بر آستانه پرتگاه! – سرگرمی برای همه


رژیم موقت صهیونیستی سعی دارد با ترورها و جنایات گسترده علیه مردم و کودکان فلسطین و لبنان بر این آبروریزی تاریخی و انزوای سیاسی و آسیب اقتصادی خود سرپوش بگذارد و نمایش مضحک اقتدار را روی صحنه ببرد اما با گذشت یک سال از عملیات هفتم اکتبر نه تنها هیچ یک از آسیب های وارده بر پیکره خود را جبران نکرده بلکه هنوز موفق به آزادسازی اسرای خود هم نشده و روز به روز در حال فرو رفتن بیشتر در منجلاب عملیات طوفان الاقصی است.

آستانه | سرگرمی

به گزارش سرگرمی برای همه مهدی مولایی در یادداشتی نوشت:

صدای زوزه مهیب راکت ها صبح علی الطلوع در آسمان سرزمین های اشغالی طنین انداخته. ۵ هزار راکت از نوار غزه به سمت شهرک های اشغالی در حرکتند. نگاه نگران غاصبان بر آسمان نیم روشن فلسطین است. ناگهان انفجارهای بزرگ و بی سابقه در پایگاه ها و پاسگاه ها و زیرساخت های رژیم به وقوع می پیوندد. یکی پس ازدیگری. ولوله بر ارکان رژیم صهیونی می افتد. همه با جیغ و فریاد در حال فرارند. آسمان را که نگاهی می اندازند پاراگلایدر سوارها با چهره هایی سیاه پوش و سلاح در دست درحال فرود بر سر غاصبان هستند. از مرزها و گذرگاه ها هم ده ها و صدها مجاهد فلسطینی پیاده و سواره وارد زمین های اشغالی می شوند. شلیک های ممتد. جنازه های سبزپوشان رژیم بر خاک. ماشین های در حال سوختن. حدود هزار و ۲۰۰ صهیونیست به هلاکت می رسند. نزدیک ۷۰۰ اسیر توسط چریک های فلسطینی به بیرون از مرزهای رژیم منتقل می شود. گویی که سیستم امنیتی رژیم در خواب عمیق پاییزی بوده است. بی هیچ واکنش. گیج و منگ. این فقط گوشه ای از توصیف عملیات کوتاه و ضربتی «طوفان الاقصی» یا به قول غاصبان «شنبه سیاه» در هفتم اکتبر سال گذشته است. 
ضربه ای بی سابقه به حیثیت رژیمی که مدعی ارتش برتر منطقه است توسط یک گروهک شبه نظامی کوچک فلسطینی. نهادهای امنیتی و نظامی رژیم منحوس تا چند روز بعد همچنان در یک شوک بزرگ و غافلگیری تمام عیار و تاریخی اند. هیمنه پوشالی و برساخته صهیونیسم در عرض چندساعت بر باد می رود و تمام رسانه های جهان و فضای مجازی پر می شود از ویدئوهای حماسی نیروهای مقاومت در ضربه به اسرائیل. تصاویر آخرالزمانی از اسارت نظامیان تا بن دندان مسلح اسرائیلی توسط مجاهدان پابرهنه و تیشرت پوش فلسطینی وایرال می شود. یک آبروریزی گسترده برای رژیم. نمایش ۷۵ ساله اسرائیل برای نشان دادن یک کشور امن و آرام و توانمند یک شبه برباد می رود. 
با کمی گذشت زمان باز همه نگاه های جهان به فلسطین متمرکز می شود. دوباره صدای اعتراض تاریخی فلسطین به موجودیت غصبی رژیم در جهان می پیچد و سران کشورهای مختلف جهان و حتی بعضاً اروپایی اقدامات تلافی جویانه و خونخوارانه رژیم را محکوم می کنند. تحریم ها و بایکوت های مردمی در سراسر جهان علیه کالاهای تولیدی رژیم صهیونیستی به راه می افتد و سهام شرکت های حامی صهیونیسم به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می کند. دانشجویان سراسر جهان از هاروارد تا آکسفورد و دانشگاه های امریکایی با برپایی چادرهایی در محوطه دانشگاه هایشان اعتراضی بی سابقه علیه اسرائیل برپا می کنند. 
رژیم طی یک سال جنایت به اوج انزوای سیاسی در جهان می رسد. طبق آمار جهانی اقبال گردشگری اسرائیل که سهم بسزایی در اقتصاد رژیم داشته طی یک سال گذشته ۹۵ درصد کاهش داشته است. علاوه بر این ها بازدارندگی رژیم به حدی کاهش پیدا می کند که درگیری اسرائیل منحصر به حماس باقی نمی ماند و خیلی زود گروه های مقاومت عراق حزب الله لبنان و انصارالله یمن هم حملات مکرر و پیاپی به خاک اسرائیل انجام می دهند و البته جمهوری اسلامی ایران برای اولین بار دو عملیات موفق موشکی را به شکلی وسیع و کوبنده به طور مستقیم از خاک ایران به قلب رژیم صهیونیستی ترتیب می دهد. 
بعضی کشورهای عربی منطقه که پیش از عملیات هفتم اکتبر طی طرح موسوم به «پیمان ابراهیم» قصد عادی سازی روابط خود و علنی کردن مراودات با رژیم صهیونیستی را داشتند به ناچار تحت فشار شدید افکار عمومی و ضربه به حیثیت رژیم منحوس طرح عادی سازی روابط را به گوشه ای وانهادند. بسیاری از تحلیلگران صهیونیست بر این باورند که در چندماه گذشته رژیم اسرائیل به اندازه چندین سال به زوال خود نزدیک شده است. 
حالا رژیم موقت صهیونیستی سعی دارد با ترورها و جنایات گسترده علیه مردم و کودکان فلسطین و لبنان بر این آبروریزی تاریخی و انزوای سیاسی و آسیب اقتصادی خود سرپوش بگذارد و نمایش مضحک اقتدار را روی صحنه ببرد اما با گذشت یک سال از عملیات هفتم اکتبر نه تنها هیچ یک از آسیب های وارده بر پیکره خود را جبران نکرده بلکه هنوز موفق به آزادسازی اسرای خود هم نشده و روز به روز در حال فرو رفتن بیشتر در منجلاب عملیات طوفان الاقصی است. حالا جامعه شدیداً مذهبی و خاخام های یهودی ساکن در سرزمین های اشغالی با بازخوانی متون دینی و تاریخی خود نگران این هستند که واقعاً موعد زوال و اضمحلال و نابودی رژیم به دست مسلمان فرارسیده باشد و ناچار به ترک سرزمین موعود شوند. نگرانی ای که ظاهراً چندان بی جا نیست و به زودی زود محقق خواهد شد.

انتهای پیام