او چنان متواضع و بی احترامی به مراسم بود که به والدینش در مورد برنده شدن جایزه فیلدز نگفت. (او همچنین اولین زنی بود که جایزه را از آن خود کرد) ، و پدر با دیدن این خبر از موفقیت دخترش مطلع شد. معروف است که پدر از دخترش خواسته است. چرا اینطور نمی گویی؟ و دختر به سادگی جواب داد. چون فکر نمی کردم این امکان وجود داشته باشد.
به گزارش سرگرمی برای همه ، این روزنامه اعتماد کردن او نوشت: “ایران ما از گذشته های دور تا این دوره ریاضیدانان بزرگی کم نداشته است ، به عنوان مثال ، ما می توانیم از مشاهیر مانند خوارزم ، خیام نام ببریم یا فراتر برویم ، خواجه نصیر را در این لیست بگنجانیم. حتی در دوره تیموریان که یکی از دوره های انحطاط نسبت به گذشته بود ، ما نبوغی مانند Gh yasuddin Jam amshid Kashhani داشتیم. اما چند سالی است که وقتی به ریاضیات ایران و غول های آن فکر می کنیم ، اولین نامی که به ذهن خطور می کند مریام میرزاخان است. او در روزی مانند این در ژوئیه 2017 درگذشت. این در حالی بود که او فقط 40 سال داشت. وی گفت: “برای خیلی از ما باور کردن (اگر کسی بگوید که باور نمی کنیم) سخت است – که ریاضیات را در دوران نوجوانی دوست ندارد ، نمرات خوبی در آن نمی گرفت.” او قبلاً بیشتر به قصه گویی و قصه گویی علاقه داشت ، فکر می کرد روزی نویسنده می شود. اما بعد از مدتی به ریاضیات علاقه مند شد ، به قول خودش ، ریاضیات زیبایی خود را نشان داد.
وی قبل از ورود به دانشگاه ، دو سال متوالی مدال طلای المپیاد جهانی ریاضی را کسب کرد و با همان حمایت بدون کنکور وارد دانشگاه شد. وی برای تحصیل در رشته ریاضیات به دانشگاه صنعتی شریف رفت. بیشتر تحقیقات وی بر روی هندسه سطح متمرکز بود و به دنبال راه های ابتکاری برای درک و حل مشکلات در این زمینه بود. (به خاطر تلاش هایش جایزه معتبر فیلدز را دریافت کرد.) ذهن او چنان قوی بود که دوستان و همکارانش به شوخی می گفتند مری می تواند هر مشکلی را از 40 طریق مختلف حل کند. کارتیس مک مولن ، استاد دانشگاه هاروارد که میرزاخانی زیر نظر وی کار می کرد ، می گوید که مری گاه در مورد تصاویری از دنیای هندسه بحث می کرد که برای اکثر غول ها ناآشنا بود ، برخی از آنها تصور نمی کردند.
به گفته کسانی که وی را از نزدیک می شناختند ، میرزاخانی شخصیتی گرم و مهربان داشت ، اما در مورد جزئیات زندگی شخصی خود صحبتی نکرد ، حتی در نزدیکترین دوستانش چیزهای زیادی را به اشتراک نمی گذاشت. اگر از هوش زیاد او بگذریم ، توانایی تمرکز او حیرت انگیز بود و سخت کوشی یکی از مهمترین ویژگیهای او بود. او زندگی خود را وقف ریاضیات کرد ، اما اصلاً چهره ای یک بعدی نبود …
او چنان متواضع و بی احترامی به مراسم بود که به والدینش در مورد برنده شدن جایزه فیلدز نگفت. (او همچنین اولین زنی بود که برنده این جایزه شد). و پدر با دیدن این خبر از موفقیت دخترش مطلع شد. معروف است که پدر از دخترش خواسته است. چرا نمیگی؟ و دختر به سادگی جواب داد. چون فکر نمی کردم این امکان وجود داشته باشد. میرزاخانی برای ادامه تحصیل عازم آمریکا شد ، در آنجا اقامت گزید و ازدواج کرد. اندکی بعد صاحب دختری شد به نام آناهیتا. حدود 2 سال پس از تولد دخترش ، بیمار شد و همانطور که می دانید ، سرطان تشخیص داده شد. “نیازی به نوشتن درباره ادامه تاریخ نیست ، اما ناگفته نماند که او تا هفته های آخر با اشتیاق و اشتیاق زندگی کرد. سرانجام ، او سرنوشت تلخ خود را پذیرفت.”
انتهای پیام: