اسوه فراموش نشدنی فضیلت – سرگرمی برای همه

تهران یک استوانه علمی بزرگ را از دست داد. حکیم القدر متکلم وارسته و وکیل فرزانه مقام معظم رهبری مرحوم آیت الله حاج سید رضی شیرازی پس از عمری مجاهدت علمی و عملی به ملکوت اعلی پیوست. این بزرگوار «فرهنگی» که در خانواده ای اصیل و اصیل بزرگ شده بود، سال ها در نجف اشرف، «در تهران در محضر مراجع عالیقدر شیعه»، اساتید درستکار و منطقی، به تحصیل علوم اسلامی بخوبی پرداخت. سطح علمی بالا وی از چهره های برجسته روحانیت مدرن تهران به شمار می رفت. زیارت او انسان را به یاد حکیمان بزرگ تهران انداخت و یاد آنان را زنده کرد. زیرا حکمت و خرد در اعماق جانش نشسته بود و در ذاتش غوطه ور بود. چند دهه پیش عده ای در تهران با این «فرهنگی» فرزانه به خوبی آشنا بودند و از حضور ظریف او بهره بردند.

سالیان متمادی تدریس در سطوح مختلف حوزه علمیه زمینه را برای حضور جویندگان علم مختلف در محضر قرآن کریم، حکمت اسلامی و فلسفه، فقه، اصول حقوق، قواعد فقهی قاعده تفسیر سایر آموزه های دینی، دانش را در محضر او متمایز می کند. دروسی که برای مخاطبان عام و خاص در مسجد شفا، در منزل ایشان، در مقطعی از دانشگاه، با رسا، شیوا، در عین حال عمیق، دقیق تدریس می‌شود، هرکسی می‌تواند یاد بگیرد که از این دنیا به تناسب خود بهره ببرد. استعداد. حاصل این آموزش طولانی مدت، انتشار آثار ارزنده و ارزشمندی است که در تشریح مشکلات و ابهامات متون کلامی فلسفی نوشته شده است که مورد استفاده آیندگان به ویژه طلاب موضوعات معقول قرار خواهد گرفت. سوابق علمی او در متون اصیل اسلامی، دانش و مطالعه گسترده او در مورد مشکلات پیش روی «بشریت امروز»، باعث شده است که مخاطبانش بیشتر از بسیاری از روحانیون دیگر باشد.

اما آنچه که بیش از همه به چشم می آمد اخلاق خاص، شجاعت، سخاوت و سخاوت او بود. جذابیت این اخلاق ملکوتی به حدی بود که دنیا و مردم عادی، پیر و جوان، زن و مرد، استاد و دانشجو در همان دیدار اول عاشق او شدند و به او نزدیک شدند. بسیاری از جوانان در همان جلسات صمیمی و مردمی مشکلات خود را صادقانه با او در میان می گذاشتند و افکار و تجربیات او را برای زندگی اش جویا می شدند. زندگی ساده و بی تکلفش، دوری از ریا و خیانت، صداقت و صداقت گفتارش، رفتار ایثارگرانه، چهره بشاش و متین و نگاه مهربانش مانند آهنربایی بود که دل انسان ها را به خود جذب می کرد.

یکی از دوستان نقل می کند که یک بار در مقابل چشمان او مردی از روی عشق و احترام می خواست دست او را ببوسد، اما آن بزرگوار نپذیرفت و با لبخندی ملایم گفت.

موبوس علاوه بر لب های پیشخدمت و فنجان
که دست زاهدان اشتباه می بوسد

خلاصه اینکه مرحوم آیت الله سید رضی شیرازی مصداق واقعی دانشمندی بود که «یاد خدا، دید»، زیارت ایشان انسان را به یاد خدای متعال می انداخت.

قتل ناجوانمردانه او در سالهای اول پس از انقلاب باعث شد تا مدتها در رختخواب بماند و تا پایان عمر دچار عوارض آن شود. اما همیشه راضی به قضای الهی بود؛ هرگز زبان به شکوه نمی گشاید.

بیش از نود سال تا آخرین سالهای عمر پر برکتش با عزت زندگی کرد و همواره پناهگاه محرومان و نیازمندان بود. مسجد شفا، محل اقامه نماز جماعت و درس عمومی ایشان، همیشه مملو از مشتاقانی بود که برای شنیدن سخنان مذهبی و متفکرانه او لحظه شماری می کردند. در طول بیش از 50 سال حضور در این مسجد مبارک، صدها غیر مسلمان پس از عمل به اسلام ناب محمدی و رفع مشکلات و شبهات به اسلام گرویده اند.

اکنون پس از تشییع پیکر مطهرش در جمعه تهران، آن عالم ربانی در جوار حرم امیرالمومنین (ع) آرام خواهد گرفت، گمان می‌کنم رحلت این مرد بزرگ موجب برکت جهانیان شود. دنیای کار: این مصیبت وارده را به تمامی دوستداران علم و فضیلت به ویژه فرزندان با فضیلت، خانواده محترم و متقیان و ارادتمندان ایشان تسلیت عرض نموده و از درگاه خداوند متعال علو درجات سفر کرده اند. امید است سیره اخلاقی ایشان در کنار کار علمی، راهنمای عملی برای طالبان باشد.

یادت راه گرامی و پربار باشد.

* منتشر شده در خبرنامه