مکان‌های ناجی تنوع زیستی زمین شناسایی شد
یک گروه حفاظت از منابع طبیعی، با شناسایی مناطقی از زمین، راهی را برای حفظ تنوع زیستی کره خاکی ارائه کرده اند؛ اقدامی که مانع از وقوع ششمین انقراض دسته جمعی حیات می‌شود.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ ، سیاره ما محل زندگی اشکال مختلفی از حیات است، اما انقراض، بزرگ‌ترین تهدیدی است که حیات با آن رو به رو است و در این موضوع انسان‌ها مقصر هستند. گفته می‌شود فعالیت‌های انسانی، از جمله تخریب زیستگاه، تغییرات اقلیم، آلودگی و بهره برداری بیش از حد از منابع، علت اصلی این انقراض سریع است.
اما روزنه‌ای از امید برای حیات وحش سیاره ما وجود دارد. محققان مرکز حفاظت از منابع طبیعی «ریزالو» «Resolve» در آمریکا به تازگی راهی را برای حفظ تنوع زیستی سیاره مان با حفاظت از بخش کوچکی از زمین شناسایی کردند.
آنها مناطق مهمی را در سراسر جهان شناسایی کرده اند که به عنوان «الزامات حفاظتی» شناخته می‌شوند، که روی هم تنها ۱.۲ درصد از سطح زمین را تشکیل می‌دهند. این محققان معتقدند «اگر به اندازه کافی از این مناطق مهم محافظت شود، می‌توان از همه انقراض‌های پیش بینی شده جلوگیری کرد».
این نقاط حساس، بسیار مهمند چرا که پناهگاه طیف وسیعی از گونه‌های کمیاب و در معرض خطری مانند پستانداران بزرگی از جمله تامارا فیلیپینی گرفته تا گیاهان کمیاب و دوزیستان، هستند. حفاظت از آنها مانند ساختن کشتی برای حیات وحش کره زمین است که بقای آنها را برای نسل‌های آینده تضمین می‌کند.
این مناطق چگونه شناسایی شده اند؟
اما چگونه این مناطق در پهنه وسیع کره زمین شناسایی شدند؟ «الزامات حفاظتی» با استفاده از توزیع گونه‌های کمیاب و در معرض خطر از طریق شش ارزیابی تنوع زیستی پرکاربرد ترسیم شده است.
«اندی لی» «Andy Lee» یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: این مکان‌ها با جدیدترین نقشه یا مناطق حفاظت شده جهانی تطبیق داده شده تا مکان‌های محافظت نشده‌ای که نیاز به حفاظت فوری دارند، شناسایی شوند.
همکاران لی همچنین پوشش زمین را با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای با وضوح بالا (۱۰۰ متر) تجزیه و تحلیل کردند. این کار به اصلاح نقشه جهانی و شناسایی زیستگاه‌های باقی مانده حیات وحش کمک کرد.
این مطالعه خیلی دقیق ۱۶ هزار و ۸۲۵ الزام حیاتی حفاظتی (حدود ۱۶۴ مگا هکتار) را در سطح جهان شناسایی کرد؛ و نکته جالب اینجاست که این نقاط مهم و حساس در مناطق گرمسیری و عمدتا در پنج کشور: فیلیپین، برزیل، اندونزی، ماداگاسکار و کلمبیا متمرکز شده اند.
لی اظهار داشت: «حفاظت از این آخرین زیستگاه‌های باقی مانده می‌تواند مانع از انقراض قریب الوقوع شده، جمعیت‌های منشا و مهمی را برای بازیابی این گونه‌ها در آینده فراهم کرده و تلاش‌ها را برای توقف ششمین انقراض بزرگ رهبری کند.»
جالب توجه است که نزدیک به ۴۰ درصد از این الزامات حفاظتی نزدیک به مناطق حفاظت شده موجود هستند. این بدان معناست که گنجاندن آنها در برنامه‌های موجود یا یافتن روش‌های حفاظتی جایگزین می‌تواند بسیار آسان‌تر باشد.
محققان تخمین می‌زنند هزینه این حفاظت، کمتر از ۰.۲ درصد تولید ناخالص داخلی آمریکا در سال خواهد بود – کسری از هزینه‌ای که برای یارانه سوخت‌های فسیلی خرج می‌شود.
لی افزود: «تخمین‌های ما حاکی از آن است که حفاظت از همه الزامات حفاظتی در نواحی گرمسیری ۱۶۹ میلیارد دلار و در سراسر جهان ۲۶۳ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. این مبلغ معادل ۵۳ میلیارد دلار در سال در طی پنج سال آینده برای محافظت از همه مناطق و کمتر از ۰.۲ درصد از تولید ناخالص داخلی آمریکاست. حتی نیمی از این میزان نیز می‌تواند از بخش عمده‌ای از گونه‌های کمیاب و در معرض خطر انقراض جهان محافظت کند.»
محققان داده‌های صد‌ها پروژه حفاظتی را برای تخمین هزینه حفاظت از این نقاط مهم و حساس تجزیه و تحلیل کرده و یک یافته کلیدی آن است که بیش از یک سوم این مناطق در نزدیکی مناطق حفاظت شده کنونی قرار دارند. این همپوشانی قابلیت کاهش چشمگیر هزینه ایجاد مناطق حفاظت شده جدید و مدیریت آنها را در دراز مدت دارد.
لی یاداور شد: با توجه به این برآوردها، حفاظت از الزامات حفاظتی «قابل دسترس و مقرون به صرفه» است.
نجات این نقاط مهم و حساس فقط برای محافظت از حیوانات نیست و برای مبارزه با تغییرات اقلیم نیز بسیار حائز اهمیت است. این مناطق، به ویژه جنگل ها، به عنوان مکنده غول پیکر کربن عمل کرده و گاز‌های گلخانه‌ای مضر را جذب می‌کنند. حفاظت از آنها یک معامله برد – برد برای حیات وحش و سیاره زمین است.
الزامات حفاظتی در یک راهبرد بزرگتر برای حفاظت از سیاره قرار می‌گیرد. این اولین گام در یک طرح پنج قسمتی به نام «چارچوب شبکه ایمنی جهانی» است که هدف آن حفاظت از حداقل ۳۰ درصد از زمین تا سال ۲۰۳۰ اعلام شده.
به گفته لی این اولین گام حیاتی برای حفظ خدمات زیست بوم و حمایت از هدف اقلیم جهانی یعنی افزایش نیافتن ۱.۵ درجه سانتیگرادی دمای زمین است. این رویکرد یکپارچه هم برای تنوع زیستی و هم تلاش‌های اقلیمی مفید واقع خواهد شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه Frontiers in Science منتشر شده است.