متن توافق نامه بین دو نفر

نگارش یک متن توافق نامه بین دو نفر که جامع، شفاف و از نظر حقوقی معتبر باشد، اهمیت بسزایی در پیشگیری از اختلافات و تضمین حقوق طرفین دارد. این سند، چارچوب همکاری ها و تعهدات را به وضوح مشخص کرده و به عنوان یک ابزار حیاتی برای ایجاد شفافیت و اعتماد متقابل در روابط کاری، مالی و شخصی عمل می کند. هر گام در تنظیم آن، از شناسایی طرفین تا تعیین مرجع حل اختلاف، باید با دقت و وسواس خاصی برداشته شود.

بسیاری از افراد، بدون در نظر گرفتن اهمیت یک سند مکتوب، صرفاً با تکیه بر اعتماد و ارتباط کلامی، وارد همکاری های مختلف می شوند. اما تجربه نشان داده است که حتی صمیمی ترین روابط نیز ممکن است در گذر زمان و با بروز سوءتفاهم ها یا تغییر شرایط، دچار چالش شوند. در چنین مواقعی، یک توافق نامه مکتوب، حکم سنگ بنایی را دارد که می تواند از فروریختن پل های ارتباطی جلوگیری کند و مسیر روشن و قابل استنادی را برای حل مسائل پیش رو فراهم آورد. این راهنما به شما کمک می کند تا با اصول و قواعد نگارش متن توافق نامه بین دو نفر آشنا شوید و بتوانید سندی محکم و بی نقص را برای هر نوع همکاری تنظیم کنید.

درک مبانی توافق نامه و ضرورت آن

گاهی افراد برای شروع یک همکاری یا حل یک مسئله مشترک، نیاز به رسمیت بخشیدن به تصمیمات خود دارند. اینجاست که متن توافق نامه بین دو نفر به عنوان یک راهکار حقوقی و عملی وارد میدان می شود. این سند، نه تنها جزئیات و انتظارات را روشن می کند، بلکه به عنوان یک سند معتبر برای اثبات ادعاها در آینده نیز کاربرد دارد.

توافق نامه چیست؟ تعریف حقوقی و عملی

یک متن توافق نامه بین دو نفر، سندی است که در آن دو طرف برای انجام یا عدم انجام کاری به توافق می رسند و شروط و تعهدات خود را به صورت کتبی ثبت می کنند. این سند می تواند ابعاد مختلفی از یک رابطه را در بر بگیرد؛ از یک شراکت کاری ساده تا یک توافق مالی پیچیده. در زبان حقوقی ایران، توافق نامه های کتبی که به صورت عادی (غیر رسمی و بدون ثبت در دفترخانه) تنظیم می شوند، دارای اعتبار قانونی بوده و در صورت لزوم، در مراجع قضایی قابل استناد هستند. این به آن معناست که حتی یک توافق نامه دست نویس با امضای طرفین، می تواند به عنوان مدرکی معتبر برای اثبات وجود یک رابطه حقوقی به کار رود.

هدف اصلی از تنظیم چنین سندی، ایجاد شفافیت و مستندسازی تعهدات است. تصور کنید دو نفر قصد همکاری در یک پروژه را دارند. بدون وجود یک توافق نامه مکتوب، ممکن است هر یک از طرفین برداشت متفاوتی از وظایف، میزان سهم، زمان بندی یا حتی نحوه تقسیم سود داشته باشند. این ابهامات، بستر را برای بروز سوءتفاهم ها و اختلافات فراهم می آورد. یک توافق نامه دقیق، با جزئیات روشن و واضح، مانند یک نقشه راه عمل می کند که همه را در یک مسیر مشترک نگه می دارد و از انحراف و سردرگمی جلوگیری می کند.

تفاوت اساسی توافق نامه با قرارداد و تفاهم نامه

با وجود اینکه واژه های توافق نامه، قرارداد و تفاهم نامه در مکالمات روزمره گاهی به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما در ادبیات حقوقی، تفاوت های ظریفی بین آن ها وجود دارد که درک آن ها می تواند در تنظیم سند مناسب بسیار مهم باشد.

• توافق نامه: به طور کلی، هر سند کتبی که حاوی توافق اراده دو یا چند نفر بر امری باشد، می تواند توافق نامه نامیده شود. این کلمه یک چتر وسیع است و می تواند شامل انواع مختلفی از اسناد، از یک یادداشت تفاهم ساده تا یک قرارداد پیچیده، باشد. اعتبار قانونی آن عمدتاً بر اساس «تعهد» و «رضایت» طرفین است.
• قرارداد: از نظر حقوقی، قرارداد (عقد) به توافقی اطلاق می شود که مطابق با ماده ۱۸۳ قانون مدنی ایران، یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر، بر امری متعهد شوند و مورد قبول آن ها واقع شود. قرارداد دارای ویژگی های الزام آور و مشخصی است و معمولاً شامل جزئیات دقیق تری از تعهدات، حقوق، شرایط فسخ و ضمانت اجراهای حقوقی است. قراردادها می توانند رسمی (مانند سند ملک که در دفتر اسناد رسمی ثبت می شود) یا عادی (مانند اجاره نامه دست نویس) باشند.
• تفاهم نامه (MOU – Memorandum of Understanding): این سند معمولاً یک مرحله مقدماتی قبل از انعقاد یک قرارداد رسمی است. تفاهم نامه غالباً نشان دهنده «قصد» طرفین برای ورود به یک همکاری در آینده است و چارچوب کلی اهداف و انتظارات را مشخص می کند، اما ممکن است فاقد جزئیات الزام آور یک قرارداد کامل باشد. اگرچه تفاهم نامه ها نیز می توانند حاوی بندهای الزام آور (مانند محرمانگی) باشند، اما به طور کلی رسمیت کمتری نسبت به قرارداد دارند و بیشتر جنبه اعتمادسازی و توافق بر سر کلیات را ایفا می کنند.

در عمل، متن توافق نامه بین دو نفر که با دقت و شامل تمام جزئیات نگارش شده باشد، می تواند به اندازه یک قرارداد عادی معتبر و قابل استناد باشد. بنابراین، آنچه بیش از عنوان اهمیت دارد، محتوای غنی، دقیق و شفاف سند است.

چه زمانی به نگارش متن توافق نامه بین دو نفر نیاز پیدا می کنید؟

در روابط انسانی، از جنبه های شخصی و روزمره گرفته تا پیچیدگی های دنیای کسب وکار، لحظات زیادی وجود دارد که نیاز به ثبت و مستندسازی توافقات احساس می شود. نگارش متن توافق نامه بین دو نفر ابزاری قدرتمند برای ایجاد و حفظ این شفافیت است. برخی از سناریوهای رایج و پرکاربرد که در آن ها به یک توافق نامه نیاز پیدا می کنید عبارت اند از:

1. شراکت کاری (مالی/غیرمالی): شاید این رایج ترین مورد باشد. از شروع یک کسب وکار کوچک مشترک گرفته تا همکاری در یک پروژه بزرگ، توافق نامه ای که آورده ها (سرمایه، تخصص، زمان)، سهم سود و زیان، وظایف هر شریک و نحوه حل اختلافات را مشخص کند، ضروری است.
2. قرض دادن یا گرفتن: برای اطمینان از بازپرداخت مبلغ قرض، شرایط بازپرداخت، زمان بندی و در صورت لزوم، ضمانت ها، یک توافق نامه مالی، آرامش خاطر را برای هر دو طرف به ارمغان می آورد.
3. ارائه خدمات (فریلنسری/پروژه ای): فریلنسرها یا افرادی که خدمات خاصی (مانند طراحی وب سایت، مشاوره، ترجمه) ارائه می دهند، برای مشخص کردن دامنه کار، زمان تحویل، مبلغ حق الزحمه و شرایط پرداخت، به یک توافق نامه شفاف نیاز دارند تا از سوءتفاهم های آینده جلوگیری شود.
4. واگذاری موقت حق استفاده از دارایی (ملک/خودرو/ابزار): گاهی لازم است برای واگذاری موقت استفاده از یک دارایی (مثلاً اجاره کوتاه مدت یک وسیله، یا حتی قرض دادن موقت یک ابزار گران قیمت)، شرایط، مدت زمان، مسئولیت نگهداری و جبران خسارت احتمالی به صورت مکتوب درج شود.
5. حل اختلاف: در مواردی که دو طرف پس از بروز یک اختلاف (خانوادگی، مالی، همسایگی) به توافق می رسند، ثبت جزئیات این توافق در قالب یک سند، مانع از بازگشت مجدد به نقطه اول و طرح دعاوی آتی خواهد شد.
6. توافقات مربوط به حضانت یا نفقه: در مسائل خانوادگی، برای تعیین نحوه حضانت فرزندان یا میزان نفقه، توافقات کتبی می تواند به ایجاد ثبات و کاهش تنش ها کمک شایانی کند.

داشتن یک متن توافق نامه بین دو نفر در هر یک از این سناریوها، نه تنها به شفافیت کمک می کند، بلکه نشان از جدیت و حرفه ای گری طرفین دارد و بستر را برای یک رابطه پایدار و بدون دغدغه فراهم می سازد.

گام به گام نگارش متن توافق نامه بین دو نفر (با نمونه بندها)

نگارش یک متن توافق نامه بین دو نفر که جامع و عاری از هرگونه ابهام باشد، نیازمند رعایت مراحل و بندهای مشخصی است. هر بند باید با دقت و وضوح کامل نگاشته شود تا از بروز هرگونه سوءتفاهم در آینده جلوگیری کند. در ادامه به صورت گام به گام به تشریح این بندها و ارائه نمونه هایی کاربردی می پردازیم.

1. عنوان توافق نامه و مشخصات شناسایی

اولین چیزی که در یک توافق نامه به چشم می خورد، عنوان آن است. انتخاب یک عنوان مناسب و گویای موضوع، اولین گام در نگارش سند است.

• عنوان: باید به وضوح نشان دهنده نوع توافق باشد. به عنوان مثال: توافق نامه همکاری، توافق نامه قرض الحسنه، توافق نامه مشارکت، توافق نامه ارائه خدمات.
• شماره توافق نامه: برای سازماندهی بهتر و سهولت در مراجعات آتی، تخصیص یک شماره منحصربه فرد به هر توافق نامه (مثلاً با فرمت سال/شماره سریال) بسیار مفید است.
• تاریخ تنظیم توافق نامه: درج تاریخ دقیق (روز، ماه، سال) شروع نگارش و امضای توافق نامه، برای تعیین زمان آغاز تعهدات و مدت اعتبار سند، حیاتی است.

عنوان: توافق نامه همکاری مشترک
شماره توافق نامه: 1403/001
تاریخ تنظیم: 25/04/1403

2. مشخصات کامل طرفین توافق

مشخصات دقیق و کامل طرفین، پایه و اساس هر سند حقوقی است. این اطلاعات، هویت افراد یا نهادهای متعهد را به طور قطع مشخص می کند.

• برای افراد حقیقی: نام و نام خانوادگی کامل، نام پدر، شماره ملی، شماره شناسنامه، تاریخ تولد، نشانی دقیق محل اقامت، کد پستی، شماره تماس ثابت و همراه، و آدرس ایمیل.
• برای اشخاص حقوقی (شرکت ها، سازمان ها): نام کامل شرکت/سازمان، نوع شرکت، شماره ثبت، شناسه ملی، کد اقتصادی، نشانی دقیق دفتر مرکزی، کد پستی، شماره تماس، نام و سمت نماینده قانونی/امضاکننده مجاز (که مشخصات شناسایی او نیز باید ذکر شود).

یک نکته مهم این است که هر گونه تغییر در اطلاعات فوق (مانند آدرس یا شماره تماس) باید به صورت کتبی و در اسرع وقت به اطلاع طرف دیگر رسانده شود.

این توافق نامه در تاریخ 25/04/1403 میان آقای/خانم [نام کامل] فرزند [نام پدر] به شماره ملی [کد ملی] و شماره شناسنامه [شماره شناسنامه] صادره از [محل صدور] به نشانی [آدرس کامل] و شماره تماس [شماره تماس] (که از این پس ‘طرف اول’ نامیده می شود) و آقای/خانم [نام کامل] فرزند [نام پدر] به شماره ملی [کد ملی] و شماره شناسنامه [شماره شناسنامه] صادره از [محل صدور] به نشانی [آدرس کامل] و شماره تماس [شماره تماس] (که از این پس ‘طرف دوم’ نامیده می شود) منعقد گردید.

3. موضوع و هدف توافق نامه

این بخش به هسته اصلی توافق می پردازد: دقیقاً چه کاری قرار است انجام شود و هدف نهایی از این همکاری چیست؟ شفافیت در این بخش، از بروز هرگونه ابهام در دامنه فعالیت ها جلوگیری می کند.

• موضوع: شرح روشن و صریح کاری که طرفین بر انجام آن توافق کرده اند. هرچه دقیق تر و جزئی تر باشد، بهتر است.
• هدف: بیان هدف نهایی و مشترک طرفین از ورود به این توافق.

موضوع این توافق نامه، همکاری مشترک طرفین در زمینه توسعه و راه اندازی یک وب سایت فروشگاهی برای محصولات دست ساز با هدف کسب درآمد مشترک و ایجاد برندی معتبر در بازار آنلاین می باشد.

4. مدت زمان توافق نامه

تعیین مدت زمان، یک عنصر کلیدی در هر متن توافق نامه بین دو نفر است که چارچوب زمانی تعهدات را مشخص می کند.

• تاریخ شروع و پایان: باید به صورت دقیق (روز، ماه، سال) مشخص شود.
• محدود یا نامحدود بودن: آیا توافق برای مدت زمان مشخصی است یا تا اطلاع ثانوی ادامه دارد؟ معمولاً توافق نامه ها محدود به زمان هستند.
• تمدید یا خاتمه پیش از موعد: شرایطی که توافق می تواند تمدید شود (مثلاً با توافق کتبی طرفین) یا پیش از پایان مدت، خاتمه یابد.

مدت این توافق نامه از تاریخ 25/04/1403 (تاریخ امضا) لغایت 25/04/1404 به مدت یک سال شمسی می باشد و در صورت رضایت کتبی و متقابل طرفین و با انعقاد الحاقیه جدید، قابل تمدید برای دوره های بعدی خواهد بود.

5. آورده ها و سهم الشرکه طرفین (در صورت وجود شراکت یا همکاری)

در همکاری ها و مشارکت ها، تعیین آورده هر طرف و نحوه تقسیم سهم از اهمیت بالایی برخوردار است.

• آورده ها: باید جزئیات دقیق آورده هر طرف، شامل وجوه نقدی، اموال غیرنقدی (مانند تجهیزات، فضا، لایسنس)، تخصص فنی، ایده، زمان و اعتبار، به وضوح ذکر شود. در صورت امکان، برآورد ریالی آورده های غیرنقدی نیز می تواند مفید باشد.
• سهم الشرکه: نحوه تعیین سهم هر طرف از پروژه یا شراکت (معمولاً به صورت درصدی) باید مشخص گردد.

 آورده طرف اول مبلغ 100,000,000 ریال (یکصد میلیون ریال) به صورت وجه نقد می باشد و  آورده طرف دوم شامل تخصص در زمینه طراحی گرافیک و بازاریابی دیجیتال، با برآورد ریالی 50,000,000 ریال (پنجاه میلیون ریال) است.
بر اساس آورده های فوق، سهم الشرکه طرف اول 66.6% و سهم الشرکه طرف دوم 33.4% از پروژه تعیین می گردد.

6. تعهدات، وظایف و مسئولیت های طرفین

این بخش قلب متن توافق نامه بین دو نفر است، جایی که هر طرف دقیقاً می داند چه کاری باید انجام دهد. هرچه این بند جزئی تر باشد، احتمال سوءتفاهم کمتر می شود.

• شرح وظایف: وظایف، اختیارات و مسئولیت های هر طرف به تفکیک و با جزئیات کامل شرح داده شود.
• کیفیت و کمیت: مشخص کردن استانداردهای کیفی و کمی مورد انتظار برای انجام کارها.
• مهلت ها و زمان بندی ها: تعیین تاریخ های مشخص برای تحویل بخش های مختلف کار یا انجام تعهدات.
• نحوه نظارت و گزارش دهی: چگونگی پایش پیشرفت کار و ارائه گزارش به طرف دیگر.

تعهدات طرف اول:
  الف) تامین مالی پروژه مطابق با بودجه توافق شده و به موقع.
  ب) نظارت بر جنبه های مالی و اداری پروژه.
  ج) ارائه بازخورد و تایید مراحل کلیدی پروژه در مهلت های مشخص شده.

تعهدات طرف دوم:
  الف) طراحی و توسعه کامل وب سایت فروشگاهی مطابق با نیازسنجی انجام شده و استانداردهای طراحی وب.
  ب) ارائه گزارش هفتگی از پیشرفت کار به طرف اول.
  ج) آموزش نحوه مدیریت محتوا و پشتیبانی اولیه وب سایت پس از راه اندازی.

7. مسائل مالی (پرداخت ها، تقسیم سود و زیان، هزینه ها)

مسائل مالی از حساس ترین جنبه های هر توافق است و نیاز به شفافیت حداکثری دارد.

• مبلغ توافق و نحوه پرداخت: در صورت وجود مبلغ کلی برای خدمات یا محصول، نحوه محاسبه، زمان بندی پرداخت (اقساط، یکجا، پس از تحویل هر مرحله) و روش پرداخت (واریز به حساب، چک) باید دقیقاً قید شود.
• تقسیم سود و زیان: در مشارکات، درصدهای مشخص برای تقسیم سود و زیان، نحوه و زمان بندی محاسبه و تقسیم سود، و همچنین نحوه جبران زیان (در صورت وقوع) باید به وضوح بیان گردد.
• مسئولیت پرداخت هزینه ها: تعیین مسئولیت هر طرف در قبال هزینه های جانبی مانند مالیات، بیمه، تعمیرات، تبلیغات، عوارض و جرایم احتمالی.

مبلغ کل این توافق برای انجام پروژه 200,000,000 ریال (دویست میلیون ریال) تعیین می گردد که به شرح زیر پرداخت خواهد شد:
  الف) 30% در زمان امضای توافق نامه (مبلغ 60,000,000 ریال).
  ب) 40% پس از تایید مرحله طراحی اولیه (مبلغ 80,000,000 ریال).
  ج) 30% پس از تحویل نهایی و راه اندازی وب سایت (مبلغ 60,000,000 ریال).
کلیه پرداخت ها به حساب بانکی شماره [شماره حساب] به نام [نام صاحب حساب] نزد بانک [نام بانک] واریز خواهد شد.

8. شرایط فسخ، تعلیق و خاتمه توافق نامه

پیش بینی شرایطی که یک توافق به پایان می رسد یا به طور موقت متوقف می شود، از جنبه های حیاتی یک متن توافق نامه بین دو نفر است.

• شرایط فسخ: تعیین مواردی که هر یک از طرفین (یا هر دو با توافق) می توانند توافق را فسخ کنند. مثال: عدم انجام تعهدات اصلی، ورشکستگی، فوت (در صورت لزوم).
• آثار حقوقی فسخ: مشخص کردن تأثیر فسخ بر تعهدات گذشته (مثلاً پرداخت هزینه های انجام شده تا آن زمان) و تعهدات آینده.
• شرایط تعلیق: مواردی که فعالیت ها به صورت موقت متوقف می شوند و نحوه از سرگیری آن ها.
• آثار فوت یکی از طرفین: این بند اهمیت زیادی دارد. آیا فوت یکی از طرفین باعث فسخ خودکار توافق می شود یا ورثه متعهد به ادامه آن هستند؟

این توافق نامه در صورت تحقق یکی از شرایط زیر، قابل فسخ خواهد بود:
  الف) عدم ایفای تعهدات اساسی توسط هر یک از طرفین، با اخطار کتبی [15] روزه از سوی طرف دیگر و عدم رفع نقص در مهلت مذکور.
  ب) ورشکستگی یا انحلال هر یک از طرفین.
در صورت فوت هر یک از طرفین حقیقی، این توافق نامه به صورت خودکار فسخ گردیده و ورثه متوفی هیچ گونه تعهد یا ادعایی نسبت به ادامه همکاری نخواهند داشت. تسویه حساب مالی مربوط به امور انجام شده تا تاریخ فوت، بر اساس نظر داور مرضی الطرفین صورت خواهد گرفت.

9. محرمانگی اطلاعات (Confidentiality)

حفظ اطلاعات حساس و محرمانه، به ویژه در همکاری های تجاری، از اهمیت بالایی برخوردار است.

• محدوده اطلاعات محرمانه: دقیقاً چه نوع اطلاعاتی (تجاری، مالی، فنی، شخصی) محرمانه تلقی می شود.
• مدت زمان تعهد: تعیین مدت زمانی که طرفین ملزم به حفظ محرمانگی هستند (حتی پس از اتمام توافق).

طرفین متعهد می گردند کلیه اطلاعات تجاری، مالی، فنی و شخصی (شامل ایده ها، طرح های توسعه، داده های مشتریان و اطلاعات مالی) که در طول همکاری به یکدیگر منتقل می شود را محرمانه تلقی نموده و بدون رضایت کتبی طرف دیگر، از افشای آن به اشخاص ثالث، استفاده شخصی یا بهره برداری غیرمجاز خودداری نمایند. این تعهد حتی پس از پایان این توافق نامه نیز به مدت 5 سال به قوت خود باقی است.

10. فورس ماژور (حوادث قهری)

پیش بینی حوادث غیرقابل پیش بینی که خارج از کنترل طرفین هستند، از بندهای ضروری در متن توافق نامه بین دو نفر است.

• تعریف و نمونه ها: بلایای طبیعی (سیل، زلزله)، جنگ، شورش، تحریم های ناگهانی، همه گیری های بیماری.
• تأثیر بر تعهدات: نحوه برخورد با تاخیر یا عدم انجام تعهدات ناشی از فورس ماژور (معمولاً تعلیق موقت تعهدات بدون مسئولیت).

در صورت بروز حوادث قهری و غیرقابل پیش بینی که خارج از کنترل طرفین باشد (از جمله بلایای طبیعی، جنگ، شورش، تحریم های ناگهانی و غیره) و انجام تعهدات را ناممکن سازد، انجام تعهدات تا زمان رفع شرایط فورس ماژور به تعویق خواهد افتاد. در این مدت، هیچ یک از طرفین مسئول عدم انجام تعهدات خود نخواهد بود و توافق نامه به قوت خود باقی می ماند تا شرایط عادی بازگردد.

11. مرجع حل اختلاف

این بند، نقشه راهی برای حل اختلافات احتمالی است و می تواند از فرایندهای طولانی و پرهزینه قضایی جلوگیری کند.

• انتخاب مرجع: مذاکره دوستانه، داوری یا دادگاه.
• مزایا و معایب:
  • مذاکره دوستانه: سریع، کم هزینه، حفظ روابط. ممکن است در اختلافات جدی بی اثر باشد.
  • داوری: سریع تر از دادگاه، تخصصی تر، محرمانه. رأی داور لازم الاجراست. انتخاب داور مناسب حیاتی است.
  • دادگاه: تضمین اجرای قانون، اما زمان بر و پرهزینه.
• تعیین داور: اگر داوری انتخاب شود، مشخصات داور (شخص حقیقی/حقوقی، وکیل) و نحوه ارجاع اختلاف به او باید ذکر شود.

در صورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر یا اجرای مفاد این توافق نامه، طرفین ابتدا تلاش خواهند کرد موضوع را از طریق مذاکره دوستانه و سازش حل و فصل نمایند. در صورت عدم حصول توافق ظرف مدت [30] روز، اختلاف به آقای/خانم [نام داور] فرزند [نام پدر] به شماره ملی [کدملی] به نشانی [آدرس داور] به عنوان داور مرضی الطرفین ارجاع و رأی ایشان برای طرفین قطعی و لازم الاجرا خواهد بود.

در صورت عدم وجود بند داوری، مرجع پیش فرض برای حل اختلاف، دادگاه های عمومی حقوقی خواهند بود. در این حالت، طرفین باید با تقدیم دادخواست، از طریق مراجع قضایی اقدام به حل اختلاف کنند که معمولاً زمان و هزینه بیشتری را به همراه دارد.

12. تعداد نسخ و پیوست ها

این بند به جنبه های اجرایی و تعداد نسخه های سند می پردازد.

• تعداد نسخ: ذکر تعداد نسخه های تنظیم شده (معمولاً به تعداد طرفین به علاوه یک نسخه برای شاهد یا مرجع حل اختلاف).
• اعتبار یکسان: تأکید بر اینکه تمامی نسخ دارای اعتبار یکسان هستند.
• پیوست ها: اشاره به هرگونه سند تکمیلی مانند لیست تجهیزات، برنامه های کاری تفصیلی، کپی مدارک هویتی که جزئی جدایی ناپذیر از توافق نامه محسوب می شوند.

این توافق نامه در [3] نسخه متحد المتن تنظیم گردید که هر یک از نسخ دارای اعتبار یکسان بوده و پس از امضای طرفین، یک نسخه نزد طرف اول و یک نسخه نزد طرف دوم و یک نسخه نزد داور/شاهد محفوظ خواهد ماند. کلیه پیوست های شماره [1] تا [3] (شامل لیست تجهیزات و برنامه زمان بندی پروژه) جزو لاینفک این توافق نامه محسوب می شوند.

13. امضا و تاریخ

امضا، رسمیت نهایی را به توافق نامه می بخشد و نشان دهنده پذیرش کلیه مفاد توسط طرفین است.

• محل امضا: فضای مشخص برای امضای طرفین و در صورت لزوم، شاهدان.
• تاریخ امضا: درج تاریخ دقیق امضای نهایی سند.

امضای طرف اول:
[نام و نام خانوادگی]
تاریخ: [روز/ماه/سال]

امضای طرف دوم:
[نام و نام خانوادگی]
تاریخ: [روز/ماه/سال]

امضای شاهد 1 (اختیاری):
[نام و نام خانوادگی]
تاریخ: [روز/ماه/سال]

نمونه کامل متن توافق نامه بین دو نفر (الگوی آماده و قابل تکمیل در مقاله)

در ادامه، یک الگوی جامع و قابل تکمیل از متن توافق نامه بین دو نفر ارائه می شود که می توانید آن را کپی کرده و با اطلاعات خود ویرایش کنید. این الگو، شامل تمامی بندهای اساسی است که پیش تر به تفصیل شرح داده شد.

عنوان: توافق نامه [مثال: همکاری / مشارکت / قرض الحسنه]

تاریخ تنظیم: [روز] / [ماه] / [سال]

این توافق نامه در تاریخ فوق الذکر، فیمابین طرفین ذیل منعقد گردید:

طرف اول: (مشخصات کامل)
آقای/خانم [نام کامل]، فرزند [نام پدر]، به شماره ملی [کد ملی] و شماره شناسنامه [شماره شناسنامه]، صادره از [محل صدور]، به نشانی [آدرس کامل محل اقامت/کار]، کد پستی [کد پستی] و شماره تماس [شماره تلفن ثابت/همراه] و آدرس ایمیل [آدرس ایمیل].

طرف دوم: (مشخصات کامل)
آقای/خانم [نام کامل]، فرزند [نام پدر]، به شماره ملی [کد ملی] و شماره شناسنامه [شماره شناسنامه]، صادره از [محل صدور]، به نشانی [آدرس کامل محل اقامت/کار]، کد پستی [کد پستی] و شماره تماس [شماره تلفن ثابت/همراه] و آدرس ایمیل [آدرس ایمیل].

ماده 1: موضوع و هدف توافق نامه
موضوع این توافق نامه، [شرح دقیق موضوع توافق، مثال: انجام پروژه طراحی و توسعه وب سایت / مشارکت در راه اندازی کسب و کار / توافق بر سر تسویه حساب مالی بدهی] با هدف [شرح هدف نهایی طرفین، مثال: کسب سود مشترک، حل اختلاف، ایجاد ارزش افزوده] می باشد.

ماده 2: مدت زمان توافق نامه
مدت این توافق نامه از تاریخ [تاریخ شروع دقیق] لغایت [تاریخ پایان دقیق] به مدت [تعداد] [ماه/سال] شمسی می باشد و در صورت رضایت کتبی طرفین و با انعقاد الحاقیه جدید قابل تمدید است.

ماده 3: آورده ها و سهم الشرکه (در صورت وجود)
3.1. آورده طرف اول: [شرح دقیق آورده طرف اول، مثال: مبلغ 50,000,000 ریال (پنجاه میلیون ریال) وجه نقد به حساب مشترک شماره [...] نزد بانک [...] و همچنین تخصص در زمینه بازاریابی دیجیتال با برآورد ریالی 20,000,000 ریال]
3.2. آورده طرف دوم: [شرح دقیق آورده طرف دوم، مثال: ارائه ایده کسب و کار، تامین فضای کاری به ارزش 30,000,000 ریال (سی میلیون ریال) و تخصص فنی در توسعه محصول]
3.3. سهم الشرکه: سهم الشرکه طرفین از سود و زیان حاصل از این توافق به ترتیب [درصد برای طرف اول]% و [درصد برای طرف دوم]% تعیین می گردد.

ماده 4: تعهدات و مسئولیت های طرفین
4.1. تعهدات طرف اول:
    الف) [شرح دقیق وظیفه 1، مثال: تامین کلیه مواد اولیه مورد نیاز پروژه در مهلت های مشخص شده]
    ب) [شرح دقیق وظیفه 2، مثال: برگزاری جلسات هفتگی برای پایش پیشرفت پروژه]
4.2. تعهدات طرف دوم:
    الف) [شرح دقیق وظیفه 1، مثال: انجام کلیه مراحل تولید محصول طبق استانداردهای کیفی توافق شده]
    ب) [شرح دقیق وظیفه 2، مثال: ارائه گزارش های ماهانه مالی و عملکردی به طرف اول]

ماده 5: مسائل مالی و تقسیم سود و زیان (در صورت وجود)
5.1. حق الزحمه/مبلغ کلی توافق: [مبلغ به عدد و حروف] ریال است که به صورت [درصد/مبلغ] در [زمان پرداخت اول] و مابقی پس از [زمان پرداخت های بعدی/اتمام کار/هر مرحله] پرداخت می گردد. روش پرداخت [واریز به حساب/چک/نقدی] خواهد بود.
5.2. تقسیم سود و زیان: سود و زیان خالص حاصل از این [شراکت/پروژه] به نسبت [درصد برای طرف اول]% برای طرف اول و [درصد برای طرف دوم]% برای طرف دوم تقسیم خواهد شد.
5.3. مسئولیت پرداخت هزینه ها: کلیه هزینه های جاری پروژه (از جمله مالیات، بیمه، هزینه های بازاریابی و...) به نسبت سهم الشرکه طرفین یا طبق توافق جداگانه به عهده طرفین خواهد بود.

ماده 6: محرمانگی اطلاعات
طرفین متعهد می گردند کلیه اطلاعات [ذکر نوع اطلاعات، مثال: تجاری، مالی، فنی، شخصی، مشتریان] رد و بدل شده در طول همکاری را محرمانه تلقی نموده و از افشای آن به اشخاص ثالث یا بهره برداری شخصی خودداری نمایند. این تعهد حتی پس از پایان این توافق نامه نیز به قوت خود باقی است.

ماده 7: فورس ماژور
در صورت بروز حوادث قهری و غیرقابل پیش بینی که خارج از کنترل طرفین باشد (مانند سیل، زلزله، جنگ، تحریم های ناگهانی، همه گیری بیماری)، انجام تعهدات تا زمان رفع شرایط فورس ماژور به تعویق افتاده و هیچ یک از طرفین مسئول عدم انجام تعهدات در آن دوره نخواهد بود. در صورت طولانی شدن شرایط فورس ماژور (بیش از 3 ماه)، طرفین با توافق کتبی در خصوص ادامه یا خاتمه توافق نامه تصمیم گیری خواهند کرد.

ماده 8: فسخ و خاتمه توافق نامه
8.1. این توافق نامه با [پایان مدت / انجام کامل موضوع توافق / توافق کتبی طرفین] خاتمه می یابد.
8.2. در صورت عدم ایفای تعهدات اساسی توسط هر یک از طرفین و عدم رفع آن ظرف [15] روز پس از اخطار کتبی، طرف دیگر می تواند توافق نامه را فسخ نماید.
8.3. در صورت فوت یا ورشکستگی هر یک از طرفین حقیقی، این توافق نامه به صورت خودکار فسخ می گردد. آثار مالی فسخ در هر یک از موارد فوق الذکر، توسط مرجع حل اختلاف تعیین خواهد شد.

ماده 9: مرجع حل اختلاف
در صورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر یا اجرای مفاد این توافق نامه، طرفین ابتدا تلاش خواهند کرد موضوع را از طریق مذاکره دوستانه حل و فصل نمایند. در صورت عدم حصول توافق ظرف مدت [30] روز، [یکی از موارد زیر انتخاب و سایر موارد حذف شود]:
الف) اختلاف به مراجع قضایی ذیصلاح شهر [نام شهر] ارجاع خواهد شد.
ب) اختلاف به آقای/خانم [نام داور] فرزند [نام پدر] به شماره ملی [کد ملی] به نشانی [آدرس داور] به عنوان داور مرضی الطرفین ارجاع و رأی ایشان قطعی و لازم الاجرا خواهد بود.

ماده 10: تعداد نسخ و پیوست ها
این توافق نامه در [تعداد] نسخه متحد المتن تنظیم گردید که هر یک از نسخ دارای اعتبار یکسان بوده و پس از امضای طرفین، [یک نسخه نزد طرف اول و یک نسخه نزد طرف دوم و یک نسخه نزد داور/شاهد] محفوظ خواهد ماند. کلیه پیوست های شماره [1] تا [...] (شامل [لیست پیوست ها، مثال: برنامه کاری، لیست تجهیزات]) جزو لاینفک این توافق نامه محسوب می شوند.

امضای طرف اول:
[نام و نام خانوادگی]
تاریخ: [روز/ماه/سال]

امضای طرف دوم:
[نام و نام خانوادگی]
تاریخ: [روز/ماه/سال]

امضای شاهد 1 (اختیاری):
[نام و نام خانوادگی]
تاریخ: [روز/ماه/سال]

نکات تکمیلی و حقوقی حیاتی برای نگارش توافق نامه بین دو نفر

فراتر از چارچوب و بندهای اصلی، در تنظیم یک متن توافق نامه بین دو نفر، نکاتی وجود دارد که می تواند اعتبار و کارایی سند را به طور چشمگیری افزایش دهد و از پیچیدگی های احتمالی در آینده بکاهد. رعایت این موارد، به نوعی، مهندسی پیشگیرانه برای روابط حقوقی است.

شفافیت و وضوح زبان

یکی از مهم ترین اصولی که در نگارش هر سند حقوقی، به خصوص متن توافق نامه بین دو نفر، باید به آن توجه شود، استفاده از زبانی ساده، روشن و عاری از هرگونه ابهام است. پرهیز از کلمات دوپهلو، عبارات کلی و جملات پیچیده، به فهم بهتر مفاد توافق نامه کمک می کند و احتمال بروز سوءتفاهم ها و تفسیرهای متفاوت را به حداقل می رساند. تصور کنید اگر یک قاضی یا داور بخواهد بر اساس این سند رأی صادر کند، آیا جملات به قدری واضح هستند که جای هیچ تردیدی باقی نماند؟ هر کلمه باید معنای واحد و مشخصی داشته باشد.

یادتان باشد، در دنیای حقوقی، هر کلمه ای که ننویسید یا مبهم بنویسید، ممکن است روزی علیه شما استفاده شود.

مشورت با متخصص حقوقی

اگرچه هدف این راهنما توانمندسازی شما برای نگارش یک متن توافق نامه بین دو نفر است، اما در موارد پیچیده، زمانی که مبالغ بالا در میان است، یا در پروژه های حساس و بلندمدت، اهمیت مشورت با یک وکیل یا مشاور حقوقی مجرب را نمی توان نادیده گرفت. یک متخصص حقوقی می تواند با بررسی جزئیات خاص شرایط شما، بندهای لازم را اضافه کرده، ریسک های احتمالی را شناسایی و راهکارهای قانونی مناسبی را برای تضمین حداکثری منافع شما ارائه دهد. این یک سرمایه گذاری برای پیشگیری از هزینه های بسیار سنگین تر در آینده است.

سند عادی در مقابل سند رسمی

یکی از سوالات رایج در مورد متن توافق نامه بین دو نفر، اعتبار قانونی آن است. مهم است که بدانید توافق نامه کتبی که بین دو نفر تنظیم و امضا می شود، حتی اگر در دفتر اسناد رسمی ثبت نشود، به عنوان یک سند عادی کاملاً معتبر بوده و در دادگاه ها قابل استناد است. این بدان معناست که در صورت بروز اختلاف، شما می توانید با ارائه همین سند، ادعای خود را اثبات کنید.

اما سند رسمی که در دفتر اسناد رسمی ثبت می شود، مزایای ویژه ای دارد. مهم ترین مزیت سند رسمی، قابلیت لازم الاجرا بودن آن است. یعنی اگر یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند، نیازی به طرح دعوای حقوقی طولانی مدت نیست و می توان مستقیماً از طریق اداره ثبت یا اجرای احکام، درخواست اجرای مفاد سند را کرد. انتخاب بین سند عادی و رسمی، به میزان حساسیت، مبلغ و ریسک پذیری توافق بستگی دارد. در قراردادهای کوچک و کم ریسک، سند عادی کفایت می کند، اما برای معاملات بزرگ و مهم، ثبت رسمی می تواند امنیت خاطر بیشتری فراهم آورد.

تغییرات در توافق نامه

گاهی اوقات، پس از تنظیم و امضای متن توافق نامه بین دو نفر، شرایط تغییر می کند و نیاز به اصلاح یا تغییر در برخی بندها احساس می شود. این تغییرات، تنها زمانی معتبر خواهند بود که به صورت کتبی تنظیم شده و به امضای مجدد تمامی طرفین توافق برسند. هرگونه توافق شفاهی برای تغییر مفاد یک سند کتبی، فاقد اعتبار قانونی بوده و می تواند در آینده مشکلات زیادی ایجاد کند. بهترین راه، تنظیم یک الحاقیه به توافق نامه اصلی است که در آن، بندهای مورد نظر با شماره گذاری جدید، اصلاح یا اضافه می شوند.

اهمیت پیوست ها و مدارک پشتیبان

در بسیاری از موارد، جزئیات یک همکاری ممکن است بسیار طولانی یا شامل نقشه ها، لیست ها، جداول و برنامه ریزی های تفصیلی باشد که گنجاندن همه آن ها در متن اصلی توافق نامه، باعث طولانی و دشوار شدن خواندن آن می شود. در این حالت، می توان این جزئیات را در قالب پیوست به توافق نامه اضافه کرد. حتماً در متن اصلی توافق نامه به شماره و عنوان دقیق پیوست ها اشاره کنید و تأکید نمایید که آن ها جزو لاینفک توافق نامه محسوب می شوند. امضا کردن تمامی صفحات پیوست توسط طرفین نیز، به افزایش اعتبار آن ها کمک می کند.

اهمیت حضور شاهد و گواهی امضا

گرچه حضور شاهد برای اعتبار بخشیدن به متن توافق نامه بین دو نفر (به عنوان سند عادی) از نظر قانونی الزامی نیست، اما می تواند در صورت بروز اختلاف، به عنوان یک عامل مهم در اثبات اصالت امضاها و تأیید مفاد توافق نامه عمل کند. شاهدان می توانند در دادگاه شهادت دهند که طرفین با میل و رضایت خود سند را امضا کرده اند.

روش دیگری که می تواند امنیت سند عادی را افزایش دهد، گواهی امضا در دفتر اسناد رسمی است. در این حالت، خود توافق نامه رسمی نمی شود، اما دفترخانه تنها اصالت امضای افراد را تأیید می کند. این کار می تواند در پرونده های حقوقی، از انکار امضا توسط یکی از طرفین جلوگیری کرده و فرایند اثبات را تسهیل کند.

نتیجه گیری

در مسیر پرپیچ وخم روابط کاری، مالی و حتی شخصی، متن توافق نامه بین دو نفر حکم قطب نمایی را دارد که مسیر را روشن و شفاف می سازد. این سند، بیش از آنکه صرفاً مجموعه ای از کلمات بر روی کاغذ باشد، یک ابزار قدرتمند پیشگیرانه است که می تواند از بروز سوءتفاهم ها، اختلافات و دعاوی حقوقی پرهزینه جلوگیری کند. اهمیت نگارش دقیق و جامع یک توافق نامه از این جهت است که تمامی حقوق، تعهدات، انتظارات و حتی راهکارهای حل اختلافات را به وضوح مشخص می سازد و به طرفین امکان می دهد تا با اطمینان و آرامش خاطر بیشتری به همکاری خود ادامه دهند.

تجربه نشان داده است که بسیاری از چالش ها نه از قصد بد، بلکه از ابهام در توافقات نشأت می گیرد. با داشتن یک متن توافق نامه بین دو نفر حرفه ای و کامل، نه تنها چارچوبی محکم برای همکاری خود ایجاد می کنید، بلکه نشان دهنده احترام متقابل و جدیت در حفظ منافع هر دو طرف خواهید بود. اکنون که با اجزای اصلی و نکات حیاتی نگارش این سند آشنا شده اید، می توانید با اطمینان کامل، توافق نامه های خود را تنظیم کرده و روابط خود را بر پایه اعتماد و شفافیت بنا نهید.