«پیترو دلاواله» ایتالیایی که در زمان عباس اول صفوی برای دیدار شاه عازم ایران شده بود، در سفر به تهران نه تنها از انبوه درختان چنار، بلکه از سرسبزی و بلندی آنها شگفت زده شد.
در کنار چنارها و بقایای پراکنده سال ها پیش، 7 مزرعه، اگر نگوییم اول، جزو اولین مزارع دارای شناسنامه هستند که هنوز شکوه و طراوت خود را حفظ کرده اند، اما متاسفانه هنوز در فهرست ثبت نشده است. میراث طبیعی تهران. اقدامات طبیعی باید فورا انجام شود. هفت چنار دیروز تنها با دو چنار امروز در برایان زندگی می کنند.
بزرگان ولسوالی از این چنارها روایت دارند.
نهر از کنار کافه می گذشت، تخته های چوبی روی آن گذاشته بودند تا مسافران و رهگذران بتوانند از ارابه، ارابه، اسب، استر، در کنار آب استراحت کنند، چای بنوشند، قلیان چاق، نان و سبزیجات درست کنند. پنیر، کره، تخم مرغ محلی و ماست بخورید و از مروارید، کره:، احتمالاً کباب لذت ببرید. بریانک زمانی روستایی روستایی با قلعه ای با هفت برج بود. به جای دو برج، سه تا از آن برج های قدیمی از مرغ سرخ شده ساخته شده اند که پنجاه سال پیش ساخته شده اند. بر اساس کتیبه کنار مسجد بازسازی شده اعتماد (همت آباد) در خیابان گلستان که در سال 1310 کاوشی روی آن انجام شده است، نام سابق آن برناک بوده است. 133 سال پیش بود. آخرین کدخدای ساکن تهران که دیدیم با اینکه در پونک زندگی می کرد اما خاطراتی از روستای بریانک داشت.
او در موزه شخصی خود اقلام زیادی را نگهداری می کرد که در آن روزها برای حفظ درختان، لوله های آب و آب مفید بودند. سید حسین سادات کشار علیا، فرزند مرحوم سید آشیل، گلفروش منطقه امیریه که در کودکی با پدرش هنگام کاشت درخت در خیابان ولیعصر کار می کرد، گفت: بریانک آنقدر قلمه چنار داشت که تعدادی از آنها را آوردیم. آنها در این خیابان هستند به گفته وی، میزرا خلیل کندی (قانی) سرپرست گروهی بود که در خیابان ولیعصر به ویژه از تقاطع خیابان سپه تا راه آهن نه تنها باغ های کن، بلکه بسیاری از باغ های اطراف تهران را کاشتند. مثل بیرونک سی متری در اکبرآباد نزدیک پل امامزاده مس و جاده کرج کوپن جمع می کردند. در آن سالها در کنار درخت چنار، درختان بلوط بی ثمر فراوانی وجود داشت.
چه، در کنار این چنار بزرگ، یادآور سرسبزی این محله، موزه حیات وحش، کارخانه جوراب بافی سابق که در آنجا ایستاده است، شگفت انگیز این است که ماشین در حال هجوم به زندگی طبیعی است که هنوز در خط مقدم است. اینجا. نمونه آن آسیب دیدن پارک اطراف این پایتخت طبیعی و تاریخی است که روز به روز باریکتر می شود. روزگاری در کنار این دو لانه چنار باغ و باغ و لوله آب و آلاچیق بود که محوطه آن را ساختمان های اطراف اشغال نمی کردند و بزرگان آنجا خاطرات مردم را تعریف می کردند. . در آن منطقه تهران روز چهارشنبه از ساعت 13 تا نوروز. آیا رهبران شهر توجه نکردند که زیبایی و تجمل درخت چقدر زندگی را زنده می کند؟
“لانه گنجشک ها را خراب نکنیم، غارهای کلاغ ها را ارزیابی کنیم که امروز در تهران همه آسیب دیده اند، بسته به حفاظت از همان چند درخت، مناطق جنگلی که همیشه با شهر در ارتباط هستند.” پرداختن به گل و سرسبزی هنری است، اما حتی یک گلدان هم جای چنار بزرگ در هوا را نمی گیرد.
زمانی دکتر تولوزان پزشک ویژه صحن خاکان از آسیب پارک لاله زار به دنبال تخریب آن در تهران صحبت کرد و اجازه نداد شاه آن منطقه سرسبز و پر درخت را ویران کند. . گفته می شود کهنسال ترین چنار تهران در عودلاجان (عودلاجان) بر روی گنبد امامزاده یحیی، گیاهی 900 ساله در نزدیکی حیاط زنان امامزاده یحیی به قطر هفت متر قرار دارد، اما خبری از آن نیست. زنده ماندن
دو سه دهه پیش در تجریش یک چنار بزرگ امامزاده صالح داشتیم که تعدادش مشخص می شود: محیطش تقریباً به پانزده متر می رسد، خیلی ها در سایه آن پناه گرفته اند، مؤمنان زیر آن نماز می خوانند، بچه مدرسه ای. آنجا جمع می کند و به بچه ها آموزش می دهد، قهوه ساز، سماور و فنجان و ظروف داخل آن محسن وزیری مقدم نقاش مدرنیست معاصر نیز به مطالعه چنار تجریش پرداخت و نمونه فضای سبز تهران را در دهه 30 پیشنهاد کرد.
یکی دو نسل پیش، شهروندان برای زندگی طبیعی ارزش بیشتری قائل بودند و زبان آن را بهتر می فهمیدند. درختان احساس، درک، درک و پاسخ می دهند. آنها از صدای گنجشک هایی که با باد در می آمیزند و می رقصند لذت می برند. سر و بدن خود را در باد و باران می شویند. هرس آنها طبیعی است، نیازی به دخالت انسان ندارد. کافی است زندگی را از دست ندهیم.
وقتی سیل به کن رسید و به تهران رسید خسارات زیادی به بار آورد و چند نفر جان شیرین خود را از دست دادند. من که بعد از سیل به همراه گروه گردشگری تهران به آنجا رفتم، دیدم عده ای همچنان به دنبال عزیزان مفقود شده خود هستند و مشخص شد که ساختمان های نامنظم در محدوده خانه رودکان مقصر واقعی آنهاست. خسارات پس از آن بود که قوه قضاییه شروع به تخریب ساختمان هایی کرد که به رودخانه تجاوز کرده بودند. اخیراً دولت در دریای خزر هم همین کار را کرد. آیا وقت آن نرسیده که شهرداری از نفس ریز درختان به جا مانده از درخت چنار کهنسال محافظت کند تا ساختمان هایی که این محوطه را باریک می کنند حذف کند؟
به امید خدا باغ های اطراف چنارهای باقی مانده را حفظ کنیم و بار دیگر به نفع طبیعت ساختمان های نامتناسب را از بین ببریم تا درختان و شهروندان نفس بکشند و از صدای باشکوه پرندگان لذت ببرند و به یاد بیاورند. عاقل کلمات کاشته شده توسط دیگران و …
* منتشر شده در روزنامه اعتماد 19 مارس 1400