خلاصه کتاب روانشناسی داوری – نکات کلیدی (ریچاردسون و واینبرگ)
خلاصه کتاب روانشناسی داوری ( نویسنده پگی ا. ریچاردسون، رابرت اس. واینبرگ )
کتاب روانشناسی داوری اثری از پگی ا. ریچاردسون و رابرت اس. واینبرگ، بینش های عمیقی درباره جنبه های روانی و حیاتی حرفه قضاوت در ورزش ارائه می دهد. این کتاب به داوران کمک می کند تا با آموختن اصول روانشناسی، فشارهای ناشی از مسئولیت هایشان را مدیریت کنند و عملکردی بی نقص و عادلانه داشته باشند.
در دنیای پرهیاهوی ورزش، نقش داوران فراتر از تنها اجرای قوانین بازی است. آن ها در قلب میدان، در معرض دید هزاران تماشاگر و میلیون ها بیننده، باید تصمیماتی سریع، قاطع و بی طرفانه بگیرند؛ تصمیماتی که می تواند سرنوشت یک مسابقه، یک فصل و حتی یک دوران ورزشی را تغییر دهد. این فشار بی امان، نیازمند مهارت هایی فراتر از دانش فنی قوانین است و دقیقاً همینجاست که اهمیت روانشناسی داوری نمایان می شود. کتاب روانشناسی داوری نوشته برجسته پگی ا. ریچاردسون و رابرت اس. واینبرگ، با ترجمه ارزشمند دکتر سیروس چوبینه، اثری پیشگام در این زمینه به شمار می رود. این اثر، دریچه ای به سوی ابعاد پنهان ذهن یک داور می گشاید و راهکارهایی عملی برای تقویت بنیان های روانی آن ها ارائه می دهد. این خلاصه جامع، با هدف ارائه عصاره ای کاربردی از این کتاب برای داوران فعال و آینده، مربیان، ورزشکاران و تمامی علاقه مندان به ورزش تدوین شده است. در ادامه، سفری به عمق فصول این کتاب خواهیم داشت تا نکات کلیدی و راهبردهای عملی آن برای ارتقاء مهارت های روانی و بهبود عملکرد در میدان را درک کنیم. این بازنگری عمیق، برخلاف معرفی های سطحی، به قلب مفاهیم کتاب نفوذ می کند تا خواننده بتواند با درکی جامع، از آموزه های آن در زندگی حرفه ای خود بهره مند شود.
بخش ۱: آمادگی – بنیان های ذهنی یک قضاوت عالی
قضاوت در ورزش، مانند هر حرفه دیگری که نیازمند عملکرد در سطح بالاست، ریشه در آمادگی ذهنی و روانی دارد. قبل از ورود به میدان، یک داور باید ذهن خود را به گونه ای آماده کند که بتواند با چالش ها و فشارهای احتمالی مواجه شود و بهترین تصمیمات را اتخاذ کند. بخش اول کتاب به این بنیان های اساسی می پردازد و راهنمایی های ارزشمندی برای ساخت یک ذهن آماده و قدرتمند ارائه می دهد.
۱.۱. ویژگی های روانی یک داور خوب (خلاصه فصل اول)
وقتی به یک داور برجسته فکر می شود، تنها دانش او از قوانین نیست که در ذهن نقش می بندد؛ بلکه مجموعه ای از ویژگی های شخصیتی و روانی است که او را متمایز می سازد. نویسندگان در این فصل، به تشریح این خصوصیات بنیادین می پردازند که لازمه پایداری و ثبات عملکرد در طولانی مدت هستند. خونسردی، قاطعیت، عدالت محوری، توانایی حفظ تمرکز حتی در شلوغ ترین لحظات، و انعطاف پذیری ذهنی برای تطبیق با شرایط غیرمنتظره، از جمله این ویژگی های کلیدی هستند. یک داور خوب کسی است که می تواند تحت فشار شدید، بی طرفی خود را حفظ کند، تصمیمات درست بگیرد و به اشتباهات گذشته خود چنگ نزند.
یک داور ممتاز، فراتر از تسلط بر قوانین، کسی است که از نظر روانی مجهز به خونسردی، قاطعیت، تمرکز و انعطاف پذیری است. این ویژگی ها، ستون های اصلی پایداری و موفقیت در قضاوت هستند.
این ویژگی ها به داور کمک می کنند تا در مواجهه با اعتراضات بازیکنان یا مربیان، واکنش های تماشاگران و لحظات حساس بازی، آرامش خود را حفظ کند و با دیدی شفاف به قضاوت بپردازد. پرورش این صفات نیازمند خودآگاهی و تمرین مداوم است.
نکته عملی: برای پرورش این ویژگی ها، داوران می توانند پس از هر قضاوت، عملکرد خود را از جنبه های روانی تحلیل کنند. به عنوان مثال، ثبت لحظاتی که در آن ها خونسردی خود را از دست داده اند یا تمرکزشان برهم خورده، و بررسی دلایل آن، می تواند نقطه شروعی برای بهبود باشد. همچنین، تمرین سناریوهای دشوار در ذهن و یافتن واکنش های مناسب به آن ها، به افزایش قاطعیت و انعطاف پذیری کمک می کند.
۱.۲. آماده شدن برای قضاوت (خلاصه فصل دوم)
ورود به میدان بدون آمادگی روانی کافی، مانند شنا کردن در اقیانوس بدون یادگیری شنا است. نویسندگان تأکید می کنند که آمادگی روانی پیش از ورود به میدان قضاوت، به همان اندازه آمادگی جسمانی و دانش قوانین، حیاتی است. این آمادگی شامل تنظیم ذهن، پیش بینی سناریوهای احتمالی در بازی، و مدیریت اضطراب پیش از مسابقه است. داوران می توانند با ایجاد روتین های ثابت پیش از بازی، مانند مرور قوانین خاص بازی، مطالعه تیم ها و بازیکنان، و تجسم موفقیت در تصمیم گیری های کلیدی، ذهن خود را برای بهترین عملکرد ممکن آماده کنند. این روتین ها به ایجاد حس کنترل و کاهش اضطراب کمک می کنند.
نکته عملی: یک چک لیست آمادگی روانی قبل از مسابقه می تواند شامل موارد زیر باشد:
- مرور قوانین کلیدی که احتمال استفاده از آن ها زیاد است.
- تجسم لحظات موفقیت آمیز و تصمیمات قاطع.
- شناسایی و مدیریت عوامل احتمالی استرس (مثلاً، تیم های پرحاشیه یا بازیکنان خاص).
- انجام تمرینات آرام سازی کوتاه (مانند تنفس عمیق) قبل از ورود به میدان.
- تنظیم اهداف کوچک و قابل دستیابی برای قضاوت (مثلاً، تمرکز کامل در ۱۰ دقیقه اول).
بخش ۲: مشارکت – هنر تعامل و ارتباط موثر در زمین
داوری تنها درباره سوت زدن و نشان دادن کارت نیست؛ بلکه بخش عظیمی از آن به تعامل با بازیکنان، مربیان و حتی تماشاگران مربوط می شود. یک داور موفق، نه تنها قوانین را می داند، بلکه هنرمندانه ارتباط برقرار می کند و اعتماد را در فضای بازی تقویت می کند. این بخش از کتاب بر اهمیت ارتباط و اطمینان در حرفه داوری تمرکز دارد.
۲.۱. ارتباط (خلاصه فصل سوم)
ارتباط، سنگ بنای هر تعامل انسانی است و در داوری ورزشی نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. داور باید بتواند پیام های خود را به صورت واضح و بدون ابهام منتقل کند و در عین حال، پذیرای بازخوردهای (حتی اعتراضات) دیگران باشد. این فصل، به بررسی ارتباط کلامی و غیرکلامی داور می پردازد. زبان بدن، لحن صدا، و شفافیت در انتقال پیام های کلامی، همگی می توانند در درک تصمیمات داور و مدیریت تعارضات نقش بسزایی داشته باشند. در مواجهه با اعتراضات و فشارهای ناشی از هیجانات بازی، داور باید بتواند با خونسردی و اقتدار، وضعیت را مدیریت کند.
نکته عملی: داوران می توانند از جمله بندی های کلیدی و زبان بدن موثر برای کنترل اوضاع استفاده کنند. مثلاً، حفظ تماس چشمی محکم، ایستادن قاطعانه، و استفاده از جملاتی مانند من اوضاع را درک می کنم، اما تصمیم گرفته شده است و باید ادامه دهیم یا به من فرصت دهید تا توضیحات را ارائه دهم می تواند به مدیریت اعتراضات کمک کند. آموزش دیدن در زمینه مهارت های ارتباطی و حتی شرکت در کارگاه های فن بیان می تواند برای داوران بسیار سودمند باشد.
۲.۲. اطمینان (خلاصه فصل چهارم)
اعتماد به نفس، نیروی محرکه یک داور در طول بازی است. این فصل به چگونگی ساخت و حفظ اعتماد به نفس می پردازد. اعتماد به نفس یک داور، اغلب ریشه در حس خودکارآمدی او دارد؛ یعنی باور به توانایی هایش برای انجام صحیح وظایف. تصمیم گیری های درست پی درپی، مدیریت موفقیت آمیز لحظات بحرانی، و توانایی بازیابی پس از اشتباهات، همگی به تقویت این حس کمک می کنند. هر داوری ممکن است دچار اشتباه شود، اما آنچه داور ممتاز را از دیگران متمایز می کند، توانایی او در مدیریت اشتباهات، مقابله با تردید درونی و بازگشت قوی به بازی است.
نکته عملی: راهکارهای بازیابی اعتماد به نفس پس از تصمیمات دشوار یا اشتباهات می تواند شامل یک مکث ذهنی کوتاه باشد. در این مکث، داور به خود یادآوری می کند که گذشته را نمی توان تغییر داد، اما می تواند بر لحظه حال و آینده تمرکز کند. تمرین عبارات تأییدی مثبت مانند من یک داور توانمند هستم یا من می توانم بهترین تصمیم را بگیرم نیز در بازیابی اعتماد به نفس موثر است. پس از بازی، تحلیل سازنده اشتباهات به جای سرزنش خود، کلید رشد و تقویت اطمینان است.
بخش ۳: روحیه گرفتن – انگیزه و آرامش در اوج هیجان
داوران در طول یک مسابقه، تحت فشار شدید هیجانی قرار می گیرند. مدیریت این هیجانات، حفظ انگیزه و یافتن آرامش در اوج تنش، از مهارت های حیاتی است که کتاب روانشناسی داوری به تفصیل به آن ها می پردازد. این بخش، راهکارهایی را برای حفظ تعادل روانی در محیط پرچالش ورزشی ارائه می دهد.
۳.۱. انگیزش (خلاصه فصل پنجم)
انگیزه، سوخت حرکت هر فردی در مسیر دستیابی به اهداف است. در حرفه داوری نیز، حفظ انگیزه برای مقابله با چالش ها و ادامه مسیر رشد، بسیار مهم است. این فصل به بررسی انواع انگیزش، از جمله انگیزش درونی (عشق به داوری، لذت از عدالت) و بیرونی (شناخت، پاداش مالی) می پردازد. داوران چگونه می توانند انگیزه خود را حفظ کنند؟ نویسندگان پیشنهاد می کنند که تعیین اهداف شخصی واقع بینانه، یادآوری عشق واقعی به داوری و لذت بردن از هر قضاوت، می تواند به مقابله با دلزدگی کمک کند. انگیزه درونی، پایدارتر و قوی تر از انگیزه های بیرونی است و به داور کمک می کند حتی در شرایط سخت، به کار خود ادامه دهد.
نکته عملی: تکنیک های خودانگیزشی برای مقابله با دلزدگی می تواند شامل ایجاد یک دفترچه موفقیت باشد. در این دفترچه، داور تمامی قضاوت های موفق، بازخوردهای مثبت، و لحظاتی که احساس غرور کرده را ثبت می کند. مرور دوره ای این یادداشت ها، به داور کمک می کند تا در زمان خستگی یا دلزدگی، انگیزه خود را بازیابی کند. همچنین، مشارکت در برنامه های مربیگری داوران جوان، می تواند حس مفید بودن و انگیزه درونی را تقویت کند.
۳.۲. آرامش (خلاصه فصل ششم)
فشار و استرس، جزء لاینفک حرفه داوری هستند. توانایی مدیریت این استرس ها و حفظ آرامش در لحظات حساس، می تواند تفاوت بزرگی در عملکرد یک داور ایجاد کند. این فصل، به معرفی تکنیک های آرام سازی سریع می پردازد که داوران می توانند حتی در طول بازی از آن ها بهره ببرند. تنفس عمیق، ریلکسیشن عضلانی پیش رونده، و تمرینات ذهن آگاهی، ابزارهایی قدرتمند برای کاهش تنش و بازگرداندن آرامش هستند.
داوران اغلب در موقعیت هایی قرار می گیرند که ضربان قلبشان بالا می رود و بدنشان واکنش های فیزیولوژیکی به استرس نشان می دهد. کنترل این واکنش ها از طریق تکنیک های آرام سازی، به آن ها اجازه می دهد تا با ذهنی آرام تر به قضاوت بپردازند.
نکته عملی: یک تمرین تنفسی کوتاه که داور می تواند در طول بازی انجام دهد، تنفس چهار-چهار-چهار است: برای چهار شماره دم، چهار شماره نگه داشتن نفس، و چهار شماره بازدم. تکرار این چرخه برای چند بار، می تواند به کاهش ضربان قلب و بازگرداندن آرامش در لحظات پرفشار کمک کند. این تمرین را می توان در زمان توقف بازی، حین رفت و آمد در زمین، یا حتی در زمان سوت زدن به سرعت انجام داد.
بخش ۴: متمرکز شدن – تیزبینی و حضور ذهن در قضاوت
تمرکز، مهم ترین ابزار یک داور است. در یک بازی پرسرعت، حتی یک لحظه از دست دادن تمرکز می تواند منجر به تصمیم گیری اشتباه و تأثیرات منفی بر نتیجه بازی شود. این بخش از کتاب به عمق موضوع تمرکز و تصویرسازی ذهنی می پردازد و راهکارهایی برای حفظ و بازیابی آن ارائه می دهد.
۴.۱. تمرکز (خلاصه فصل هفتم)
اهمیت تمرکز بی وقفه در داوری بر کسی پوشیده نیست. یک داور باید توانایی مدیریت حواس پرتی ها را داشته باشد؛ از سر و صدای تماشاگران و اعتراضات بازیکنان گرفته تا افکار مزاحم شخصی. این فصل، به بررسی تکنیک های حفظ و بازیابی تمرکز می پردازد. تمرکز بر لحظه حال، استفاده از نشانه های محیطی (مثل توپ یا بازیکنان درگیر)، و ایجاد نقطه لنگر ذهنی، از جمله راهکارهایی هستند که به داور کمک می کنند تا در اوج فشار، ذهن خود را متمرکز نگه دارد.
توانایی فیلتر کردن اطلاعات غیرضروری و تمرکز بر آنچه واقعاً اهمیت دارد، مهارتی است که با تمرین و آگاهی به دست می آید. یک داور با تمرکز بالا می تواند کوچک ترین جزئیات بازی را ببیند و در کسری از ثانیه تصمیم بگیرد.
نکته عملی: نقاط لنگر برای بازگرداندن تمرکز می توانند بسیار موثر باشند. این نقاط می توانند یک شیء خاص در زمین (مثل خط میانی، دروازه)، یک صدای خاص (مثل سوت داور کنار خط)، یا حتی یک حس در بدن (مثل لمس زمین با پا) باشند. وقتی داور احساس می کند تمرکزش در حال بهم ریختن است، می تواند به سرعت توجه خود را به این نقطه لنگر معطوف کند تا ذهن خود را به لحظه حال بازگرداند و دوباره بر بازی متمرکز شود.
۴.۲. تصویرسازی ذهنی (خلاصه فصل هشتم)
قدرت تصویرسازی ذهنی و تجسم، ابزاری قدرتمند در روانشناسی ورزشی است که می تواند آمادگی روانی و بهبود عملکرد را به ارمغان بیاورد. این فصل توضیح می دهد که چگونه داوران می توانند سناریوهای بازی و تصمیمات خود را از پیش تجسم کنند. با بستن چشم ها و تصور کردن موقعیت های مختلف بازی (مثلاً، یک صحنه مشکوک در محوطه جریمه، یا یک درگیری بین بازیکنان)، داور می تواند واکنش های خود را از قبل تمرین کند و بهترین تصمیم را در ذهن خود بگیرد. این تمرین، به داور کمک می کند تا در زمان واقعی، با آمادگی و اعتماد به نفس بیشتری عمل کند.
تصویرسازی ذهنی نه تنها به داور کمک می کند تا با آمادگی بیشتری وارد بازی شود، بلکه به او امکان می دهد تا با اشتباهات احتمالی کنار بیاید و راه هایی برای مدیریت آن ها بیابد. این یک نوع تمرین ذهنی است که به مرور زمان، به بهبود عملکرد داوری منجر می شود.
نکته عملی: سناریونویسی ذهنی برای موقعیت های پرتنش: داوران می توانند قبل از بازی، لیستی از موقعیت های دشوار و پرتنش احتمالی را تهیه کنند (مانند اعتراض شدید بازیکنان، برخورد فیزیکی، تصمیمات بحث برانگیز). سپس، در یک محیط آرام، هر یک از این سناریوها را به تفصیل در ذهن خود تجسم کنند و واکنش ایده آل خود را برای آن ها برنامه ریزی نمایند. این شامل تجسم زبان بدن، لحن صدا و تصمیم نهایی است.
بخش ۵: قضاوت را ترک مکن – پایداری و غلبه بر چالش ها
مسیر داوری همیشه هموار نیست؛ گاهی اوقات داوران با چالش های جدی مواجه می شوند که می تواند منجر به تحلیل رفتگی یا تأثیر عوامل روانشناختی خاص بر قضاوتشان شود. بخش پایانی کتاب، به این چالش ها و استراتژی های مقابله با آن ها می پردازد تا داوران بتوانند پایداری خود را حفظ کرده و مسیر قضاوت را ادامه دهند.
۵.۱. تحلیل گرفتگی (خلاصه فصل نهم)
تحلیل رفتگی یا Burnout یک پدیده رایج در میان افرادی است که تحت فشارهای شغلی بالا قرار دارند و داوران نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این فصل به شناخت علائم و دلایل تحلیل رفتگی در داوران می پردازد، که می تواند شامل خستگی مفرط جسمی و روانی، کاهش عملکرد، از دست دادن انگیزه و حتی بی علاقگی به قضاوت باشد. دلایل این پدیده، از فشار مداوم قضاوت و انتقادات گرفته تا عدم تعادل بین کار و زندگی شخصی، متغیر است. نویسندگان راهکارهایی برای پیشگیری و درمان این وضعیت ارائه می دهند، از جمله اهمیت استراحت کافی، تمرینات فعال، تغذیه مناسب، و جستجوی حمایت اجتماعی از همکاران و خانواده.
مدیریت تحلیل رفتگی برای داوران بسیار حیاتی است، چرا که نادیده گرفتن آن می تواند به کناره گیری از حرفه یا کاهش کیفیت قضاوت منجر شود. شناخت زودهنگام علائم و اقدام به موقع، کلید غلبه بر این چالش است.
نکته عملی: ایجاد مرزهای سالم بین زندگی حرفه ای و شخصی برای داوران بسیار مهم است. این به معنای اختصاص زمان مشخص برای تفریح، بودن با خانواده و دوستان، و فعالیت های غیرورزشی است. همچنین، شرکت در جلسات مشاوره ای یا گروه های حمایتی با سایر داوران، می تواند فضایی امن برای بیان احساسات و دریافت کمک فراهم کند. یادگیری نه گفتن به برنامه های بیش از حد و در اولویت قرار دادن سلامت روان، از نکات کلیدی برای پیشگیری از فرسودگی است.
۵.۲. عوامل اثرگذار روانی خاص (خلاصه فصل دهم)
در محیط پرهیاهوی ورزش، داوران با عوامل روانشناختی خاصی روبرو هستند که می تواند قضاوت آن ها را تحت تأثیر قرار دهد. این فصل به بررسی تأثیر این فشارها می پردازد؛ از جمله تعصبات ناخودآگاه (مثل تمایل به سود رساندن به تیم میزبان)، فشار جمعیت و هیاهوی تماشاگران، و تأثیر شهرت بازیکنان و تیم ها. نویسندگان استراتژی هایی را برای حفظ بی طرفی و عدالت در مواجهه با این عوامل ارائه می دهند. این استراتژی ها بر خودآگاهی و توانایی داور برای شناسایی و خنثی کردن این تأثیرات تأکید دارند.
یک داور باید به طور مداوم خود را ارزیابی کند و به دنبال نقاط کوری باشد که ممکن است ناخودآگاه بر تصمیماتش اثر بگذارند. این خودآگاهی به او کمک می کند تا با وجود تمام فشارها، همچنان به اصول عدالت و بی طرفی پایبند بماند.
نکته عملی: تکنیک های خودآگاهی برای شناسایی و خنثی کردن تعصبات: داوران می توانند قبل از ورود به زمین، لحظاتی را به بررسی ذهنی تعصبات احتمالی خود اختصاص دهند. مثلاً، اگر داور نسبت به یک تیم خاص سابقه ذهنی دارد، می تواند آگاهانه تلاش کند تا در طول بازی، این حس را خنثی کرده و هر صحنه را با دیدی تازه و بی طرفانه قضاوت کند. ضبط و بازبینی قضاوت ها و درخواست بازخورد از ناظران بی طرف نیز می تواند به شناسایی الگوهای ناخودآگاه و بهبود بی طرفی کمک کند.
چرا مطالعه این خلاصه (و کتاب اصلی) برای هر داور ضروری است؟
در سالیان اخیر، گفتمان های زیادی پیرامون کیفیت داوری در ورزش های مختلف شکل گرفته است. بسیاری از این بحث ها، تنها به جنبه های فنی و قوانین بازی می پردازند و از بُعد حیاتی روانشناسی داوری غافل می شوند. این خلاصه و کتاب اصلی، تلاش می کند تا این خلاء آموزشی را پر کند و به داوران، مربیان، ورزشکاران و علاقه مندان، دیدگاهی نوین ارائه دهد.
پر کردن خلاء آموزشی
یکی از مهم ترین دلایل ضرورت مطالعه این کتاب، کمبود آموزش های روانشناسی در دوره های داوری سنتی در بسیاری از کشورها، از جمله ایران است. همانطور که در نقد و بررسی های دیگر نیز مطرح شده، سرفصل دوره های داوری به ندرت به آموزش مهارت های روانی می پردازد و بیشتر بر مسائل فنی متمرکز است. این خلاء، خود را در حواشی و جنجال های رسانه ای متعدد پیرامون داوری نشان می دهد. کتاب روانشناسی داوری قدمی مهم در جهت رفع این نقیصه است.
افزایش موفقیت
داوران کارآزموده و باتجربه بارها اذعان کرده اند که بکارگیری مهارت های روانی، ۵۰ تا ۷۰ درصد موفقیت یک داور در قضاوت را تضمین می کند. این آمار نشان می دهد که دانش قوانین به تنهایی کافی نیست. توانایی مدیریت استرس، حفظ تمرکز، ارتباط موثر و اعتماد به نفس، عواملی هستند که یک داور را از خوب به عالی تبدیل می کنند و این کتاب، نقشه راهی برای دستیابی به این مهارت ها است.
سلامت روان داوران
حرفه داوری با فشارهای روانی بی سابقه ای همراه است. اعتراضات تماشاگران، انتقادات رسانه ها، و لحظات حساس بازی، می تواند سلامت روان داوران را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این کتاب به داوران کمک می کند تا ابزارهایی برای مدیریت این فشارها بیابند و از تحلیل رفتگی (Burnout) جلوگیری کنند. حفظ سلامت ذهنی در طولانی مدت، به آن ها امکان می دهد تا با پایداری بیشتری در این حرفه فعالیت کنند و از مسیر خود لذت ببرند.
ارتقاء سطح داوری در کشور
با افزایش آگاهی داوران نسبت به ابعاد روانشناختی حرفه شان، می توان انتظار داشت که سطح کیفی داوری در تمامی رشته های ورزشی ارتقاء یابد. داورانی که از نظر روانی مجهز هستند، کمتر دچار اشتباهات ناشی از فشار می شوند، قضاوت های عادلانه تری ارائه می دهند، و حواشی کمتری را رقم می زنند. این امر در نهایت به بهبود کیفیت کلی مسابقات و لذت بیشتر بازیکنان، مربیان و تماشاگران از ورزش منجر خواهد شد.
نتیجه گیری
کتاب روانشناسی داوری نوشته پگی ا. ریچاردسون و رابرت اس. واینبرگ، اثری بی بدیل در حوزه روانشناسی ورزشی است که به روشنی اهمیت مهارت های روانی را در حرفه داوری تبیین می کند. این کتاب، فراتر از معرفی قوانین و تکنیک های داوری، به جنبه های پنهان و حیاتی ذهن یک داور می پردازد و راهکارهای عملی و کاربردی برای پرورش ویژگی های روانی لازم ارائه می دهد. از آمادگی ذهنی پیش از قضاوت و مهارت های ارتباطی در زمین بازی گرفته تا مدیریت استرس، حفظ انگیزه، افزایش تمرکز و تصویرسازی ذهنی، و در نهایت، مقابله با تحلیل رفتگی و عوامل روانشناختی خاص؛ تمامی این ابعاد به صورت جامع در این اثر مورد بررسی قرار گرفته اند.
قضاوت در ورزش یک هنر پیچیده است که نیازمند ترکیبی از دانش فنی و بلوغ و مهارت های روانی است. داورانی که به این بینش مجهز می شوند، نه تنها عملکرد بهتری از خود به نمایش می گذارند، بلکه از سلامت روان بیشتری برخوردار خواهند بود و می توانند به طور مستمر در میادین ورزشی حضور یابند. امید است که این خلاصه، الهام بخش داوران، مربیان و تمامی علاقه مندان به ورزش باشد تا با سرمایه گذاری بر روی جنبه های روانی خود، به ارتقاء سطح داوری در کشور کمک کنند. مطالعه عمیق و بکارگیری آموخته های این کتاب، گامی بلند در مسیر تبدیل شدن به یک داور برجسته و باثبات است. برای درک عمیق تر و جامع تر این مطالب ارزشمند، به تمامی خوانندگان توصیه می شود که مطالعه کامل کتاب روانشناسی داوری را در برنامه خود قرار دهند.