چرا مردم آمریکا با وجود هشدار طوفان، شهرها را تخلیه نمی کنند؟
غزال زیاری: با وقوع طوفان سهمگین و ترسناک میلتون در فلوریدا ده ها هزار نفر از افراد با ترک خانه هایشان و دور شدن از مناطق ساحلی در پناهگاه ها ساکن شدند؛ اما باوجود هشدارهای فراوان درباره طوفانی که یکی از قوی ترین طوفان های ثبت شده در تاریخ بود و صدور دستور تخلیه برخی مکان ها بسیاری از افراد منازل شان را ترک نکردند.
با آغاز طوفان تماس ها با نیروهای امدادی افزایش یافت و در شهر هیلزبورو تامپا بیش از ۵۰۰ نفر که در خانه های سیل زده گرفتار شده بودند دست به دامان نیروهای امداد شدند. یکی از مقامات این شهر هم اعلام کرد که تا فردای روز طوفان بیش از ۳۵ نفر را نجات داده اند. به گفته او سطح سیلاب در شهر بالا بوده و چراغ های راهنمایی و رانندگی خاموش شده بود؛ خطوط برق و درختان قطع شده و تجهیزات فاضلاب شهر زیرآب رفته و آب عمومی را آلوده کرده بود.
حالا بحثی که مطرح است این است که چرا برخی افراد باوجود هشدارهای فراوان حاضر به تخلیه خانه هایشان نمی شوند؟ تخلیه منزل در پی اعلام هشدار وقوع طوفانی بزرگ گرچه اقدامی منطقی است اما آن قدرها هم که به نظر می رسد آسان نیست و مستلزم پول برنامه ریزی توانایی ترک و مهم تر از همه رسیدن به این باور است که تخلیه کردن بهتر از ماندن است.
در این بین آژانس مدیریت اضطراری فدرال و مرکز مخاطرات طبیعی آمریکا در پروژه ای به بررسی انگیزه افراد برای ترک یا جستجوی سرپناه در جریان طوفان پرداخته و به سه دلیل اصلی رسیدند که چرا عده ای باوجود هشدارهای جدی وقوع طوفان حاضر به ترک خانه هایشان نیستند؟
هزینه بالای تخلیه
تأمین شرایط حمل ونقل و مکانی برای اقامت ازجمله هزینه هایی است که در هنگام تخلیه منزل باید به آن فکر کرد و مستلزم منابع مالی است که بسیاری از افراد از آن ها بی بهره اند. امروزه یک نفر از هر ۹ آمریکایی با فقر دست به گریبان است و بسیاری از آن ها گزینه های مالی محدودی دارند.
مثلاً در سال ۲۰۰۵ و در جریان طوفان کاترینا بسیاری از افراد وسیله نقلیه نداشتند و نمی توانستند با اتوبوس نقل مکان کنند و درنهایت در برابر یک طوفان مرگبار سرگردان شدند و حدود ۱۴۰۰ نفر در این طوفان جان باختند که بسیاری از آن ها در خانه های سیل زده بودند.
با صدور دستور تخلیه مسائل لجستیکی متعددی نیز رخ می دهد: از کمبود بنزین و گاز گرفته تا ایجاد ترافیک و سرگردانی افراد که حتی ممکن است نتوانند قبل از وقوع طوفان سرپناهی پیدا کنند. چنین اتفاقی را در جریان طوفان فلوید در سال ۱۹۹۹ شاهد بودیم. افرادی که تخلیه های گذشته را تجربه کرده اند یا ویدیوهایی از ترافیک های بزرگراهی پیش از طوفان را دیده اند ممکن است از ترس اسیر شدن در ترافیک حاضر به تخلیه منزل نشوند.
سلامتی حیوانات خانگی و توانایی فیزیکی
تخلیه برای افراد از کارافتاده یا سالمندان چالش برانگیزتر است. تخلیه زندانیان داخل زندان خانه های سالمندان و یا افراد دارای معلولیت بسیار سخت است و درعین حال بسیاری از پناهگاه ها برای تامین نیازهای آن ها تدارک دیده نشده اند. مثلاً راهروی بسیاری از این پناهگاه ها برای عبور ویلچر باریک است.
جابجایی افرادی که شرایط آسیب پذیرتری دارند و جابجایی شان در شرایط استرس زا دشوار است کار تصمیم گیری درباره تخلیه را سخت تر می کند؛ هرچند که عدم تخلیه نیز می تواند کشنده باشد. در سال ۲۰۱۷ و در جریان طوفان ایرما هفت نفر از ساکنان خانه سالمندان در اثر قطع برق و گرمای شدید در مرکزی در فلوریدا جان باختند و با آلودگی یا تعطیلی احتمالی سیستم های آب عمومی امکان شیوع بیماری های عفونی نیز افزایش می یابد.
کار برای افرادی که حیوانات خانگی دارند نیز سخت است ؛ صاحبان حیوانات خانگی به دلیل مشکلات حمل ونقل حیواناتشان و یافتن سرپناه برای آن ها به ندرت حاضر به تخلیه منازل شان می شوند. چرا که در جریان طوفان های مخرب ممکن است روزها تا هفته ها طول بکشد تا مردم بتوانند به خانه هایشان بازگردند.
عدم درک ریسک
تصور افراد از شدت خطر نیز ممکن است مانع از خروج آن ها از منازل شان شود. مطالعات حاکی از آن است که زنان و اقلیت ها خطرات طوفان را از سایرین جدی تر می گیرند و احتمال بیشتری برای تخلیه یا رفتن به پناهگاه ها دارند و زنان تقریباً دو برابر بیشتر از مردان در هنگام صدور دستور تخلیه اجباری خانه هایشان را ترک می کنند.
اگر مردم قبلاً طوفانی را تجربه کرده باشند که خسارت قابل توجهی نداشته ممکن است خطرات طوفان آتی را دست کم گرفته و خانه هایشان را ترک نکنند. افرادی که حاضر به رفتن به پناهگاه ها نشدند ترجیح می دادند که در خانه در کنار خانواده یا دوستانشان بمانند و البته باید این را هم در نظر داشت که شرایط در پناهگاه ها گاهی بد شلوغ و فاقد حریم خصوصی لازم است.
از سوی دیگر مردم در مورد ایمنی و اینکه آیا در پناهگاه ها نیازهای آن ها برآورده خواهد شد یا خیر نیز نگرانی هایی دارند؛ از نگرانی درباره تمیزی ایمنی و وجود مکان های خصوصی برای اعمال مذهبی گرفته تا یافتن غذای مناسب و غیره.
منبع: sciencealert
۵۸۳۲۱