ای عمل کند که با درک ما از مسائل …