روشی نوین برای جذب دی اکسید کربن از دریا معرفی شد

با کشف بزرگترین مخزن CO2 جهان؛

به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) یک سیستم کارآمد برای جذب دی اکسید کربن از آب دریا ایجاد کرده‌اند. این روش می‌تواند به کاهش انتشار کربن در آینده نزدیک کمک کند. روش‌های کنونی جذب کربن عمدتاً بر حذف دی اکسید کربن از هوا متمرکز است. با این حال، آب‌های اقیانوس یک مخزن کربن بزرگ‌تر هستند که تا ۴۰ درصد از انتشار کربن تولید شده توسط فعالیت‌های انسانی را جذب می‌کنند. سطح کربن در آب دریا ۱۰۰ برابر بیشتر است و می‌توان به طور مستقیم آن را جذب کرد.

**چگونگی جذب کربن از آب دریا

به طور معمول، این کار با استفاده از غشا‌ برای اعمال ولتاژ در جریان تغذیه انجام می‌شود که با تقسیم آب اسیدی می‌شود. در نتیجه، بی‌کربنات‌های موجود در آب به مولکول‌های دی‌اکسید کربن تبدیل می‌شوند که می‌توان آن‌ها را در خلاء حذف کرد. این فرآیند پیچیده و پرهزینه است، زیرا غشا‌های مورد نیاز برای فرآیند گران هستند و همچنین به مواد شیمیایی برای هدایت واکنش در الکترود‌ها نیاز دارند.

یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی «آلن هاتون»، پروفسور مهندسی شیمی در MIT، برای ساده‌سازی فرآیند و مقرون‌به‌صرفه‌سازی آن تلاش کردند. روش جدید توسعه یافته آن‌ها از غشا استفاده نمی‌کند و در عوض از یک واکنش برگشت‌پذیر در الکترود‌ها برای جذب کربن استفاده می‌کند. الکترود‌های واکنشی پروتون‌ها را به آب دریا آزاد می‌کنند، در نتیجه آب دریا را اسیدی می‌کنند و بی‌کربنات‌های محلول را به دی‌اکسید کربن مولکولی تبدیل می‌کنند، سپس در خلاء جذب می‌شود. در ادامه آب به مجموعه دومی از سلول‌ها می‌رود که در آنجا ولتاژ معکوس می‌شود و پروتون‌ها بازیابی می‌شوند تا آب قبل از رها شدن دوباره به دریا قلیایی شود.

وقتی یک مجموعه از الکترود‌ها از پروتون تهی می‌شود، نقش دو سلول می‌تواند معکوس شود. محققان MIT در حال بررسی تزریق مجدد آب قلیایی به عنوان اقدامی برای کاهش اسیدی شدن اقیانوس‌ها هستند. انتظار می‌رود این روش به مقابله با تهدید صخره‌های مرجانی و صدف‌ها کمک کند. این کار می‌تواند در خارج از ساحل نیز انجام شود. برای کاهش هزینه‌های سرمایه مرتبط با راه‌اندازی چنین تأسیساتی، محققان پیشنهاد می‌کنند که این فناوری را با زیرساخت‌های موجود مانند کارخانه‌های نمک‌زدایی، سکو‌های حفاری دریایی و مزارع پرورش آبزی‌‌پروری به صورت مشترک توسعه دهند. کربنی که از اقیانوس‌ها حذف می‌شود، می‌تواند به ترکیباتی مانند اتانول یا مواد شیمیایی خاص تبدیل شود. محققان افزودند که می‌توان آن را در شکل‌های زمین‌شناسی زیر کف دریا مدفون کرد.

انتهای پیام/۱۱۰/

انتهای پیام/